शापित गाणे -भाग क्र - १
त्या जागेचे फोटो त्यांनी नेट वर बघितले होते.....ह्यावेळी त्या जागेवर त्या दोघांनी वेगळाच प्लॅन आखला होता......रॉकी आणि बॉबी ह्या दोघांच्या tiktok ग्रुप वर एक नवीन मुलगी ऍड झाली होती....मधु नाव होतं तिचं.....अभिनेत्री बनण्याचे स्वप्न लहानपणापासून तिच्या मनात होतं......तसे तिचे प्रयत्न सुद्धा सुरू होते......म्हणून तर ती मोठ्या शहरात जॉबसाठी आली होती......जॉब नावालाच होता पण तिचं अभिनयाचं वेड जास्तच कमालीच होतं......4 तास अकाउंटची कामं करून ती छोट्या मोठ्या नाटक कंपनीच्या मागे लागत होती.....ऑडिशन द्यायला तिच्यासारख्या हजारो मुली त्या शहरात येत होत्या......ऑडिशन द्यायला येताना शॉर्ट कपडे घालून यायच्या.....पण मधूला ते जमलं नाही....तिला आपल्या अभिनयावर पूर्ण विश्वास होता.....पण यश मात्र मिळत नव्हतं.....मधेच tiktok app ने भारतात धुमाकूळ घातला होता.....नवीन कलाकार आपले व्हिडिओ पोस्ट करून अपलोड करत होते......मधुने सुद्धा आपले काही डान्सचे व्हिडिओ अपलोड केले......तिला चांगला प्रतिसाद मिळत होता.....मेसेज मध्ये होणाऱ्या hi,hello,भेटणार का?? ह्या छळाकडे ती दुर्लक्ष करायची..... काही शे फोल्लोवर्स तिला फोल्लो करत होते.....मधूला अजून यश हवं होतं.....तिला आपला अभिनय जास्तीतजास्त लोकांच्या पर्यंत पोहोचवायचा होता.....तिच्या एका मैत्रिणीकडून तिची ओळख रॉकी आणि बॉबीशी झाली तशी त्यांची खरी नावं वेगळी होती पण tiktok वर ते रॉकी आणि बॉबी नावाने वावरत होते......मधु त्यांच्या ग्रुप मध्ये जॉईन झाली.......त्यांच्या आग्रहास्थव तिने आपलं नाव बदलून मधुचे "हर्लीन" करून घेतले होते......तिघांनी मिळून अनेक व्हिडिओ बनवले आणि लाईक सुद्धा चांगले मिळत होते......बॉबी आणि रॉकी बिनधास्त होते व्हिडिओ बनवताना त्यांचे हात हर्लीनच्या शरीरावर फिरायचे पण ओठावर स्मितहास्य आणून ते सगळं ते न तक्रार करता सहन करीत होती......तिघांच्या ग्रुपला अनेक फोल्लोवर्स झाले लाखात फोल्लोवर्स झाले.....tiktok वर अनेक ग्रुप तयार झाले होते.....सगळ्यांचे व्हिडिओ जबरदस्त बनत होते काहींनी तर परदेशी लोकेशन वर जाऊन शूट केले होते......रॉकीला चिंता होती.....त्याची प्रसिद्धी घटत होती...एकदा तिघेजण बसले होते तेव्हा काहीश्या चिंतेत तो म्हणाला
"यार खूप दिवस झाले आपण नवीन लोकेशन वर व्हिडिओ बनवला नाही.....आपण काहीतरी केलं पाहिजे नाहीतर आपली प्रसिद्धी कमी होईल"
त्याचे वाक्य पकडून लगेच उभा राहून बॉबी म्हणाला
"अरे हो रे.....त्या सनी चे व्हिडिओ कसले गाजत आहेत कुठे कुठे जाऊन शूटिंग करतो तो....आपल्यालाही असलं लोकेशन हवं यार"
बॉबीचे बोलणे ऐकून रॉकीने त्याला अंगठा दाखवला
"करेक्ट.....म्हणूनच मी एक लोकेशन शोधून काढले आहे....."किंग केमिकल फॅक्टरी"
बॉबी रॉकीकडे एकटक बघू लागला
"अरे रॉकी ती फॅक्टरी तर सील केलीय ना.....तिथे काहीतरी विचित्र घटना घडत आहेत म्हणून"
रॉकी आपल्या मोबाईल मध्ये काहीतरी सर्च करत होता
"एक्सटली......म्हणून तर आपण त्या लोकेशन वर शूटिंग करायचं आहे......अगदी दोन तीन हॉरर व्हिडिओ बनवू......(रॉकी ने बॉबीला डोळा मारला) आणि हो बॉबी आपलं ते मिशन पण तिथेच पूर्ण करू म्हणतोय"
बॉबी हसला त्याने एकनजर हर्लीनकडे बघितले
"अरे हो रॉकी खूप इच्छा आहे बघ ते मिशन पूर्ण करायची"
हर्लीन गोंधळली....दोघांचं काय बोलणं सुरू आहे तिला कळत नव्हतं
"अरे मला पण सांगा ना कसलं मिशन"
रॉकी तिच्याकडे बघून हसला
"ते तुला तिथं गेल्यावर कळेल.....तू नको टेन्शन घेऊ....आणि हो एक महत्वाच काम ते करायचं आहे....."
रॉकीने आपल्या खिश्यातून छोटं कटर बाहेर काढलं....आणि हर्लीन जवळ जाऊ लागला....हर्लीन घाबरली होती.....त्याने तो कटर तिच्या मांडीवर ठेवला.....हर्लीन समजून चुकली होती....."
"ये रॉकी नाही हा.....मी नाही अंगप्रदर्शन करणार"
रॉकी थांबला....तो हर्लीन कडे रागाने बघू लागला
"मग जा....साली इथून निघून जा.....त्या दुसऱ्या ग्रुपच्या पोरी बघ कसे शॉर्ट घालून फेमस होत आहेत......हे बघ....आमच्या सोबत रहायचं असेल ना तर आम्ही सांगेल तस वागावं लागेल.....तुझ्या सारख्या खूप मुली आहेत आमच्याकडे"
हर्लीनला रडू कोसळले....बॉबी पुढे आला
"हे हे रॉकी चिडू नको तू ....आम्हाला माहीत आहे तू किती टेन्शन मध्ये आहेस.....ती करेल रे....मी सांगेल तीला......हो ना हर्लीन??"
तिच्या काही न बोलण्यात बॉबीने होकार समजला आणि तो तिच्या समोर बसला त्याने तिच्या जीन्सला कटर ने कट्स मारले......आणि काहीसं तीच अंग दिसेल अश्या तर्हेने ती जीन्स फाडली........तिचं ते गोर अंग बॉबी बघतच राहिला.....त्याने रॉकीकडे बघून डोळा मारला.......हर्लीन अजूनही खाली मान घालून बसली होती......रॉकी तिच्या त्या फाटलेल्या जीन्सकडे एकटक बघत होता.....त्याने घड्याळाकडे बघितले.......
"चला अजून वेळ आहे आपल्याकडे त्या फॅक्टरी पर्यंत जायला........आपण संध्याकाळ पर्यंत व्हिडिओ बनवून घरी येऊ शकतो.....बॉबी एक काम कर तू दोघा तिघा मित्रांना फोन करून सांग की आपण दोघे बेंगलोरला जात आहोत......कारण आपण अनधिकृत जागेत जात आहोत......उगीच बोंबाबोंब नको.....आता चला बसा गाडीत"
हर्लीन आपली बॅग उचलली......आणि गाडीत बसली.....ती काहीशी नाराज होती पण तिच्याकडे काही पर्याय नव्हता......रॉकी आणि बॉबीच्या बोलण्याला हसून रिप्लाय करत होती....काहीवेळा तिच्या मनात विचार आला की सोडून द्यावं सगळं.....पण परत तीच स्वप्न तिला आठवत होतं.....गाडी सुसाट धावत होती.....बॉबी मागे बसून कॅमेरा सेटअप करत होता......हर्लीन रॉकीच्या बाजूला बसली होती.....म्युझिक जोरात चालू होतं......हर्लीनला समजावण्याच्या बहाण्याने रॉकीचा हात तिच्या खांद्यावरून आता तिच्या मांडीवर आला होता......पण ती हसून दूर करीत होती......शहराने साथ सोडली होती.....ओसाड माळ चालू झाला होता....."किंग्स फेक्ट्री" एक शापित जागा आहे......तिथे गेलेला माणूस कधी परत आला नाही" अशी अफवा काही दशकं थैमान घालत होती......अनेकांनी त्या जागेची सत्यता पडताळून घेण्याचा प्रयत्न केला होता पण काही जण वेडे झाले होते......अनेकांचे मानसिक संतुलन बिघडले होते......कुठलीतरी वाईट शक्ती होती त्या जागेत........अघोरी काळ्या जादूला मानणारे लोक तिथे साधना करायला येत असत......कारण ती फॅक्टरी बनवताना तिथे एका सैतानाची मूर्ती सापडली होती......मालकाने ती मूर्ती तिथल्या एका विहरित फेकून दिली होती.....एका काळ्या शक्तीचं वास्तव्य होतं तिथं.....तिच्या प्रभावाने तिथल्या मशीनी बंद पडत असायच्या......कामगारांचे अपघात व्हायचे......त्या मालकालाही मोठं नुकसान झालं होतं त्यामुळे त्याने ती फॅक्टरी बंद केली होती.....तिथे आता कोणीही जात नसत.....कधी कधी ग्रहण काळात एखादं दुसरा मांत्रिक तिथे साधना करायला यायचा......30 वर्षांपूर्वी तिथे एक हत्याकांड घडलं होतं त्यानंतर सरकारने ती फॅक्टरी सील केली होती........अनेक कथा सांगितल्या जात होत्या पण आपल्या आधुनिक tiktok प्रेमींचा ह्यावर विश्वास कुठे???........लाईक कमेंट साठी ते कोणत्याही थराला जायला तयार होते........फॅक्टरी पासून ते जवळपास 10 km लांब होते तिथे आसपास एकही घर दिसत नव्हते......बॉबी रॉकी पहिल्यांदाच तिथे आले होते.......तशी ती फॅक्टरी जुन्या स्टाईल मध्ये बांधली होती......अगदी चिरेबंदी दिसत होती.......लांबून ती फॅक्टरी दिसत होती.......रॉकीने गाडी थांबवली
"अरे रॉकी ती फॅक्टरी तर अजून खूप लांब दिसत आहे तू इथेच का गाडी थांबवली"
रॉकी गाडीतून बाहेर उतरला
"येडा आहेस का रे तू???अनधिकृत सील केलेली जागा आहे ही......तिथे कोणी गाडी बघितली तर xxx लागतील ना आपले......चल उतर खाली bc लवकर"
हर्लीन अजूनही शांत होती बॉबीने आपले समान गाडीतून उचलले आणि ते तिघे चालू लागले.....जवळपास 1 किलोमीटर चालल्यावर ते फॅक्टरीच्या गेटजवळ उभे होते.......एक मोठं गंजलेलं कुलूप त्या लोखंडी गेटला दिसत होतं.....गेटसुद्धा गंजुन मोडकळीस येण्याच्या मार्गावर होते.....रॉकीने एक मोठा दगड घेऊन त्या कुलुपावर मारायला सुरुवात केली.....खनखन आवाज ती शांतता भंग करीत होता.....रॉकी आणि बॉबीच्या चेहऱ्यावर समाधान होते.....त्यांना आपलं लोकेशन मिळालं होतं.......फॅक्टरीच्या आवारात मोठी झाडेझुडपे उगवली होती.....फॅक्टरी मात्र एकदम सुस्थितीत दिसत होती.....त्या तिघांना हे बघून आश्चर्य वाटलं......एक भयाण शांतता पसरली होती....झाडाची पाने सुद्धा हालत नव्हती......कुणीतरी आपल्याला बघत आहे असे त्यांना नेहमी वाटे......हर्लीन आणि बॉबी आजूबाजूला बघत होते......हर्लीन समोरच्या खिडकीत बघत होती......कुणीतरी आपल्याला त्या खिडकीतून बघत आहे असं तिला वाटत होतं....."हर्लीन.....हर्लीन".....रॉकीच्या आवाजाने ती भानावर आली
"कुल लोकेशन आहे.....(रॉकी बॉबीकडे बघून हसला)......तर हर्लीन हा व्हिडीओ बघून घे नीट....स्टेपअप मुव्हीमधला आहे.....आपण सेम हा ऍक्ट करणार आहोत....तू प्रॅक्टिस करून घे"
तशी हर्लीन बाजूला जाऊन तो व्हिडिओ बघू लागली......डान्सस्टेपची प्रॅक्टिस करू लागली......बॉबी आणि रॉकी काहीतरी कुजबुजत होते.........हर्लीन डान्सचा सराव करून दमली होती....रॉकी तिच्या जवळ गेला.....त्याने तिच्या समोर पाण्याची बाटली धरली.....हर्लीनने ती बाटली तोंडाला लावली.......ती दोघांच्या बरोबर त्या कट्ट्यावर बसली.....काहीश्या चर्चा रंगल्या अचानक तिचे डोके जड होऊ लागले......डोळ्यासमोर अंधारी येऊ लागली.....तिचं डोकं गरगरू लागलं होतं.....तिला त्या दोघांचा हसण्याचा आवाज येत होता
"फसली साली.....चल बॉबी आपल्या कामाला लागू आता"
हर्लीन जड अर्धवट डोळ्यांनी बघत होती......त्यांचं बोलणं तिला अस्पष्ट ऐकू येत होतं.....त्या दोघांचे घाणेरडे स्पर्श जाणवत होते.....एक दरवाजा उघडून दोघे आत पोहोचले तिला तसच फेकून दिले......हर्लीन असह्य होती.....दोघेही कॅमेरा सेट करत होते
"बॉबी आधी तोंडाला मास्क लाव.....हिचा mms बनवणार आहोत आपण.....तेच तेच लॉजचे लोकेशन नको.....काहीतरी वेगळी फॅन्टसी पाहिजे......म्हणून तर ही जागा निवडली आहे मी.....हा आयटम चांगला आहे.....खूप पैसे मिळतील आपल्याला ह्या mms चे"
भुताचा मास्क आपल्या चेहऱ्यावर लावत बॉबी म्हणाला
"अरे पण रॉकी.....कुणाला सापडणार नाही ना"
रॉकी बॉबीकडे रागाने बघत होता
"तुझ्या आईची xxx......फट्टू साला.....नाही समजणार कुणाला.....मी अश्या 20,25 बनवल्या आहेत.....ह्या साल्या पोरी लगेच गंडतात.....कधी मैत्री कधी प्रेम कधी पैसा आणि हीच बघ हे पिक्चरच वेड.....काय नाही होत नंतरच नंतर बघू......मला परदेशातून नवीन mms क्लिप्ससाठी खूप प्रेशर येतोय.....आणि ह्या वेळी ह्या लोकेशनवर मज्जा येईल त्यांना....तू जास्त बोलू नको.....नशा उतरेल ह्या सालीची.....चल पुढे हो काढ कपडे तिचे"
बॉबी पुढे जाऊ लागला......हर्लीनचे डोळे बंद होते.....ती मान फिरवत काहीतरी पुटपुटत होती.......रॉकी शूट करत होता......अचानक त्याने कॅमेऱ्यात बघितले.....हर्लीनच्या बाजूला कोणीतरी बसल्याचे त्याला कॅमेऱ्यात दिसलं......त्याने वर बघितलं तर तिथे कुणीच नव्हतं.....रॉकी हादरला......तो काही बोलणार....तितक्यात वटवाघळाचा एक मोठा थवा त्यांच्या दिशेने आला......त्यांच्या पंखांच्या फडफडीचा आवाज प्रचंड होता रॉकी आणि बॉबी घाबरले.......ते एका कोपऱ्यात उभे राहिले वटवाघळे त्यांच्या आजूबाजूला फिरत होती......रॉकी आणि बॉबी जिवाच्या आकांताने ओरडत होती....अचानक ती वटवाघळे फॅक्टरीच्या छताच्या दिशेने गेली.....दोघांनी सुटकेचा निश्वास सोडला.......त्यांना अजूनही भास होत होते की आजूबाजूला कुणीतरी आहे......तो एक मोठा हॉल होता......फक्त मर्यादित उजेड होता......मागे पूर्ण अंधार होता.....त्या अंधारातून एक गाणं त्यांना ऐकू येऊ लागलं......त्या हॉल मध्ये ते गाणं घुमत होत.......एक खूपच सुंदर बाई त्यांना समोर दिसली.....तीच ते गाणं म्हणत होती......अचानक ते दोघे त्या गाण्यात मग्न झाले आणि त्यांचे डोळे बंद झाले......गाण्याच्या आवाजाच्या दिशेने ते चालू लागले......गुंगीच्या औषधाने बेशुद्ध झालेली हर्लीन ती सुद्धा उठून उभी राहिली......आणि त्या गाण्याच्या आवाजाच्या दिशेने चालू लागली.......कुट्ट अंधार होता.....तिघेही संमोहित झाल्यासारखे त्या आवाजच्या दिशेने चालत होते......अक्षरशः मोठं मोठ्या मशीन वर चढून ते तिघे त्या आवाजाच्या दिशेने जात होते.....काहीसं वेगळ्या भाषेतलं गाणं होत..... पण आवाज खूप मधुर होता....काही अंतर गेल्यावर......एका दगडी पडक्या विहिरीजवळ ते तिघे आले......गाण्याचा आवाज बंद झाला होता......अचानक तिघांचे डोळे उघडले.......छतावर काही ठिकाणी काचेची तावदाने बसविली होती त्यातून काहीसा प्रकाश त्या हॉल मध्ये होता......बाजूला एक पाणी उपसायची गंजलेली मोटार होती......बॉबी आणि रॉकी एकामेकाकडे बघत होते.......बाजूला हर्लीन उभी होती......हर्लीनतर नशेत होती मग ती इथे कशी??? हा प्रश्न त्यांना पडला होता.....अचानक विहरीच्या पाण्यातून खळखळ आवाज आला.....काहीसा मोठा आणि भयानक आवाज येत होता.....त्यांनी विहरित बघितलं त्या काळ्याकुट्ट पाण्यात काहीसं लाल भडक चमकत होत.....जणू ते त्यांच्याकडे बघत होत......दोघेही प्रचंड घाबरले.....पाण्याचा मोठा फवारा वर उडाला.....आणि एक चिकट काळा असा भयानक जीव पाण्यातून बाहेर आला.....त्याने रॉकी आणि बॉबीचा गळा पकडला......लाल भडक डोळे.....लांब केस.....एकदम पांढरीफेक अशी ती भयाण आकृती.....तिच्या अंगावर जखमेचे वर्ण दिसत होते......तिने दोघांचा गळा घट्ट आवळला होता......बॉबीच्या तोंडून रक्त येऊ लागलं.....लालभडक डोळे दोघांच्याकडे बघत होते.....तिने आपली काली जीभ बाहेर काढली ......तिच्या दाताचा कटकट आवाज अजून भयानक वाटत होता.....कर्णकर्कश आवाज घुमला
"पोरींच्या आयुष्याशाशी खेळायला मज्जा येते ना तुम्हाला.....चला एक खेळ माझ्याबरोबर होऊन जाऊ दे"
अस बोलून तिने त्या दोघांना पाण्यात ओढलं......काहीशी खळखळ झाली त्यानंतर परत ते पाणी शांत झालं......हर्लीन हे बघून प्रचंड घाबरली होती.....ती पळायच्या तयारीत होती पण तिचे पाय अचानक जड झाले तिला जागचे हलताही येत नव्हतं......परत पाण्याची खळखळ तिला ऐकू येऊ लागली......विहरीच्या काठावर परत ती भयाण आकृती बसली होती.......तिने हर्लीन कडे बोट केले............
त्या भयानक अश्या दिसणाऱ्या आकृतीचे बोट हर्लीनकडे होते......हर्लीन घाबरून रडत होती......तिला जागेवरून हलता येत नव्हतं.....कुणीतरी तिचे पाय घट्ट पकडलेत अस तिला वाटत होत.....ती पूर्ण ताकत लावत होती पण ती हलू शकत नव्हती.....तिच्या समोर एक भयानक पिशाच्च दिसत होतं......लांब हाथ...लांब काळी नखे....पाठीला काहीसा मासाचा गोळा लटकत होता.....केसांमुळे चेहरा दिसत नसला तरी लाल भडक डोळे आणि कटकट आवाज करणारे मोठे दात चेहऱ्याची भीषणता दाखवत होते......ते पिशाच्च त्या विहिरीच्या कट्ट्यावरून खाली उतरले.....त्या पिशाच्चचा पाय जमिनीवर पडताच तिथली जमीन चिकट होऊ लागली......हर्लीन त्याला बघून किंचाळत होती......अचानक त्या पिशाच्चने आपली मान गरगर फिरवायला सुरू केली......काहीसे बदल त्याच्या शरीरात होत होते.....तिच्या शरीरातून पाणी बाहेर पडत होत.....काही वेळात हर्लीन समोर एक सुंदर स्त्री उभी होती......तिच्या भोवती एक वलय होत त्यामुळे ती खूपच उजळ आणि सुंदर दिसत होती....तिच्या हातात एक हाडाचा तुकडा होता त्यावरून रक्त वाहत होत....हर्लीन समजून चुकली......लोकांनीं सांगितलेल्या कथा खऱ्या होत्या.....इथून कुणी जिवंत परत जात नाही......ती बाई हर्लीन समोर उभी होती....तिने हर्लीन च्या डोळ्यात बघितलं......आणि तिने डोळे बंद केले......तिच्या तोंडातून मधुर शब्द बाहेर पडले....अजूनही तिचे डोळे बंदच होते
"मधु उर्फ हर्लीन......एका मोठ्या स्वप्नापाई ह्या लोकांच्या तावडीत सापडलीस.....तशी मनाने चांगली आहेस.....पण......सॉरी हा.....तुझे मित्र नाहीत ह्या जगात...त्या दोघांची मी बळी दिली आहे....पाण्यात ओढल्यावर त्यांची सगळी पापं मला दिसत होती.....नशा..मुलींच्या आयुष्याशी खेळ....अश्या वासनांध लोकांना जगायचा काहीच हक्क नव्हता.....माझे पण काम झाले आणि तुझं पण......मेले आहेत ते.....तू वाचलीस त्यांच्या तावडीतून.....पण तुझ्यासाठी वाईट बातमी.....तू माझं शापित गाणं ऐकलं आहेस......एक शाप तुझ्या मागे लागला आहे......हे गाणं म्हणजे साक्षात मृत्य आहे......त्यामुळे तू आता शापित आहेस"
हर्लीनला काही समजेनासे झाले.....आधीच समोरच्या चमत्कारिक घटना बघून ती गोंधळली होती.... हे सगळं ऐकून हर्लीन घाबरली......तिच्या डोळ्यातून अश्रू येत होते.....हुंडक्यांनी सगळा हॉल घुमत होता...तिने त्या बाईसमोर हात जोडले होते.....तिचे हात थरथरत होते.....ओठातून शब्द बाहेर पडत नव्हते....तशी ती बाई बाजूला एका भिंतीच्या दिशेने जाऊ लागली.....हर्लीन थरथरत होती.....त्या भिंतीवर माणसाच्या आकाराची चित्रे होती......बऱ्याच चित्रावर खाट मारली होती......बहुतेक कसलातरी हिशेब होता तो......त्या हॉल मधील भयानकपणा जरा कमी झाला होता......ती बाई त्या चित्रांच्या दिशेने गेली......आणि तिने हातातील हाडाने तिथल्या दोन माणसाच्या चित्रावर खाट मारली......अजूनही काही मानवी चित्रे होती......बहुतेक तिचा हिशेब अजून बाकी होता......त्या बाईच्या चेहऱ्यावर आनंद होता ती बाई क्रूरपणे त्या चित्रावर हाडाने खाट करीत होती इतक्या ताकतीने की भिंतीवरचे सिमेंट खाली पडत होती.......शेवटी तिने हात आवरता घेतला आणि हर्लीन जवळ आली......तिने हर्लीनचा हात पकडला.....तिचा हात एकदम बर्फ़ासारखा गार होता.....ती हर्लीन च्या डोळ्यात बघू लागली.......हर्लीन किंचाळली......हर्लीनच्या हातातून धूर येत होता.....पण ती बाई तिचा हात सोडत नव्हती.....हॉलमध्ये हर्लीनची किंचाळी जोरात ऐकू येत होती......हे बघून ती बाई खुश होत होती........शेवटी तिने हर्लीनचा हात सोडला तिच्या हातावर एक छोटा फोड उठला .....लाल भडक असा तो फोड......त्यावर एका सैतानाचं चित्र होत........हर्लीनचे शरीर गरम होत होतं.......त्या बाईने तिला आपला हात दाखवला तिच्या हातावर पण तसेच निशाण होते.......ती बाई परत जाऊन त्या विहरीच्या कट्ट्यावर बसली......
"सॉरी हर्लीन तू पण आता सैतानाची गुलाम झाली आहेस......त्याच्या आदेशानुसार तू पण आता बांधील आहेस जस की मी होते........आता जोपर्यंत मी सांगत नाही तोपर्यंत तुझी सुटका नाही.......इथे प्रत्येक गोष्टीला एक मोल असते.....मी तुझा जीव वाचवला तुला आमचं काम करावंच लागेल"
हर्लीन गोंधळली होती.....तिच्या हातावरील ते निशाण अजूनही ठणकत होते.....ती सगळ्या देवाचा धावा करू लागली......काहीसे मोडके तोडके मंत्र पुटपुटू लागली.....हे बघून ती बाई हसू लागली......तिचं हसणं एकदम मधाळ होत......तिचं हसू हर्लीनला सहन झालं नाही
"मी नाही करणार तुमची काम"
हे वाक्य ऐकून समोरची बाई रागाने तिच्याकडे बघू लागली.......तिचे डोळे परत लालभडक झाले....तिने आपली मान जरा तिरपी केली......हर्लीनचे डोके दुखू लागले.....हर्लीन जोरात किंचाळू लागली.....तिने आपल्या हाताकडे बघितलं.......त्या फोडामधून मोठ्या आळ्या बाहेर पडत असल्याच्या तिला दिसल्या.....आजूबाजूला शेकडो भयानक पिशाच्च तिच्या दिशेने येत असल्याचे तिला दिसलं.......पायात विंचू वळवळत होते काही पायावर चढत होते....चालत येणारे पिशाच्च भयाण ओरडत होते...हर्लीन किंचाळली तिने घट्ट डोळे बंद केले......तिला ते मधाळ हसू परत ऐकू आले......तिने डोळे उघडले....फक्त ती बाई दिसत होती हर्लीन घाम्याघुम झाली होती......तिने आजूबाजूला बघितले तिचं रक्त प्यायला येणारे सैतान गायब झाले होते
"हे सगळं खोटं होत हर्लीन......पण खरंही होऊ शकत जर तू माझं काम ऐकलं नाहीस तर"
हर्लीनने आपल्या कपाळावरचा घाम पुसला तिने हात जोडले हुंदके देत ती म्हणाली
"plz मला नाही जमणार कुणाचा जीव घ्यायला.....मी इथे हिरोईन व्हायला आले होते......पण माझा वापर झाला......plz मला जाऊ द्या मी तुमचं काय बिघडवल आहे???"
ती बाई हर्लीन समोर आली......
"सौदा झाला आहे त्यामुळे एकतर तुझा जीव घ्यावा लागेल नाहीतर तुला आमचे काम करावे लागेल......मी पण अगदी तुझ्यासारखीच होते तुझी आणि माझी स्टोरी सेम आहे......पण मला मरून 30 वर्षे झालीत आणि तू अजून जिवंत आहेस.......हे जग स्वार्थाचे आहे हर्लीन......माझं सुद्धा स्वप्न होत मोठी गायिका व्हायचं....सुमन नावापुढे गायिका हे शब्द मला लावून घ्यायचे होते.....सुमन माझं नाव होतं....लहानपणापासून मला गाण्याची प्रचंड आवड होती ..मी शिक्षणपण घेतलं होतं.....अनेक पुरस्कार घेतले होते......माझं लग्न झालं......माझे पतीसुद्धा माझं स्वप्न पूर्ण करायला माझी मदत करायचे......पण झालं वेगळंच एका अपघातात त्यांचा मृत्यू झाला........एकटी पडली मी......काही दिवस सगळं विसरले.....पण त्यांना दिलेलं वचन पूर्ण करायच होतं मला गायिका व्हायचं होतं......मी सुद्धा मोठ्या शहरात आले......काही छोट्या कार्यक्रमात भाग घेऊ लागले......पण समोरच्या लोकांना गायिकेपेक्षा माझ्यातली बाई जास्त दिसत होती......एखाद्या सुंदर भावगीतावर त्या शिट्ट्या आणि ती डबल मिनींग शेरेबाजी नको होती मला.......सगळं काही असह्य होतं.....जिथे मी राहत होते ज्यांना मी माहीत होते की मी विधवा आहे त्यांच्या माझ्या शरीरावर फिरणाऱ्या चौफेर नजरा मला खुपत होत्या...खरोखर ह्या काळात बाईने सुंदर असणे म्हणजे एक श्राप आहे.....पण सहन केलं पाहिजे.....बाहेर तर पडलच पाहिजे......छोट्या मोठ्या कार्यक्रमात इच्छा नसताना डबल मिनिंग गाणी गायला लागायची.......शेवटी एकाने माझी ओळख त्या काळचे प्रसिद्ध उद्योजक विजय कुमार आणि अजय सिंग यांच्याशी करून दिली......सुरवातीला त्यांनी मला स्टेज उपलब्ध करून दिलं पण सगळा स्वार्थाचा खेळ होता......एकटी बाई काय करणार.....त्यांची वासना मी ओळखून होते त्यांना भेटायचं टाळत होते......एकदा त्यांनी असच मला आपल्या वाढदिवशी बोलावलं आणि जबरदस्ती करू लागले......मी विरोध केला.....पोलिसात जाण्याची धमकी दिली.....तेव्हा अजयने रागाने माझ्या पोटात चाकू खुपसला.......त्यांची पुरुषी वासना इतकी भयानक होती की.....माझ्या पोटातून रक्त वाहत असतानाही ते माझ्यावर अतिप्रसंग करीत होते......इतकी क्रूरता राक्षसालासुद्धा लाजवेल......थोडा जीव उरला होता.....त्यांनी मला गाडीच्या डिक्कीत घालून इथे आणलं........अगदी विवस्त्र........माझे रक्ताळलेले कपडे आणि मला ह्या विहरित फेकून दिलं......त्या विहरित पडताना माझी नजर त्यांच्यावर होती.......त्यांचं ते क्रूर हसू स्पष्ट पाहू शकत होते......इथे ह्या विहरित माझा अर्धमेला देह अगदी तळाला पोहोचला.....माझा देह तळाला गेला होता.....ह्या विहरित एक भयाण राक्षसाची सत्ता आहे......ह्या बाहेरच्या जगापेक्षा क्रूर........तो सुद्धा स्वार्थी आहे...माझ्या शरीरातून माझी आत्मा बाहेर निघाली होती.....माझ्या शरीराकडे मी बघितलं.....विहरितले अशक्त पिशाच्च माझ्या मृत शरीराचे लचके तोडत होते....आपली अनेक वर्षाची भूक भागवत होते...माझा आत्मा मात्र ह्या विहरितल्या सैतानाच्या मूर्ती समोर उभा होता...त्याच्या शक्तीपूढे मी हलू शकत नव्हते...त्याच्या भयाण लाल डोळ्यात बघितल्यावर मला त्याचा सगळा इतिहास समजला.....तो शेकडो वर्षांपासून ह्या जमिनीत दफन होता......त्याला परत जिवंत होऊन ह्या पृथ्वीवर येण्यासाठी लोकांचे आत्मे लागतात.....एकप्रकारे मानवी शरीरातील आत्मा हे त्याची ताकत आहे......मी त्याच्याशी सौदा केला(सुमन ने भिंतीवरील चित्राकडे बोट दाखवलं) ही चित्रे बघत आहेस?.....इतके आत्मे मी सैतानाला दिले तर तो माझा आत्मा मुक्त करेल असा सौदा मी केला......आणि सैतानाने मला ह्या श्रापित गाण्याची गायिका बनवलं.......तो अशक्त आहे आपली कामे आपण करू शकत नाही त्यामुळे त्याला माझ्यासारख्या गुलामांची गरज लागते.....हे विचित्र गाणं जो ऐकेल.....तो आपोआप ह्या विहिरीजवळ येईल......मी सौदा केला आणि ह्या विहिरीतून बाहेर पडले......विजय कुमार आणि अजय सिंग इथेच बसून आपला आनंद साजरा करीत दारू पीत उभे होते.....एका बाईंची शिकार करून दारू पिऊन आनंद साजरा करीत होत.......मी ह्या विहरीतून गाण्यासाठी प्रयत्न केला आणि हे शापित गाणं माझ्या तोंडून बाहेर पडलं......त्याचबरोबर ते दोघे इथे आले.......मी त्यांना विहरित ओढून अक्षरशः तुकडे करून टाकले.....त्यांच्या प्रत्येक किंचाळीत मला आनंद मिळत होता......मी सुद्धा आता राक्षस नरभक्षक बनले होते......30 वर्षे खूप असतो त्या भयाण कैदेत राहणे......त्या सैतानाच्या कैदेतला प्रत्येक क्षण मृत्य समान आहे......मला माझ्या आत्म्याला मुक्त करायचे आहे.......ती चित्रे मला खोडायची आहे.....आतापर्यंत अनेक आत्मे मी सैतानाला दिले.....इथे लपायला येणारे गुन्हेगार......वाईट काम करणारे लोक......इथे आले की मी त्यांना शिकार बनवायचे.......पण कुठल्याही निष्पाप जीवाचा बळी घेतला नाही......मला ही कैद आता असह्य झाली आहे......आता हे काम तू करायचं"
हे सगळं ऐकून हर्लीन सुन्न झाली....आता तिची सुटका नव्हती......ती घाबरली होती
"मला नाही जमायचं हो हे......मी साधी मुलगी आहे.....मला नाही जमायच कुणाला मारायला"
तसा परत तो गार हात तिच्या खांद्यावर पडला
"हे बघ हर्लीन......तुला काहीच करायचं नाहीय.....फक्त जे वासनांध किंवा वाईट लोक आहेत त्यांना माझं गाणं ऐकव......कुठल्याही साध्या सरळ माणसाला ह्यात फसवू नको.....कारण जेवढा पापी माणूस असेल तितकी ह्या सैतानाची शक्ती वाढते......मला तुला ह्यात अडकवायची इच्छा नव्हती पण त्या लोकांनी तुझा उपभोग घेऊन तुझा जीव नक्की घेतला असता कारण ही जागा तशी कमालीची शापित आणि वाईट विचारांनी भरली आहे त्यामुळे नाईलाजाने तुला माझं गाणं ऐकून शापित व्हावं लागलं....आणि जास्त नाही फक्त 4 लोक हवेत मला....तू फक्त हे शापित गाणं त्यांना ऐकव....बस्स.."
हर्लीन ने सुमनकडे बघितलं......तिच्या डोळ्यात एक वेगळंच तेज होतं......हर्लीनने खाली मान घातली "पण हे गाणं लोकांना ऐकवावं कस??"
सुमन हसली....."आवाज रेकॉर्ड करायचा टेप रेकॉर्डर वैगेरे मिळतो का सध्या"
हर्लीनने आपल्या खिश्यातून मोबाईल काढला आणि त्याचा रेकॉर्डर उघडून हर्लीन समोर धरला.....हर्लीन मोबाईल बघून गोंधळली.....तिने ते विचित्र आवाजातील गाणं म्हणायला सुरवात केली.....त्या हॉल मधील वातावरण परत नकारात्मक बनलं मोबाईलचा स्क्रीन चालू बंद होऊ लागला.....सुमन डोळे बंद करून ते भयाण गाणं म्हणत होती......शब्द समजण्यापलीकडचे होते.....अखेर ती शांत झाली....हर्लीनने मोबाईल खिशात ठेवला
"हे बघ हर्लीन.......तुला हे करावंच लागेल मला तुला माझ्यासारखी होताना नाही बघायचं आहे...."
सुमनने विहरीकडे बघितलं.....त्याच बरोबर त्या विहरीतून एक पाण्याचा गोळा तिच्या दिशेने येऊ लागला.....सुमनने ते पाणी हातात घेतलं आणि हर्लीन समोर धरलं....हर्लीन सुमनच्या हातातील पाण्यात बघू लागली.....एकदम काळमिट्ट पाणी होत.....त्यात पाण्यात सैतानाचं प्रतिबिंब दिसत होतं.....पाण्याचा अजब कुबट वास येत होता.....हर्लीनने सुमन कडे बघितलं.....तिचा प्रश्नार्थी चेहरा बघून सुमन म्हणाली
"हे पाणी पी हर्लीन तुला मदत होईल......हे काम पूर्ण होईपर्यंत काहीशी सैतानी ताकत तुला मदत करेल"
हर्लीनने त्या पाण्याला तोंड लावले......ती पाणी पिऊ लागली......पाणी पिताच तिच्या डोळ्यातील बाहुल्यांचा रंग काहीसा डार्क झाला.....एक कमालीची नकारात्मकता तिच्या मनात आली.......तिचं डोकं ठणकत होत.....समोर भयानक राक्षस रक्तपात दिलेत होता.....काही वेळाने ती सामान्य झाली.....सुमन कडे बघितलं आणि काही न बोलता......त्या फॅक्टरी मधून निघून आली......आता तिला फक्त 4 पापी लोक सुमनकडे पोहचवून आपल्याला शापमुक्त करवून घ्यायचं होत..........(क्रमशः)
लेखन--शशांक सुर्वे