धोका -
भाग क्र :- १
(ह्या कथेचे एकूण 2 भाग आहेत...दोन्ही भाग एकत्र पोस्ट करत आहे....दुसऱ्या भागाची लिंक ह्या भागाच्या शेवटी पोस्ट करत आहे....दोन्ही भागावर आपले अभिप्राय नोंदवा ही विनंती
)
लेखन :- शशांक सुर्वे"She is not worthy of your love..K*ill her"
"She is not worthy of your love..K*ill her"
"ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक नाही..मारून टाक तिला"
"ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक नाही..मारून टाक तिला"
अशी वाक्ये पूर्ण पानभर लिहलेली दोन कागदे ह्या टेबलावर होती...आता माझा तिसरा कागद इथे जमा होईल....पहिला कागद ज्यावर तारीख आहे 23 june 1941.....ह्या कागदावरचा मजकूर इंग्लिश मध्ये हाताने लिहला होता....."She is not worthy of your love..K*ill her" अस पूर्ण पानभर लिहल गेलं होतं.....दुसरा कागद 23 june 1976.....ह्या कागदावर "ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक नाही..मारून टाक तिला" अस पूर्ण पानभर टाईपरायटने टाइप केलं होतं आणि हा मजकूर मराठीत लिहला गेला होता.....ह्या दोन कागदावर एक मानवी कवटी पेपरवेट स्वरूपात ठेवली होती.....तिथे कोपऱ्यात पांढऱ्या गाऊन मध्ये पडलेल्या जीर्ण झालेल्या सांगाड्याची ही कवटी असावी कदाचित.....इथे ह्या तळघरात एकूण दोन मानवी सांगाडे पडले आहेत.....एक पांढऱ्या इंग्रजी उंची गाऊन मध्ये तर दुसऱ्या सांगाड्याभोवती जीर्ण झालेली साडी आहे....ज्यांनी ज्यांनी ह्या टेबलावर तो मजकूर लिहून कागदे ठेवली त्यांच्या संबंधित ह्या महिला असाव्या कदाचित.....एक सांगाडा 1941 चा तर दुसरा 1976 चा असू शकतो.....एक कमालीचे गूढ वातावरण आहे ह्या तळघरात.....एक लांबलचक हॉल त्यात एक टेबल....दोन्ही बाजूला पडलेले दोन मानवी सांगाडे.....टेबलाच्या वरती लावलेले हे "सेटैनिक" ह्या सिक्रेट सोसायटीचे भले मोठे पेंटिंग....टेबलावर काही जुनी पुस्तके एक तीक्ष्ण धारेची सामुराई जपानी तलवार आणि ही दोन पूर्ण पानभरून मजकूर लिहलेली कागदे......न राहून माझं लक्ष सतत त्या सेटैनिक पेंटिंगवर जाते अस वाटत की हा भलामोठा डोळा मलाच बघत आहे.....डोळ्यांचे हावभाव ओळखणारा मी जरी रसिक किंवा मनोविश्लेषक नसलो तरी ह्या पेंटिंग मधील त्या डोळ्याच्या बुबुळाचे रंग मला स्पष्ट दिसतात......मी जेव्हा जेव्हा ज्या ज्या रात्री इथे आलो आहे तेव्हा ह्या डोळ्याच्या नसा लालभडक झालेल्या असतात.....मला आठवत की तासन्तास मी ह्या पेंटिंग मधील डोळ्याकडे बघत राहतो.....जादूगार जसे डोळ्यात बघायला लावून समोरच्या व्यक्तीला संमोहित करतो तसा हा भलामोठा डोळा मला नरक दाखवतो....तिथली आग तिथला दाह मी कित्येकदा ह्या खोलीत उभं राहून अनुभवला आहे....तिथल्या आर्त किंकाळ्या....तिथल्या नरक यातना भोगणार्या भाजून निघालेल्या मानवी देहाचा उग्र दर्प मी ह्या खोलीत अनुभवला आहे.....मला त्या नरकात नाही जायचं.....म्हणून तर मी सुद्धा माझा कागद इथे टेबलावर ठेवत आहे.....हा कागद मी आताच लॅपटॉप वर प्रिंट केला आहे......मी सुद्धा त्या धोकेबाज बाईला म्हणजे माझ्या पत्नीला मारून टाकीन त्याशिवाय ह्या त्रासातून माझी सुटका नाही....मी जिच्यावर जीवापाड प्रेम केलं तिला कुण्या परपुरुषाच्या बाहुपाशात नाही बघू शकत....संपवणार आहे मी तिला...ओहहह ही तलवार ह्याचसाठी ठेवली आहे तर......आताच जाऊन त्या धोकेबाज बाईचा खेळ खल्लास करतो......
असा मनोमन विचार करणारा मयंक एक इंजिनियर आहे.....अनेक भलेमोठे मॉल्स,आपर्टमेंट तसेच सरकारी इमारती,बंगले बांधून मयंक हा भारतातील एक टॉपचा इंजिनियर बनला होता.....त्याच्या एका पार्टनरने त्याला ह्या जुन्या बंगल्यात आणले होते.....मयंक साठी हा प्रोजेक्ट खूपच चॅलेंजिंग होता.....पिटर्सव्हॅली नावाच्या एका उंच आणि थंड हवेच्या ठिकाणी "सर व्हील्सन पॅलेस" नावाच्या एका भक्कम चिरेबंदी 3 मजली बंगल्याला पाडून तिथे एक मोठा मॉल बांधण्याची जबाबदारी मयंकने घेतली होती......तसा व्हील्सन पॅलेस 1920 च्या दरम्यान बांधला गेला होता.....एखाद्या किल्ल्यासारखा भक्कम आणि उंच ठिकाणी असलेला हा बंगला आजूबाजूच्या परिसरावर नजर ठेवण्यास मदत देखील करत होता.....पूर्वी इंग्रजांच्या काळात पिटर्सव्हॅली वर किंवा आसपास जास्त वस्ती नव्हती....पण आता पिटर्सव्हॅली मधील जागेला सोन्याचा भाव होता....महाबळेश्वर प्रमाणे किंवा त्याच्यापेक्षा जास्त नयनरम्य असा हा डोंगर पर्यटकांच्या आकर्षणाचे केंद्र होता......मानवी अतिक्रमण अजून तरी व्हील्सन पॅलेस पर्यंत आले नव्हते...पिटर्स व्हॅलीची मुख्य बाजारपेठ,हॉटेल्स व्हील्सन पॅलेस पासून लांबच होते..तरीही ती जागा खूप महत्त्वाची होती....मयंकचा एक बॉस राकेश मराठे ह्याच्या चार पाच पिढ्यापासून व्हील्सन पॅलेसची जबाबदारी,हक्क सगळं काही त्यांच्याकडे होतं....राकेशच्या पूर्वजांनी इंग्रजी साहेबांची चाकरी इमानेइतबारे केली होती त्याचे फळ म्हणून देश स्वातंत्र्य झाल्यानंतर 1957 साली इथल्या इंग्रज अधिकाऱ्याने सगळी मालकी मराठे कुटुंबाकडे दिली......पण हा भक्कम असा पॅलेस 60 च्या दशकापासून बंदच होता....."ती जागा राहण्यालायक नाही आहे" असे राकेशचे पूर्वज म्हणत असत...राकेशला ह्या सगळ्या भाकडकथा वाटत होत्या..राकेशने एवढी मोलाची प्रॉपर्टी वापरण्याचा निर्णय घेतला तेव्हा कधी नव्हे ते राकेशच्या वडिलांची डोळ्यातून पाणी काढले होते.....
"आर पोरा....जागा बेक्कार आहे ती....श्राप हाय त्या जागेला" अस बोलून राकेशला रोखलं होत.....एका पार्टीमध्ये राकेशने आपलं हे दुःख सगळ्यांसमोर बोलून सुद्धा दाखवलं होतं.....हे सगळं ऐकून आयुष्यात नेहमी आव्हान स्वीकारणारा मयंक ताडकन उभा राहिला आणि तो बंगला पाडून तिथे मॉल बांधण्याचा विचार बोलून दाखवला.....आणि झटक्यात तो विचार सगळ्यांना पटलाही......राकेशच्या वडिलांच्या शब्दाचा मान राखत तिथे न राहता ती वास्तू तोडून तिथे नवीन बांधकाम शक्य होतं....दुसऱ्या दिवशी पासून राकेशने व्हील्सन पॅलेस पाडून मॉल बांधण्यासाठी जी कायदेशीर प्रक्रिया असते ती करायला सुरुवात केली आणि काही दिवसातच पिटर्स व्हॅली मध्ये नवीन मॉल बांधण्याची परवानगी मिळवली सुद्धा.....महिन्याभरात मयंक पिटर्स व्हॅली मध्ये त्या जुन्या घराची पाहणी करायला निघणार होता.....पिटर्स व्हॅली हे नाव ऐकताच त्याची बायको राजश्रीने देखील तिथे सोबत येण्याचा हट्ट करू लागली.....पिटर्स व्हॅली बघायची तिचीही इच्छा होती आणि तिची इच्छा मयंक अपुरी ठेवूच शकत नव्हता.....कारण मयंक जो काही होता तो फक्त आणि फक्त राजश्रीमुळे होता..त्याच्या आयुष्यातली प्रेरणा होती ती....सफलतेच्या तिजोरीची जणू किल्लीच.....मयंक आणि राजश्रीचं कॉलेज मधलं प्रेम होतं .....दोघांनीही सोबत जगण्या मरण्याच्या शपथा खाल्ल्या होत्या.....सुरवातीला मयंकची परिस्थिती तशी बेताची होती.....राजश्रीचे वडील सरकारी अधिकारी होते.....साहजिक घरून विरोध होणार हे फिक्स होतं....त्यावर मयंकला स्वतःच्या पायावर उंच उभं राहण्यावाचून पर्याय नव्हता.....अभ्यासात तो हुशार होता पण राजश्रीच्या प्रेमाखातर त्याने मन लावून अभ्यास करून टॉप केला आणि यशस्वी इंजिनियर झाला.....समाजात आपले स्थान कमावून तो राजश्रीच्या वडिलांकडे गेला.....राजश्रीच्या वडिलांनी देखील आपल्या मुलीच्या सुखासाठी लग्नाला परवानगी दिली आणि दोघांचा सुखाचा संसार सुरू झाला.....एकूणच मयंक जो काही होता तो राजश्रीला मिळवण्याच्या संघर्षातुन बनला होता.....त्याचं प्रेम त्याला एक यशस्वी उद्योजक बनवून गेलं.....त्यामुळे राजश्री म्हणजे त्याची एक प्रकारे मालकीनच झाली होती.....तिचा हुकूम मयंकने पुरा केला म्हणूनच समजा......
जुनचा महिना होता....पावसाला नुकतीच सुरवात झाली होती.....पिटर्सव्हॅलीच्या डोंगरांनी हिरवी चादर ओढून घेतली होती....आजूबाजूचा निसर्ग बघत दोघांची जोडी पिटर्स व्हॅली कडे निघाली.....राकेशने जी श्रापाची गोष्ट सांगितली होती ती गोष्ट मयंकने राजश्रीला सांगितली नव्हती वास्तविक असल्या भाकड कथांवर त्याचाही विश्वास नव्हता.....ड्राइव्ह करत त्यांची गाडी व्हील्सन पॅलेसच्या बाहेर आली.....तो दगडी चिरेबंदी बंगला अगदी नवीन वाटत होता.....त्या बंगल्याबद्दल आणि आपल्या प्लॅन बद्दल मयंकने राजश्रीला काहीच सांगितलं नव्हतं......त्याने फक्त एवढंच सांगितलं होतं की हा बंगला माझा मित्र राकेशच्या मालकीचा आहे.....राजश्रीला जुन्या वास्तू,मंदिरे प्रचंड आवडायच्या त्यामुळे व्हील्सन पॅलेसची भव्यता बघून राजश्रीने जवळजवळ मयंकच्या हातातून चाव्या हिसकावूनच घेतल्या आणि ती त्या बंगल्याचे भव्य दार ढकलून आतच शिरली.....
"आता आपण ह्या घरात राहणार आहोत...."
हाच विचार तिला सुखावत होता....आणि "हा दगडी बंगला आपण पाडून मॉल बांधणार आहोत" अस सांगून राजश्रीचा आनंद मयंकला हिरावून घ्यायचा नव्हता....तो तिच्याबरोबर आत शिरला.....राजश्री खूप खुश होती.....उंच भिंती आत लावलेली झुंबरे....काही इंग्रजांच्या पेंटिंग हे सगळं काही बघून हरकून जात होती आणि तिकडे मयंक तिच्या मागे मागे चालत कुठून पडायला सुरुवात केली तर हा दगडी वाडा लवकर पडेल??सोबत मॉल साठी त्याच्या डोक्यातल्या कल्पना रंगवत पुढे पुढे चालला होता......एका सुंदर अश्या खोलीवर राजश्रीची नजर पडली....त्या खोलीच्या भिंतीवर सुंदर नकाशी काढल्या होत्या आणि बरोबर मध्ये एक मखमली बेड अगदी सुस्थितीत जश्याच्या तसा धुळीचा एकही कण नसलेला होता.....एकदम सुंदर जुन्या वस्तूंची ती खोली सजली होती....तिथे काय बघू आणि काय नको अस राजश्रीला झालं होतं लॅपटॉप मध्ये काहीतरी करत असलेल्या मयंक कडे बघत म्हणाली की
"मयंक आपण ह्या खोलीत झोपायचं.....ओके??"
आपला अंगठा दाखवून मयंकने परवानगी दिली.....राजश्री खुश होती....मयंकला अजून काय हवं होतं.....तो पॅलेस बघायला दोघांना तब्बल 2 तास लागले.....कुणीतरी जसा सोडला होता तसाच तो अजूनही होता......एकप्रकारे राजवाड्यात राहण्याचा फिल राजश्रीला येणार होता.....मयंक फक्त पाहणी करून एखाद्या हॉटेल मध्ये राहणार होता.....पण ह्या दगडी बंगल्याची भव्यता बघून तो थक्क झाला 1920 चे बांधकाम म्हणजे सगळीकडून पडझड झालेलं,कुबट,कोंदट अस काहीसं असेल अस त्याला वाटलं होतं....पण इथं चित्र वेगळं होतं....इथं तर राजवाडा होता.....ब्रिटिश बांधकाम शास्त्राचा अद्भुत नमुना.....त्यामुळे त्याने इथेच रहायचं ठरवलं......पिटर्स व्हॅली तिथून 4,5 किलोमीटर अंतरावर होती त्यामुळे तिथे जेवण करून दोघे इथे वस्तीला आले.....त्या बंगल्यात लाईटची सोय होती त्यामुळे काही अडचण नव्हती.....रात्री त्या काचेच्या झुंबरात लाईट लागली की मंद लाईटीच्या उजेडात तो दगडी बंगला उजळून निघायचा......राजश्री अगदी रमली होती त्या बंगल्यात दोन दिवस फक्त आणि फक्त फिरत होती...फोटो घेत होती......आणि मयंक आपला तिथला प्रोजेक्ट बनवण्यात व्यस्त होता.....त्या दिवशी हॉल मध्ये एका टेबलावर लॅपटॉप ठेवून मयंक काम करत होता....थोडा थकला होता....अचानक त्याचे डोळे जड होऊ लागले आणि त्याला झोप येऊ लागली.....तो तसाच झोपी गेला......अचानक त्याला दिसलं की हॉलच्या डाव्या बाजूला एका मोठ्या आलिशान खोलीत असलेल्या मोठ्या पेंटिंगमधली व्यक्ती बाहेर येऊन राजश्रीशी बोलत उभी आहे....तो एक उंचापुरा इसम इंग्रज वाटत होता.....तो राजश्रीशी बोलत उभा होता....राजश्री देखील हसत त्याच्याशी बोलत होती.....मयंक ताडकन तिथून उठला आणि हॉल मधून त्या डाव्या बाजूला असलेल्या रूम कडे धावला.....तिथे पोहोचल्यावर त्याने बघितलं की राजश्री तिथे थोडी सफाई करत आहे....हे बघून त्याने निश्वास सोडला.....त्याने त्या खोलीत लावलेल्या पाचफुटी पेंटिंगकडे बघितले.......त्याच्याखाली मोठ्या अक्षरात लिहल होतं......सर विलियम विंसलेट....एक देखणा रुबाबदार इंग्रज अधिकारी....त्या पेंटिंगमध्ये अगदीच जिवंत वाटत होता....त्या पेंटिंगकडे आणि एकवार सफाई करणाऱ्या राजश्री कडे बघून मयंक मनोमन बोलला
"ओहहहह हे एक स्वप्न होतं तर"
मागून मारलेल्या घट्ट मिठीमुळे राजश्री थोडी गोंधळली....पण मयंक तिच्यावर प्रेमाचा वर्षाव करत होता.....राजश्रीची तिथली सुट्टी आणि मयंकचे काम एकदम मस्त चालू होते.....एकेदिवशी मयंक लॅपटॉप वर काम करत होता..राजश्री त्याच्यासाठी चहा बनवत होती...मयंकची बोटे लॅपटॉप वर वेगाने फिरत होती......अचानक त्याचा लॅपटॉप बंद पडला बंद पडलेल्या लॅपटॉपच्या काचेत मागे कुणीतरी उभं असल्याचा भास मयंक ला झाला त्याने ताडकन मागे बघितले....मागे कुणीच नव्हते.....त्याने आसपास नजर फिरवली त्याला लॅपटॉपच्या काचेत दिसलेली ती आकृती कुठेच दिसत नव्हती......त्या रात्री मात्र मयंकला अस्वस्थ वाटू लागलं.....त्याला ताप चढला होता.....राजश्री त्याची काळजी घेऊ लागली.....राजश्रीने त्या रात्री जवळच्या एका डॉक्टरचा नंबर शोधून त्याला व्हील्सन पॅलेस मध्ये बोलावून मयंक वर ट्रीटमेंट केली.....राजश्रीला मयंकची खूप चिंता वाटत होती पण तो आता सामान्य होत होता त्याचा ताप सुद्धा आता उतरला होता पण राजश्री त्याच्या बाजूला खुर्चीवरच झोपी गेलेली.....मध्यरात्री जवळपास 3 च्या सुमारास मयंक ताडकन उठला आणि धावत हॉलच्या दिशेने जाऊ लागला....त्यांची रूम दुसऱ्या मजल्यावर होती....तो धावत खालच्या प्रशस्त हॉल मध्ये आला त्याला घाम फुटला होता दम लागल्यामुळे छाती उडत होती.....त्याने समोरच्या सोफ्यावर बघितले तिथे कुणीच नव्हते त्याने वेगाने नजर सगळीकडे फिरवली तिथे तर कुणीच दिसत नव्हतं
"अजून एक स्वप्न"
तो मनोमन उच्चारून परत आपल्या खोलीकडे जाऊ लागला.....खोलीत राजश्री खुर्चीवर झोपली होती तिच्याकडे बघत मयंक थोडा सामान्य झाला.....त्याला स्वप्नात तोच पेंटिंगमधला सर विलियम आपल्या सरकारी पोशाखात हॉल मध्ये फिरताना दिसला होता त्याच्या हातात एक मोठी बंदूक होती.....स्वप्नात ती बंदूक त्याने मयंक वर रोखली होती आणि आपल्या उग्र स्वरात तो बोलला होता
"She is not worthy of your love..K*ill her"
हे स्वप्न त्याला एवढं खर वाटलं की तो धावतच त्या हॉल मध्ये आला होता....पण ते एक स्वप्न होतं.....त्यामुळे त्याने निश्वास सोडला....आणि खुर्चीवर झोपलेल्या राजश्रीला अलगद उचलून बेड वर झोपवून तिच्या कुशीत तो शांतपणे झोपी गेला.....दुसऱ्या दिवशी मयंक एकदम सामान्य झाला होता त्याला अस बघून राजश्री कमालीची खुश झाली....जून महिन्यात पिटर्स व्हॅली मध्ये बहरलेल्या निसर्गाप्रमाणे ती देखील आज खुश दिसत होती तिकडे मयंक मात्र वरून फिट वाटत असला तरी आतून मात्र पुरता हादरून गेला होता......त्या पेंटिंगमधल्या सर विलीयमची सलग दोन स्वप्ने.....दुसरं स्वप्न तर एकदम भयानक होतं....पण आपल्या तत्वावर तो खंबीर होता "असलं काही नसतं....सगळे मनाचे खेळ असतात" अस तो स्वतःच्या मनाला वारंवार बजावून सांगत होता.....त्याच्या आयुष्यात सगळं काही एकत्र सुरू होत.....राजश्रीला खुश ठेवणं,आपलं काम सांभाळण,आणि हा चालु झालेला नवीन स्वप्नांचा खेळ.....पण ह्या सगळ्यात त्याने राजश्रीला खुश ठेवण्याला प्राधान्य दिलं आणि काही दिवस काम थोडं बाजूला ठेवून तो सुद्धा पिटर्सव्हॅली मधील निसर्ग,पावसाळा,धबधबे एन्जॉय करू लागला....पण न जाणो त्या व्हील्सन पॅलेस मध्ये आलं की दिवसभर केलेला एन्जॉय आणि प्रसन्नता सगळं काही गळून पडे.....मयंकच्या मनावर एक मळभ,अपराधी भावना,डोकं जडजड होणे असले काही प्रकार होत असत पण ते सगळं तो राजश्री समोर कधीही दाखवत नव्हता.....तिचा मूड राखण्यासाठी तो त्या पॅलेसमध्ये आल्यावर सुद्धा खुश राहण्याचं नाटक करत होता.....आता इथे येऊन त्यांना आठवडा झाला होता...
त्या रात्री जोराचा पाऊस झाला होता.....पॅलेसच्या बाजूने डोंगरातून एक धबधबा खळखळ आवाज करत वाहत होता....विजांचा कडकडाट होत असल्यामुळे राजश्री मयंकला घट्ट मिठी मारून झोपली होती.....रात्रीचे 3:00 वाजले होते.....अचानक मयंकचे डोळे उघडले तो बेडच्या समोरच्या खुर्चीवर बसला होता.....बेडवरचे दृश्य बघून त्याचे डोळे विस्फारले.....डोक्यात आणि डोळ्यात संतापाची आग उसळत होती.....राजश्री त्याच्यासमोर पूर्णपणे नग्न होऊन एका परपुरुषाबरोबर प्रणयक्रीडेत मग्न होती.....ती मयंक कडे बघून कुस्सीतपणे हसत होती....त्या पुरुषाचा हात तिच्या नग्न देहावर फिरत होता आता तो देखील मयंक कडे बघून स्मितहास्य करत होता....त्याच्यासमोर राजश्रीचे चुंबन घेत होता.....राजश्रीचा मादक आवाज मयंकचे डोके बधिर करत होता....प्रणयसुखाच्या परमोच्च बिंदूपर्यंत पोहचून तो बेड वर शांत पडली होती....आणि तो तगडा नग्न पुरुष मयंक समोर हसत उभा होता.....परत तोच पेंटिंगमधला इंग्रज सर विलियम.....मयंक कडे बघत हसत म्हणाला
"I told you...she doesn't deserve your love"
मयंक प्रचंड संतापला होता....राजश्रीने त्याच्या खऱ्या प्रेमाचा अपमान केला होता....तो खुर्चीवरून उठला आणि राजश्रीचा गळा धरला.....राजश्री जोरात किंचाळली तसा मयंक भानावर आला.....त्याने आजूबाजूला बघितलं.....समोर नाईट ड्रेसमधली राजश्री दिसली.....त्याचा हात तिच्या गळ्याभोवती आवळला होता....आपली चूक लक्षात येताच त्याने झटकन हात मागे घेतला.....घामाने भिजलेल्या मयंकच्या कपाळावर हात फिरवत राजश्री म्हणाली
"मयंक....मयंक....अरे काय झालंय....तब्बेत ठीक आहे ना तुझी??....डॉक्टरांना बोलावू का??"
राजश्रीच्या ह्या प्रश्नांना काय उत्तर द्यावे हे मयंकला काहीच कळत नव्हते....आणि आपल्या त्या विचित्र स्वप्नाबद्दल तिला सांगणे म्हणजे....ह्याची तर तो कल्पनाही करू शकत नव्हता
"क...क....काही नाही ग.....वाईट स्वप्न होत"
राजश्रीने त्याच्या चेहऱ्यावरचा घाम पुसला
"ओहहहह....तुला ताप आलेला ना....त्यामुळे झालं असेल कदाचित....झोप तू...म्हणजे आराम मिळेल"
राजश्रीचे प्रेम होतं जे परत मयंकला सामान्य करत होत.....पण त्या स्वप्नातील ते दृश्य राजश्रीच्या देहावर फिरणारे सर विलियमचे हात त्याला आतून त्रास देत होते.....दुसऱ्या दिवशी दुपारी तो असच लॅपटॉप वर बसला होता....काल रात्रीचे स्वप्न परत त्याच्या डोक्यात घुमत होतं....."खोटं आहे....खोटं आहे" अस मनाला कितीही सांगितलं तरी ती दृशे मयंकचे रक्त सळसळवत होती.....सर विलियम बरोबर सेक्स मध्ये रंगून मयंक वर हसणारी स्वप्नातली राजश्री मयंकला राग देत होती परिणामी त्याने दुपारी एका क्षुल्लक कारणावरून राजश्री बरोबर पहिले भांडण केले....राजश्री शांत राहून सगळं काही ऐकत होती.....मयंकचा हा रागीट अवतार ती पहिल्यांदा बघत होती पण पालटून एकही शब्द उलट बोलत नव्हती
"असेल काही कामच टेन्शन.....माझ्यामुळे तो इथे आलाय....काम पेंडिंग असेल त्याचे"
अशी मनाची समजूत घालून संध्याकाळी तिने इथून परत निघण्याची विनंती केली....तोपर्यंत मयंक थोडा सामान्य झाला होता....त्याने तिला जवळ घेत आधी तिची माफी मागितली
"सॉरी राजश्री.....जरा जास्तच बोललो....पण खरं सांगू का....आपण इथे अजून काही दिवस राहणार आहोत"
"अरे मयंक....पण तुझं काम??"
"तू नको टेन्शन घेऊ ग.....माझं काम पण चालू आहे आणि सुट्टी पण...."
परत एका दीर्घ चुंबनाने सगळ्या वादावर पडदा पडला....ते रात्रीच स्वप्न मयंकच्या काळजावर घाव घालणारं होतं तरी तो ते विसरू पाहत होता....जवळपास विसरला सुद्धा होता....जणू त्या भयानक स्वप्नावर त्याने विजय मिळवला होता.....त्याचे लॅपटॉप वरचे काम सुरू होते..जवळपास इथला प्रोजेक्ट संपलाच होता....आता तो रात्री झोपताना काही झोपेच्या गोळ्या घेत होता.....अजून काही दिवस आनंदात गेले...पण इथल्या ज्या काही शक्ती होत्या त्यांना हे मान्य नव्हते..आणि एकेदिवशी अचानक रात्री 3:00 च्या सुमारास परत तो चालू लागला.....हॉल मध्ये एक लाकडी कपाट होतं....त्याच्यादिशेने मयंक चालत होता.....ते कपाट त्याने उघडले कपाटाच्या आत डाव्या बाजूला एका अंधाऱ्या कोपऱ्यात कसला तरी लाकडी ट्रिगर होता तो त्याने खेचला.....लगेच समोर असलेले लाकडी पुस्तकाचे कपाट एखाद्या दरवाज्याप्रमाणे उघडले...समोर पायऱ्या दिसत होत्या....खाली बहुतेक तळघर असावे....अचानक मयंकला जाग आली.....राजश्रीचा हात त्याच्या छातीवर होता....."परत एक स्वप्न" नकारात्मक मान हलवून छताकडे बघत तो विचार करू लागला
"एवढे दिवस मी इथे घडणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीला जवळपास नाकारलच आहे.....पण खरोखर इथे काहीतरी गूढ आहे.....कुणीतरी मला आपल्या कडे खेचत आहे....आपण इथे येऊन चुकी केली का??.....परत जावं का इथून??.....छे...छे....सगळ्यांच्या समोर मी हे आव्हान स्वीकारले होते....आणि मागे हटणारा मी तरी नाही.....इथे जे काही घडत आहे त्याचा सोक्षमोक्ष एकदाचा लावला पाहिजे.....कदाचित मला त्या तळघरात माझ्या प्रश्नांची उत्तरे मिळतील.....मला जाऊन बघितलं पाहिजे"
अस मनोमन ठरवून हलक्या पावलांनी मयंक बेड वरून उठला....राजश्री गाढ झोपली होती.....त्याने बाजूच्या टेबलावर पडलेला आपला लॅपटॉप आणि मोबाईल उचलला आणि खोलीच्या बाहेर पडला.....मयंक आता खालच्या हॉल मध्ये पोहोचला स्वप्नात जे लाकडी कपाट दिसले होते ते समोर होते....त्याने ते कपाट उघडले आणि डाव्या बाजूला अंधारात चाचपडणारा हात घुसवला....अंधारात हात फिरवत फिरवत त्याच्या कपाळावरच्या आठ्या सरळ झाल्या त्याच्या हाताला तो लाकडी ट्रिगर लागला होता....तो ट्रिगर त्याने क्षणार्धात खेचला आणि समोरचे पुस्तकाचे कपाट एखाद्या दरवाज्याप्रमाणे उघडले.....हॉलच्या मर्यादित उजेडात समोर चार पायऱ्या दिसत होत्या....बाकीच्या अंधाराने गिळून टाकल्या होत्या.....त्याने मोबाईल मधील टॉर्च सुरू केला आणि त्या तळघराच्या पायऱ्या हळुवार उतरू लागला.......(क्रमशः)
लेखन :- शशांक सुर्वेदुसऱ्या भागाची लिंक
