एकदा फॅमिली गेट-टुगेदर मध्ये गप्पा मारताना ऐकलेली गोष्ट.
अजित आणि गौरव,जिवलग मित्र. हे दोन महाविद्यालयीन तरूण अगदी शालेय जीवनापासूनचे मित्र. दोघेही अत्यंत खोडगुणी आणि कुठलेच नियम न जुमानणारे. दोघे धार्मिकही नव्हते ना कुठल्या वाईट शक्तींवर त्यांचा विश्वास होता. जिथे वाईट शक्तींचा वावर आहे किंवा अशी अफवा आहे अशा अनेक कुप्रसिध्द ठिकाणी दोघे मुद्दाम रात्री राहायला जात. हा कार्यक्रम त्यांना नित्यनेमाचाच होता. बरेच वर्ष लोटली.
...एव्हाना शिक्षण संपल होत, दोघे कामा-धंद्याला, संसाराला लागले होते. पुर्वीसारख रोज भेटणं बोलणं होत नव्हत. एके दिवशी गौरवने न राहवून अजितला घरी जेवायला बोलवलं. रात्री जेवण झाल्यानंतर गप्पा रंगल्या. बरया्च हास्यविनोदानंतर भूताप्रेताच्या गप्पा सुरू झाल्या. “अरे तिकडे एका पडक्या बिल्डींगमध्ये म्हणे भूत आहे, बांधकाम अर्धवट ठेवलं आहे . बरेच दिवस झाले आपण कीडे केले नाहीत. काय बोलतो? जाउया?” अजितने गौरवला विचारलं. गौरवनेही तात्काळ होकार दिला आणि आपापल्या बायकांच्या परवानग्या घेउन दोघांनी तिथे राहण्यासाठी एक रात्रही ठरवली.
..ठरलेल्या रात्री गौरव बिल्डींगखाली आला. बराच वेळ वाट पाहीली तरी अजित आला नाही. अजित फोन उचलेना. तेवढ्यात बिल्डींगच्या शेवटच्या मजल्यावरुन आवाज आला. “अरे गौरया्, फट्टू घाबरलास का? फोन कशाला करतोयस लवकर वर ये..” अजित ओरडत होता वरून. गौरव हसला आणि लागलीच गेला वर.
पडकी बिल्डींग. अर्धवट बांधकाम आणि अंधारट्ट. आजूबाजूचा परिसरही सुनसान होता. ४-५ मजल्याची बिल्डींग होती. धापा टाकत कसाबसा गौरव शेवटच्या मजल्यावर पोचला. अजित होताच वाट बघत. ५-१० मिनटं गप्पा मारत बिल्डींगचा फेरफटका मारुन झाल्यावर गौरवने आपल्याकडची दारुची बॅाटल काढली. मेजवानी सुरू होणार तेवढ्यात गौरवचा फोन वाजला.
अजितचा फोन होता.
‘अजितचा फोन’?? गौरव थोडासा बावचळला. त्याने फोन उचलला. “अरे सॅारी यार गौरव, अचानक खुप काम लागलं आज ॲाफीसमध्ये,त्यामुळे येता आल नाही आज. बॅाससमोर फोन नाही उचलता आला यार सॅारी..हॅलो...हॅलो...”
....फोन गौरवच्या हातून कधीच खाली पडला होता.
घामाने चिंब गौरव थरथरत होता, आणि समोर उभा अजितच्या रुपातला सुरकूतलेला चेहरया्चा ,पांढरया् पडलेल्या डोळ्यांनी गौरवकडे बघत स्मितहास्य करत होता.
समाप्त
