धोका
भाग क्र :- २
लेखन :- शशांक सुर्वेपहिल्या भागाची लिंक 
मयंकने मोबाईलचा टॉर्च ऑन केला तश्या त्या अंधारात गडप झालेल्या पायऱ्या आता दिसू लागल्या.....मयंक हळूहळू त्या पायऱ्या सावधपणे उतरू लागला....बाजूच्या भिंतीला एक जुने स्विच दिसले ते त्याने ऑन केले आता त्या तळघराच्या हॉल मध्ये 70-80 च्या दशकातील त्या लाईट बल्ब दिव्याचा उजेड झाला.....लालसर उजेडाने त्या पायऱ्या स्पष्ट दिसत होत्या....त्या पायऱ्या उतरत मयंक हॉल मध्ये येऊ लागला.....आत येता येता एक उग्र दर्प त्याच्या नाकाला स्पर्श करत होता नाकाभोवती हाताचा पंखा चालवत तो आता ह्या तळघराच्या हॉल मध्ये आला.....एकच दिवा तरीही ती खोली अंधुक प्रकाशाने उजळत होती.....ते तळघर बहुतेक स्टोअर रूम असावं....पण रिकामं दिसत होतं.....समोर एक टेबल दिसत होता आणि डाव्या कोपऱ्यात कसला तरी पांढरा ड्रेस दिसत होता....मयंक सावध झाला....तिथे कुणीतरी बसलं होत.....पण कोण??....मयंक ने आवाज दिला तसा तो आवाज पूर्ण तळघरात घुमला
"कोण....कोण आहे तिकडे???"
काहीच हालचाल होत नव्हती.....मयंक हातातील मोबाईल पुढे करत सरसावला.....जवळ जाता जाता त्याचे डोळे विस्फारले.....एक शीर नसलेले धड जीर्ण होऊन पडले होते.....त्या देहाबरोबर ते कपडे देखील जीर्ण झाले होते.....जीर्ण झालेले मास अगदीच हाडाला चिटकले होते....ते दृश्य बघून मयंक घाबरला मागे सरकला..त्याला हे दृश्य बघून घाम फुटला होता....घाबरतच त्याने मोबाईलचा टॉर्च त्या टेबलाच्या दिशेने फिरवला.....एक मानवी कवटी त्याखाली दोन कागद ठेवले होते......खूपच भयानक होत हे.....समोरच्या भिंतीवर दोन तीन स्विच दिसत होते ते मयंकने ऑन केले 4 बल्बच्या उजेडात ती खोली आता पूर्णपणे उजळून निघाली होती.....घाबरलेल्या मयंकची नजर आता त्या तळघरात फिरू लागली.....उजव्या कोपऱ्यात अजून एक जीर्ण झालेला मानवी सांगाडा दिसत होता....कुठल्यातरी महिलेचा सांगाडा होता तिचं शरीर सुद्धा जीर्ण झालं होतं....साडी फाटून चिंध्या झाल्या होत्या.....मयंक घाबरून मागे सरकला.....हत्याकांड घडलं होतं इथे....त्या साडीवाल्या बाईच्या कवटीवर वर्मी घाव दिसत होते.....मयंकने स्वतःला सावरले तसही इथे आल्यापासून त्याने चित्रविचित्र गोष्टी बघितल्या होत्या.....समोर जो टेबल ठेवला होता त्यावर त्या पांढऱ्या शुभ्र गाऊन मधल्या महिलेची कवटी ठेवली होती त्या कवटी खाली दोन कागद होते....पहिल्या कागदावर 23 जून 1976 ही तारीख होती आणि
"ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक नाही....मारून टाक तिला"
असा मजकूर पानभर टाईपरायटर टाइप केला होता....ह्या मजकुराचा मयंकला काहीच अर्थ लागत नव्हता....तो कागद त्याने बाजूला ठेवला आणि दुसरा कागद हातात घेतला त्यावर तारीख होती 23 जून 1941 तो कागद थोडा जुना वाटत होता त्यात इंग्रजी रनिंग लिपी मध्ये
"She is not worthy of your love..K*ill her"
अस हाताने लिहलं होतं....कमाल आहे एकच आशयाचा मजकूर....दोन कागद....दोन डेडबॉडी....असे अनेक प्रश्न मयंकच्या मनात उठू लागले
"पोलिसांना बोलावू का??"
"नको....जर पोलीस आले तर हा बंगला एक क्राईम सिन बनेल....मग माझ्या ह्या प्रोजेक्टच काय??"
स्वतःशी संवाद साधून काही प्रश्न मयंकने निकाली लावले.....पण मुख्य प्रश्नाचे उत्तर मात्र सापडत नव्हते......"नेमकं काय घडलं इथे??"
पण ह्या प्रश्नाचे उत्तर शोधण्याआधी एक शंका त्याच्या मनाला शहारून गेली की...."आमच्याबरोबर अस झालं तर??"
त्याच्या मनात अश्या शंका येणे रास्त होते कारण काही दिवसांपासून त्याच्यासोबत असे चमत्कारिक प्रसंग घडत होते
अचानक मयंकची नजर समोरच्या भिंतीवर गेली....त्या लाल रंगाच्या भिंतीवर एक भलंमोठं पेंटिंग लावलं होतं....मयंकला गूढ,भुताच्या गोष्टी वाचायची सवय होती त्यामुळे ते पेंटिंग त्याने लगेच ओळखलं...भलामोठा त्रिकोण आणि त्यात मोठा डोळा....आजूबाजूला नरकाचे चित्रण असलेले ते चित्र त्याने आधीही कुठल्या वेबसाईटवर वर बघितलं होतं..."सेटैनिक"...एक सिक्रेट संगठना जी सैतानाची पूजा करते आणि सैतानाचं राज्य आणण्याचा सतत प्रयत्न करते.....जगातील अनेक मोठ्या एवढंच काय अनेक युद्ध घडवण्यात सेटैनिक संघटनेचा हात आहे असं मयंकने कुठेतरी वाचलं होतं.....त्या पेंटिंगच्या खाली सर विलियम हे नाव सोनेरी अक्षरात कोरलं होतं......म्हणजे खाली ज्या आलिशान खोलीत भलंमोठं ज्या सर विलियमचे चित्र लावले होते तो ह्या सिक्रेट सोसायटीचा मेम्बर होता.....मयंकने लॅपटॉप उघडला आणि सेटैनिक बद्दलचे आर्टिकल वाचू लागला.....आर्टिकल वाचत वाचत स्क्रोल करत करत त्याची नजर एका पॅराग्राफ वर खिळली....त्यात अस लिहल होत की
"ह्या सिक्रेट संस्थेचा सदस्य झाल्यानंतर सगळी सुखं तुम्हाला मिळतील....तुमचा कुणीही विरोधक राहणार नाही पण जर ह्या संघटनेशी गद्दारी केली तर तुमच्या आत्म्याला प्रचंड यातना दिल्या जातील सैतान तुमच्या प्रिय व्यक्ती तुमच्यापासून हिरावून घेईल आणि असा श्राप तुमच्या मागे लागेल त्यामुळे तुमचं आणि तुमच्या पुढे तुमच्या घरात राहणाऱ्या सगळ्यांच आयुष्यात बरबाद होईल"
असा हा बराच मोठा आर्टिकल होता तो...पण हा छोटा पॅराग्राफ त्याला विचार करावयास भाग पाडत होता....मयंकच्या डोक्यातील चक्रे फिरू लागली.....त्याला स्वप्नात सतत सर विलियम दिसत होता म्हणजे ह्या सिक्रेट सोसायटीशी त्याने गद्दारी केली होती..त्याचा आत्मा अजूनही इथे फिरत आहे...कदाचित हा जो इंग्लिश गाऊन मधल्या महिलेचा मृतदेह आहे तो त्याच्या बायकोचा असू शकतो.....म्हणजे....म्हणजे ह्यात लिहल आहे ते खरं आहे.....सर विलियमने कदाचित ह्या संघटनेचा हुकूम मानला नाही त्यामुळे त्याच्याबरोबर ही वास्तू सुद्धा श्रापीत आहे....म्हणून तर तो मला स्वप्नात दिसतो त्याचा इथे वावर आहे.....मला इथून आताच्या आता गेलं पाहिजे.....
असा विचार करत असताना अचानक मयंकची नजर समोरच्या सेटैनिक पेंटिंगवर गेली.....एखाद्या 3D मुव्ही प्रमाणे त्या पोस्टरमध्ये जीव आल्यासारखं वाटत होतं.....त्या भल्यामोठ्या त्रिकोणातील डोळ्याची उघडझाप होत होती आजूबाजूला त्या त्रिकोणाभोवती पेटलेल्या ज्वाळानी संपूर्ण खोली उजळून निघाली होती.....तो भलामोठा डोळा अगदी जिवंत वाटत होता.....त्या डोळ्यात बघताच मयंक जागेवर स्तब्ध झाला....एक मंद कर्कश स्वर त्या खोलीत घुमत होते आणि त्या स्वराच्या तालावर मयंक मान फिरवत होता.....हात वर करून त्या पेंटिंगकडे बघत जागेवर उभं राहून डोलत होता......त्याचे डोळे सताड उघडे होते आणि पोस्टर मधील डोळ्यात बघत होते......त्या पेंटिंग मध्ये जो लाल भडक नरक दाखवला होता त्यातला ज्वालामुखी त्याचा दाह मयंकचे शरीर गरम करत होता....अचानक तो मंत्रोच्चार तो मंद कर्कश आवाज थांबला आणि मयंकचे डोळे बंद झाले तसाच बंद डोळ्यांनी तो चालू लागला....त्याचे डोळे जेव्हा उघडले तेव्हा तो त्याच्या बेड वर होता....राजश्री त्याला झोपेतून हलवून उठवत होती.....सकाळ झाली होती......राजश्रीचा चेहरा दिसताच मयंकला तो सर विलियम बरोबरचा तिचा प्रणयप्रसंग आठवला तो कपाळावर आठ्या आणून रागाने तिच्याकडे बघत होता त्याची नजर आता तीक्ष्ण होती....नेहमी दिसणारे प्रेम त्याच्या डोळ्यातून गायब होते.....त्याच्या चेहऱ्यावरच्या संतापाचे कारण राजश्रील समजत नव्हते.....मयंक तिच्याकडे बघत दीर्घ श्वास घेत होता त्याच्या तोंडून अचानक
"धोकेबा............"
पुढचे अक्षर बोलण्याआधी मयंकने स्वतःला आवरले त्याने शुद्धीत येण्यासाठी आपली मान हलवली आणि परत तो राजश्रीकडे आपुलकीने बघू लागला.....राजश्री प्रचंड गोंधळली होती.....त्या दिवशी मयंक थोडा शांत शांत वाटत होता.....काहीतरी विचार करत मधेच हाताच्या मुठी आवळून रागाने राजश्री कडे बघत होता....राजश्री बरोबरचे त्याचे हे वागणे अनपेक्षित होते.....राजश्री न राहून राहून त्याच्यासमोर वेगवेगळे विषय काढत होती पण मयंक मोजकेच बोलत होता.....राजश्रीने सुद्धा त्याला जास्त डिस्टर्ब न करण्याचे ठरवून त्याच्याशी बोलणं थोडं कमी केलं.....रात्र झाली परत रात्रीचे 3:00 वाजले आणि मयंकचे डोळे उघडले तो परत त्या तळघरात चालत चालत पोहोचला.....पेंटिंग मधील तो डोळा परत उघडला होता.....मंद कर्कश मंत्र परत सुरू होते आणि त्या तालावर मयंक डोलत होता आता त्याला पेंटिंग मध्ये नग्न राजश्री आणि सर विलियम ह्यांचा प्रणयप्रसंग दिसत होता.....तो बघून मयंकने मुठी आवळल्या होत्या पण स्वतःला सावरत तो ते अपरिचित मंत्र पुटपुटत होता.....सर विलियमचे त्याच्याकडे बघून कुस्सीत हसणे त्याला भडकवत होते......त्या शापित बंगल्याने आणि त्या शक्तींनी मयंकचा ताबा घेतला होता दुसऱ्या दिवशी सकाळी जवळपास 11 च्या दरम्यान राजश्रीने मयंकला उठवले तेव्हा मयंकने तिला मिठीच मारली.....तो राजश्रीला काहीतरी सांगण्याचा प्रयत्न करत होता पण त्याच्या तोंडून शब्द फुटत नव्हते.....कुणीतरी त्याला रोखत होते....तरीही त्याने आपल्या घट्ट मिठीतुन आपले प्रेम दर्शविले......राजश्रीला त्याच्या भावना समजत होत्या.....तिने खिडकीतून बाहेर बघितलं त्या दिवशी प्रचंड पाऊस पडत होता..23 जूनचा तो दिवस होता...रस्त्यावर पाण्याचे लोट वाहत होते....मुसळधार पावसाने समोरचे दिसनेही अवघड झाले होते.....घट्ट मिठीत असलेल्या मयंकच्या पाठीवर हात फिरवत राजश्री त्याच्या कानात बोलली
"आपण इथून उद्याच जाऊ"
त्या दिवशी मयंक दिवसभर झोपूनच होता.....प्रचंड पावसामुळे घरातून बाहेर पडता येत नसल्यामुळे घरातील शिल्लक सामानापासून राजश्रीने जेवण बनवले.....रात्री जेवायला मयंक उठला तेव्हा मात्र तो एका वेगळ्याच अवतारात होता.....तो रागाने एकटक राजश्री कडे बघत होता....राजश्री त्याच्याकडे दुर्लक्ष करत होती
"तुला काही होतंय का मयंक??"
अस न राहून विचारत होती पण मयंक एकही शब्द न बोलता तिच्याकडे बघून हसत होता....काट्याचा चमचा टेबलावर सतत मारत होता.....क्षणार्धात मान झटकून त्याचा स्वभाव बदलायचा.....काहीतरी विचित्र अस राजश्री अनुभवत होती पण सांगणार कुणाला??......आजची एक रात्र कशीबशी काढून उद्याच मयंकला एखाद्या चांगल्या डॉक्टरला दाखवू ह्या उद्देशाने ती मयंक सोबत झोपी गेली.....बाहेर मोठा पाऊस पडत होता.....विजांचा कडकडाटा सोबत वरून कोसळणाऱ्या पावसाने सुद्धा थैमान घातले होते......आज वातावरण शांत नव्हते ते विजेच्या कडकडाटाने आणि पावसाच्या अविरत सरींनी चवताळले होते.....अजून एक थैमान बाकी होते त्याला अजून सुरवात झाली नव्हती.....ते एकदा सुरू झालं की बाहेर वाहणाऱ्या पाण्यात रक्त मिसळणार होतच.....आणि परत घड्याळात 3:00 वाजले.....ह्यावेळी मात्र तळघरातून येणारे ते आवाज ते कर्कश मंत्र आता मयंकला त्याच्या रूम पर्यंत ऐकू येऊ लागले.....त्याचे डोळे खाडकन उघडले एखाद्या यांत्रिक मानवाप्रमाणे तो कशाचाही आधार न घेता बेड वरून उठला त्याने एकवार राजश्रीकडे बघितले ती अगदी शांत झोपली होती.....मयंकने बाजूचा लॅपटॉप उचलला आणि मुख्य हॉल मध्ये आला...हॉल मध्ये प्रिंटर ठेवला होता....तो हॉल मध्ये बसला आणि लॅपटॉप मध्ये
"ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक नाही.....मारून टाक तिला"
अस अविरत टाइप करू लागला....त्याची बोटे अविरत चालत होती.....त्याने तो कागद प्रिंट काढून घेतला आणि पायऱ्या उतरून तळघरात पोहोचला आज त्या तळघरात वातावरण काही वेगळेच वाटत होते दबक्या आवाजला ऐकू येणारे ते अघोरी मंत्र स्पष्ट ऐकू येत होते.....त्या पेंटिंग मधील तो डोळा लालभडक झाला होता...सगळीकडे लाल भडक प्रकाश..पेंटिंग मधून रक्त वाहत मयंकच्या पायाला भिजवत होतं.....हे घर आपलं काम करत होत.....आता इथे रहायला आलेल्या मयंकच्या प्रिय व्यक्तीला हिरावून घ्यायला सज्ज होतं....कदाचित ह्यामुळेच मयंकची सुटका होणार होती....त्याला जो मानसिक शारीरिक त्रास होत होता तो बंद करण्याचा एकच मार्ग होता...तो स्वतःला त्या पेंटिंग मधील नरकात बघत होता....तिथला दाह त्याला नको होता...कदाचित ह्या घराला मानवी रक्ताची चटक लागली असावी आणि ती पूर्ण केल्याशिवाय मयंकची सुटका नव्हती......मयंकने टेबलावर ठेवलेली धारदार सामुराई तलवार उचलली त्याने ती तलवार म्यानेतुन बाहेर काढली तिला रक्त लागलं होतं जे काळं पडलं होतं.....हिचा एक घाव राजश्रीचा खेळ संपवणार होता
पाऊस थांबला होता पण व्हील्सन पॅलेसच्या बाहेर एका दगडी फरशीवर एक मृतदेह अस्ताव्यस्त पडला होता.....फरशीवर जे पाणी साठले होते त्यात रक्त मिसळल्यामुळे व्हील्सन बंगल्याच्या दाराजवळचा परिसर लालेलाल झाला होता.....पोटात ती सामुराई तलवार घुसल्यामुळे प्रचंड रक्तस्त्राव झाला होता....आजूबाजूला पोलीस पंचनामा करत होते आणि बाजूला काही नातेवाईकांच्या वर्तुळात राजश्री बेशुद्ध पडली होती.....तिला दवाखान्यात नेण्यासाठी नुकतीच ऍम्ब्युलन्स भोंगा वाजवत आली होती त्यातून तिला दवाखाण्याकडे रवाना केले होते.....मयंक गेल्यामुळे जिवाच्या आकांताने रडून ती बेशुद्ध पडली होती.....मयंक गेल्याचा धक्का ती सहन करू शकत नव्हती.....पोटात तलवार घुसून पडलेला तिचा प्रिय नवरा बघून तिची बोलतीच बंद झाली होती.....मयंकचे आईवडील आक्रोश करत होते पोलिसांची टीम त्यांना काठीने अडवून उभी होती.....सिनियर ऑफिसर गायकवाड साहेब सगळा क्राईम सिन बघत होते.....नुकतेच ते पिटर्सव्हॅली मध्ये बदली होऊन आले होते......त्यांची नजर वरच्या मजल्यावर गेली..हा बंगला उंच असल्यामुळे दुसऱ्या मजल्याचे अंतर जास्त होते...वरच्या दुसऱ्या मजल्याची एक काच फुटली होती.....बरोबर त्याच्या खालीच मयंकचा मृतदेह पडला होता..काही काचाही अवतीभवती पसरल्या होत्या..गायकवाड साहेब वरती गेले काच फुटलेल्या जागी त्यांनी बघितलं की तिथे रक्त सांडलं होतं.....बाजूला उभ्या कॉन्स्टेबल शिंदेंच्या कडे बघत ते म्हणाले
"शिंदे.....सुसाईडची केस वाटते ही....आधी त्याने पोटात ती तलवार घुसवली आणि इथून खाली उडी घेतली....सो ह्याच्या मिसेस.....काय नाव त्यांचं??....हा....राजश्री.....आपण आलो तेव्हा त्या बाजूच्या रूम मध्ये लॉक झाल्या होत्या....बाहेर लावलेले ते कुलूप तोडून आपणच त्यांना बाहेर काढलं.....बरोबर??"
नवीन साहेबांच्या प्रश्नाचे उत्तर द्यायला कॉन्स्टेबल शिंदे लगेच सरसावले
"होय साहेब..मीच कुलूप तोडून त्यांना बाहेर काढलं...आणि खरं सांगू का हा बंगला एवढा बदनाम आहे की इथे कुणी येत सुद्धा नाही.....मला पण ही केस सुसाईडचीच वाटते"
शिंदेंचे बोलणे थांबवत गायकवाड साहेब म्हणाले
"नो नो....वेट.....तपासात घाई करून चालणार नाही....कदाचित हा प्रिप्लॅन मर्डर सुद्धा असू शकतो"
इतक्यात ज्यांना मयंकच्या डेडबॉडीची तपासणी करायला लावली होती ते कॉन्स्टेबल थोरात तडक गायकवाड साहेबांच्या जवळ आले....
"साहेब....ही चिठ्ठी मला बॉडीच्या पँटच्या खिश्यात सापडली"
गायकवाड साहेबांनी हातात रबरी हातमोजे घातले आणि रक्ताचे डाग पडलेला तो कागद वाचायला सुरवात केली....त्यातले अक्षर वेडेवाकडे होते....काही अक्षरे लहानमोठी होती....जबरदस्ती लिहल्यासारखी वाटत होती
प्रिय राजश्री
मी तुला सांगू शकत नाही माझ्याबरोबर काय झालं आहे ते....पण एक सांगतो माझं तुझ्यापासून दूर जाणेच ठीक आहे....नाहीतर तो राक्षस माझ्याकडून तुला मारून टाकीन....पण मी हे होऊन देणार नाही.....मला माहित आहे तो माझा पिच्छा कधीच सोडणार नाही...आणि जोपर्यंत तो माझ्यात आहे तोपर्यंत तुला धोका आहे....त्याची शक्ती मी अनुभवली आहे....हे सगळं अमानवी आहे....सांगण्यापलीकडंच आहे....त्याने कधी न कधी तुझा जीव घेतलाच असता....म्हणून मी स्वतःला संपवत आहे.....तो तुला धोकेबाज ठरवत होता ना....पण तुला खरा "धोका" मी दिला आहे....आपलं आयुष्यभराच साथ निभावण्याचं वचन मी तोडत आहे.....पण हे सगळं तुझ्यासाठी आहे.....बाकी.........क.....स......."
ते सगळं वाचून गायकवाड साहेबांच्या चेहऱ्यावरचे भाव बदलले.....त्यांनी आपल्या कारकिर्दीत अनेक सुसाईड नोट वाचल्या होत्या पण ही सुसाईड नोट काही वेगळीच होती....मयंक लिहता लिहता थांबला होता.....त्याला पुढे काहीतरी लिहायचं होत पण त्याने ते लिहल नव्हतं....जणू कुणीतरी त्याला रोखत होतं...गायकवाड साहेबांनी त्या कागदावर हात मारला
"छे.....काहीच अर्थ लागत नाहीय"
ते लेटर आता तिथे उपस्थित प्रत्येक टीम मेम्बर वाचत होता.....सगळे जण अर्थ न उमगल्यामुळे सुन्न उभे होते......कॉन्स्टेबल शिंदेंचे वाक्य शांतता भंग करून गेले
"सर मला वाटते हा मानसिक रोगी असेल"
मयंकच्या घटनेला दोन दिवस उलटून गेले.....मयंक एक प्रतिष्ठित इंजिनियर असल्यामुळे तपास वेगात चालला होता.....गायकवाड साहेबांनी विशेष लक्ष घातलं होत....मयंक बद्दल त्यांनी सगळी माहिती गोळा केली होती.....तो एक हुशार आणि सुटसुटीत असा व्यक्ती होता त्यामुळेच त्या सुसाईड नोटवर ते बारीक अभ्यास करत होते.....सगळी पोलीस टीम चहा पित होती सहज गायकवाड साहेबांनी विषय काढला
"हे बघा त्या व्हील्सन बंगल्यावर मी जी रिसर्च केली आहे...सुदैवाने काही जुन्या नोंदी पण मला सापडल्या..इंग्रज अधिकारी सर व्हील्सन यांनी तो दगडी बंगला बांधला होता त्यांच्यानंतर त्यांचा मुलगा सर विलियम आणि त्यांची बायको एलिझाबेथ इथे राहू लागले....मला ना विलियमची बायको एलिझाबेथ मिसिंग झालेची सुद्धा एक नोंद आढळली....एक 15 जणांची इंग्रज तुकडी तिचा तपास करत होती....पण ती नाही सापडली....त्यानंतर इंग्रजांनी हा बंगला इनाम स्वरूपात मराठे कुटुंबीयांकडे दिला......पण तिथे कुणीच राहत नव्हतं.....पण 1976 साली मराठे कुटुंबीयांनी हा बंगला पुण्याच्या कुणी तळवलकर नामक व्यक्तीला भाड्याने दिला.....धक्कादायक गोष्ट ही आहे की त्या तळवलकरची पत्नी सुद्धा इथूनच गायब झाली आणि तिचाही तपास अजून लागला नाही....कमाल आहे ना??"
शिंदेंनी चहाचा एक घोट घेतला आणि म्हणाले
"खर सांगू का साहेब....ती जागा बेक्कार आहे बघा....ते मराठे कुटूंबीय त्या बंगल्याला श्रापित म्हणते....आणि बघा ना किती भकास बंगला आहे त्यो.....तिथे गेल्यावर कस नको नको वाटत"
शिंदेंच्या ह्या वाक्यावर गायकवाड हसले
"काय शिंदे....असल्या भंपक गोष्टीवर विश्वास ठेवता का??....अहो पोलीस आहोत आपण.....बघा एक ना एक दिवस मी ह्या केसचा तपास करतो की नाही....आणि तुमच्या म्हणण्यानुसार तिथलं भूत जरी दोषी असलं तरी त्याचं कॉलर धरून लॉकअप मध्ये बंद करीन.....बर ते मयंकचा पोस्टमॉर्टेमचा रिपोर्ट आला की नाही??"
"व्हय साहेब आज सकाळीच रिपोर्ट आलाय"
शिंदेंनी तो लिफाफा गायकवाड साहेबांच्या हातात ठेवला....तो वाचत वाचत गायकवाड साहेब आपल्या नेहमीच्या सवयीप्रमाणे स्वतःशी संवाद साधत बोलू लागले
"ओहहह मयंकच्या पोटात कुलपाची किल्ली???....म्हणजे त्याने राजश्रीला खोलीत लॉक केलं आणि ती किल्ली गिळून टाकली...आणि काय?? ह्याच्या पोटात एक कागदाचा गोळा पण आढळला....त्यावर काहीतरी "ती तुझ्या प्रेमाच्या लायक" अस काही लिहल होतं....फॉरेन्सिक टीमला नीट वाचता आला नाही तो कागद...ओके..कमाल आहे...नेमका काय प्रकार घडला आहे तिथे??..तलवारीवर सुद्धा त्याचेच फिंगरप्रिंट आहेत म्हणजे त्याने स्वतःहून ती तलवार पोटात खुपसली....दोन्ही हातावर अनेक कट्स.....नक्कीच सुसाईड आहे ही.....पण ती सुसाईड नोट काय होती??.....ह्याचं उत्तर ह्याची पत्नी राजश्री देऊ शकेल का??......तिच्याकडून काहीतरी माहिती मिळेल......नक्की मिळेल.... पण का केलं असेल अस एका सुशिक्षित माणसाने???"
का केलं??......ह्या प्रश्नाचे उत्तर गायकवाड साहेबांना मिळेल नाही मिळेल काही सांगता येत नाही...कोर्टात ते काय सिद्ध करतील माहीत नाही....पण मयंकने आपलं खर प्रेम सिद्ध केलं होतं....त्या श्रापीत बंगल्यातील शक्ती त्याच्यावर हावी होत असताना त्या संमोहनातून शुद्धीत येण्यासाठी त्याने आपल्याच हातावर तलवारीने घाव केले होते....आपल्या अंगात जो काही सैतान घुसला होता त्याच्यापासून राजश्रीला दूर ठेवण्यासाठी त्याने राजश्रीला एका खोलीत लॉक केलं होतं आणि ती किल्ली गिळून टाकली होती.....त्या बंगल्याच्या सैतानाला राजश्रीपासून दूर ठेवण्यासाठी स्वतःला संपवलं होतं ते ही अगदी कायमचं...........(समाप्त)
लेखन :- शशांक सुर्वे(कथा कशी वाटली??.....आपले बहुमूल्य अभिप्राय कमेंटबॉक्समध्ये जरूर नोंदवा....तुमच्या प्रतिक्रिया वाचून लिखाणाला बळ मिळतं......धन्यवाद 
)
)
