छाया सिद्धी भाग १ -By लेखक श्रीकांत साबळे

छाया सिद्धी भाग १ -By लेखक श्रीकांत साबळे

भीमा शेतातल्या बांधा ने चालत होता.. डोळे रागाने लालबुंद... संपत शेट चा घराकडून तो त्याचा स्वतःचा घराकडे चालला होता. घर कसलं एक छोटीशी झोपडीत तो राहत होता ... थोड्या वेळा पुर्वी संपत शेट ची पोरगी रागिणी सोबत लग्न करायची इच्छा त्याने संपत शेट कडे बोलून दाखवली होती.. पण संपत शेट ने त्याला हुसकावून लावले होते.. "रां#चा... तुझी लायकी आहे का .. माझा पोरिशी लगीन करायची.. तुझी ती चेटकीण आई..आणि तिचा तू सैतान पोरगा..!! निघ इथून..."

हे वाक्य भीमाचा कानात गरगरत होते... त्याचा संताप उफाळून आला होता ...

सायंकाळची वेळ होती.. शेतात बाजरीचे कणीस वाऱ्याचा झुळकेने हलत होती.. सूर्य मावळतीला आला होता.. पण भीमा चा डोळ्यातील सूर्य तळपत होता।
... सुर्यदेवता जवळचा डोंगराचा अडला जात होता..

भीमा 35 शी चा गडी माणूस.. अजून लग्न झालेलं नव्हत.. रागिणी त्याचा वर्गात होती ... लहानपणी .. मग पुढे तीच लग्न झालं.. मागचा वर्षी तिचा नवऱ्याने तिला सोडचिठ्ठी दिली.. तेंव्हापासून ती तिचा बापाकडे म्हणजे संपतशेट कडे राहत होती.. नवऱ्याने सोडून दिलेली बाई म्हणून आता मी लग्न करून टाकतो ह्या इच्छेने भीमा संपत शेट कडे गेला होता.. पण त्याची आई "कीरा बाई " .. ती शैतान होती अस गावातील लोक म्हणत .. गावातल्या लोकांनी तिला दहा वर्षांपूर्वी जाळून मारून टाकलं होत.. कारण ती करणी वैगरे करत असे.. तेंव्हा भीमा पण अगदी तारुण्यात आलेला २५ शी चा तरणा पोरगा होता... तो तेंव्हा असाह्य होता कारण त्याची आई खरंच अस जादू टोना करत असे... रात्री अपरात्री ती कोणाचा शेतात जाऊन दिवा लाऊन त्याचा आजूबाजूला यंत्र तंत्र करत असे.. कधी कधी काळी बाहुली तर कधी कधी मानवी खोपडी एखाद्याचा शेतात सापडत असे... त्याचा भोवती कुंकू हळद अस काही असे.. मग कधी त्या शेताचा मालकाचे तर कोणाचे लहान बाळ अचानक मरून जाई.. तर कोणाला अचानक उलट्या येत आणि मग आजारी पडून मरून जाई .. मग काही लोकांनी ठरवून रात्री पहारा दिला तेंव्हा "किरा बाई" सापडली... गावाची चेटकीण म्हणून दुसऱ्याच दिवशी तिला जाळून मारून टाकलं होत...

त्याचा बाप पण आधीच मेला होता.. लोक बोलायची की त्याचा आई ने ..म्हणजे किराबाई ने तिचा नवऱ्याला संपवलं... ज्याचासोबत पण तिचे भांडण होई ती त्याचा बदला घेत असे.. तिला तिचा ह्या काळया शक्ती चा अभिमान झाला होता.. तिला वाटू लागला होत की मला जे वाटेल ते मी करू शकते.. अशा गूढ शक्ती चा वापर जर चांगल्या कामासाठी केला तर कोणाला काहीच त्रास नसतो.. पण मग अशा शक्तीचा वापर वाईट कामासाठी केला तर त्याचा अंत होतो..

किरा बाई मुळेच भीमा च लग्न जमत नव्हत.. आई चा अशा असल्यामुळे भीमाला समाजाने आधीच दूर ढकलून दिलं होत. गावाचा बाहेरच त्याची झोपडी होती.. गावात सुद्धा त्याला कोणीच विचारात नसे.. फक्त काही काम असेल जस विहीर साफ सफाई.. किंवा मग गावात रान डुक्कर आल असेल तर त्याला मारणे.. किंवा गावाची गटार साफ करणे असे काम भीमा करत असे...

भीमा एकटाच गावाचा बाहेर एक छोट्याशा झोपडीत राहत होता... स्वतःचे शेती होती.. लहानपणी शाळेत तो जात होता.. पुढे आई गेल्यानंतर तो शेतीच करू लागला.. तो एकटाच तिथे काबाड कष्टकरून तालुक्याला जाऊन भाजी धान्य विकून यायचा.. आणि त्याचा जीवन जगात होता..

पण आज संपत शेट ने त्याची मोठी बेइज्जती केली होती.. तो तसाच बांधा वरती बसला .. सूर्य मावळत होता.. पण त्याचा डोळ्यातील आग एकदम तळपत होती..

"माझी आई तशी होती मग माझी काय चूक? आणि आता ती जाऊन 10 वर्ष लोटली .. तरीपण समाजाने मला अजुन चेटकीण चा मुलगा म्हणून हिणवलं आहे. या गावाने माझ्यासोबत असाच राहायचा ठरवलं काय..?? माझी आई तशी होती म्हणून मी पण तसा असेल का?? ." असा विचार त्याचा मनात चालला होता...

आता रात्र होत आली होती.. भीमा असाच बांधावर बसला होता... डोळ्यात अजून आग धगधगत होती.. शेजारून वेगवेगक्या कीटकांचे आवाज येत होते.. एखादा रान कीटक मधूनच किर्रर्रर्रर्रर्रर्र असा आवाज काढत होता.. शेजारील झऱ्यातून पाटचा पाण्याचा असा झुळझुळ आवाज येत होता.. आणि अचानक भीमाचा पायावर कायतरी लागलं.. लिबलिबित अस..! त्याने खाली पाहिलं.. अंधारात एक नाग फूस फुस्स करत फणा काढून त्याचा समोरच होता.. त्याने त्याचा जवळचा काठीने एक फटका त्या नागाचा डोक्यात टाकला.. नाग जागेवरच मेला..!! तो त्या मेलेल्या नागाला हातात घेऊन बघू लागला...

अचानक शेजारील शेतात कोणीतरी बॅटरी घेऊन आलं.. आणि झऱ्या जवळील मोटर चालू करू लागल..
पवारांचा सोमा मोटोर चालू करायला आला होता.. सोमा हा भिमापेक्षा तीन चार वर्षे लहान.. लग्न झालेला.. 3 वर्षांपूर्वी जेंव्हा त्याच लग्न झालं तेंव्हा त्याचा वरात चालू होती.. तेंव्हा भीमा चा खूप अपमान केला होता त्याने... भीमा चा मनात आग लागलेली होती.. त्याच्यापेक्षा लहान असलेल्या पोरांचे लग्न झाले.. आणि ह्याने तर माझा अपमान केला होता..
"इतके वर्ष गावाने मला वाळीत टाकला ना..! आता दाखवतो यांना.. ह्या भडखाऊ सोम्या मला शिकवतोय काय.."

सोमा ने आणलेली बॅटरी चा उजेड इकडे तिकडे पडला.. जसा नाग तडफडत मेला.. तसाच सोमा तडफडत होता.. त्याचा तोंडातला तंबाखू बाहेर आलेली.. आणि डोक्यात दगडाने सपासप वार केल्यामुळे जागेच ठार झाला होता.. मोटर चालू झाली होती..

भीमा खाली बसून त्याचा ताडफडणार्या शरीराकडे पाहत होता.. अचानक त्याचा चेहऱ्यावरचा भाव बदलला... तो तडक उठला... आणि त्याचा झोपडी कडे गेला.. तो आपल्या झोपडी च दार लावून घेतच होता.. त्याचा चेहऱ्यावरचा भाव एक विलक्षण असा होता.. डोळ्यात एक वेगळीच चमक होती.. आणि होठांवरती एक भयानक हसू...!!!

भीमा ने सोमा च मुंडक छाटून आणलं होतं.. एका हातात रक्ताने माखलेला कोयता आणि दुसऱ्या हातात सोमा च छाटलेल मुंडक.. त्या मुंडक्याचे त्याने डोकं कापुन काढलं होत.. एक डोळा काढायचा होता पण तो डोळा काय निघाला नाही ... भीमा ने त्या मुंडक्याचे केस पकडून ते उपटून काढले.. .. त्याने ते मुंडक जमिनीवर ठेवलं.. एक डोळा बाहेर.. डोकं सगळं उपसलेल अशी अवस्था त्या सोमा चा मुंडक्ययाची झाली होती... भीमा उठला आणि त्याचा आई ची एक जुनी पेटी होती तिचा जवळ जाऊन बसला.. कायतरी शोधू लागलो.. आणि त्याला एक पुस्तक सापडलं..

थोड्याच वेळात त्याने एक दिवा पेटवला.. दिव्याचा प्रकाश त्याचा झोपडीत पसरला.. सोमा च मुंडक त्याने त्या दिव्यासमोर ठेवलं.. आणि आता भिंतीवर त्या मुंडक्याची सावली पडली होती... दिव्याची ज्योत जशी हलत होती तशी ती भिंतीवरची सावली हलत होती... रात्रीचा वेळेस हे सर्व काही खूप भयंकर वाटत होतं.. भीम दिव्याचा मागे बसला होता.. पुस्तकातून त्याने काही मंत्र शोधले होते.. त्या हलणाऱ्या विचित्र सवलीकडे बघत भीमा मंत्र पुटपटू लागला होता..

पुढचा भाग लवकरच येइल

लेखक श्रीकांत साबळे