सरदार निघुन गेला आणि ते दोन तरुण कामाला लागले. शेकोटी साठी लाकडे गोळा करण्यासाठी ती निघुन गेली. स्टीव आंद्रे आणि जॉन रात्रीच्यावेळी जेवण मिळावे यासाठी शिकार करावी लागणार म्हणून ते आजुबाजूला शिकारीसाठी गेले . सैम टेंट कुठे असावा आणि कसा यावर विचार करुन जागेची5निवड करण्यात दंग झाला. लॉरा सैम ला मदत करु लागली. सारा मात्र त्या दोन मोठ्या दगडाकडे आली. तिला ते दगड विचित्र वाटत होते. तिच्या मनात विचार आला की हे दोनच दगड इथे कसे काय? ती ते दगड निरखून पाहू लागली. अचानक तिच लक्ष दोन्ही दगडाच्या मधे गेले आणि ती अचंबित झाली. तिने पाहिल की एक मानवी सापळा त्या दोन्ही दगडाच्या मधे अडकला होता. ते पाहून तिला आश्चर्य वाटू लागले. तो सापळा त्या दोन्ही दगडामधे अडकला होता आणि त्याचा चेंदामेंदा झाला होता. कवटीवचा तर पुर्ण भुगा झाला होता. बरगड्या मोडून उलट्या आत घुसल्या होत्या. अगदीच भयानक.
"खुपच भयानक आहे ना हा सापळा" अचानक आलेल्या त्या आवाजाने सारा दचकली. तिने फिरुन मागे पाहिले. दोन व्यक्ती तिथे उभा होत्या आणि त्या साराला पाहुन बोलत होत्या. ते होते चार्ल्स आणि डेव्हिड.
सारा : माफ करा पण तुम्ही कोण आहात आणि इथे कसे काय?
चार्ल्स : मी आहे चार्ल्स आणि हा माझा छोटा भाऊ डेव्हिड. आम्ही इथेच असतो.
सारा : इथेच म्हणजे?
डेव्हिड : हा इथेच या दगडामधे आहे ना मी.
सारा गोंधळली.
सारा : काय? मला काहीच समजत नाहीये.
चार्ल्स : तो मजाक करतो आहे. आम्ही या जंगलात शिकारीसाठी आलो आहे. तुम्ही इथे काय करत आहात.
सारा : ओह.. आम्ही इथे पिकनिक साठी आलो आहोत.
डेव्हिड : तुम्ही खोट बोलत आहात. या जंगलात इतक्या दुर पिकनिकसाठी नाही आलात तुम्ही. मी तुम्हाला निक्षून सांगू इच्छितो की ज्या रहस्यमय गुहेसाठी तुम्ही आला आहात ती खुप भयानक आहे. तुम्ही परत जा.
सारा : काय? काय बोललात तुम्ही? त्या गुहेबद्दल तुम्हाला कसे काय समजले. कोण आहात तुम्ही?
चार्ल्स : मिस सारा... आम्ही कोण? कुठले? यापेक्षा महत्वाच आहे की तुम्ही इथुन परत जा. जी चुकी आम्ही केली ती तुम्ही करु नका. जा परत.
सारा : मूर्ख आहेत तुम्ही बहुतेक. चला निघा इथुन.
सैम : सारा कोणाशी बोलत आहेस? कोणाला जायला सांगत आहेस तू?
सारा : अरे सैम ही दोन वेडी माणसे.
असे म्हणत साराने समोर पाहिले तर तिथे कोणीच न्हवते. तिला काहीच समजेना.
सैम : कोण आहे आणि कुठे आहे? सारा तुला आरमाची गरज आहे.
सारा : नो सैम. मी पाहिल त्याना.
साराला काहीच समजेना की काय झाले आणि ते दोघे अचानक कुठे गायब झाले.
सैम : सारा चल सर्व तयारी झाली आहे. तू आराम कर तुला बर वाटेल.
ते दोघे टेंटकडे परत फिरले. चार्ल्स आणि डेव्हिड हे सर्व पाहत होते.
डेव्हिड: यांच काही खर नाहीये.
चार्ल्स: आपण आपल काम केले आहे. चल तिची यायची वेळ झाली पळ काढ इथुन.
चार्ल्स : मी आहे चार्ल्स आणि हा माझा छोटा भाऊ डेव्हिड. आम्ही इथेच असतो.
सारा : इथेच म्हणजे?
डेव्हिड : हा इथेच या दगडामधे आहे ना मी.
सारा गोंधळली.
सारा : काय? मला काहीच समजत नाहीये.
चार्ल्स : तो मजाक करतो आहे. आम्ही या जंगलात शिकारीसाठी आलो आहे. तुम्ही इथे काय करत आहात.
सारा : ओह.. आम्ही इथे पिकनिक साठी आलो आहोत.
डेव्हिड : तुम्ही खोट बोलत आहात. या जंगलात इतक्या दुर पिकनिकसाठी नाही आलात तुम्ही. मी तुम्हाला निक्षून सांगू इच्छितो की ज्या रहस्यमय गुहेसाठी तुम्ही आला आहात ती खुप भयानक आहे. तुम्ही परत जा.
सारा : काय? काय बोललात तुम्ही? त्या गुहेबद्दल तुम्हाला कसे काय समजले. कोण आहात तुम्ही?
चार्ल्स : मिस सारा... आम्ही कोण? कुठले? यापेक्षा महत्वाच आहे की तुम्ही इथुन परत जा. जी चुकी आम्ही केली ती तुम्ही करु नका. जा परत.
सारा : मूर्ख आहेत तुम्ही बहुतेक. चला निघा इथुन.
सैम : सारा कोणाशी बोलत आहेस? कोणाला जायला सांगत आहेस तू?
सारा : अरे सैम ही दोन वेडी माणसे.
असे म्हणत साराने समोर पाहिले तर तिथे कोणीच न्हवते. तिला काहीच समजेना.
सैम : कोण आहे आणि कुठे आहे? सारा तुला आरमाची गरज आहे.
सारा : नो सैम. मी पाहिल त्याना.
साराला काहीच समजेना की काय झाले आणि ते दोघे अचानक कुठे गायब झाले.
सैम : सारा चल सर्व तयारी झाली आहे. तू आराम कर तुला बर वाटेल.
ते दोघे टेंटकडे परत फिरले. चार्ल्स आणि डेव्हिड हे सर्व पाहत होते.
डेव्हिड: यांच काही खर नाहीये.
चार्ल्स: आपण आपल काम केले आहे. चल तिची यायची वेळ झाली पळ काढ इथुन.
******
सैमने दोन टेंट उभे केले होते. एक सारा आणि लॉरासाठी आणि एक बाकी पुरुष मंडळीसाठी. स्टीव जॉन आणि आंद्रेने रात्रीच्या जेवणासाठी चांगलीच जंगली मेजवानी आणली होती. एकुण काय तर बत मस्तच झाला होता. जेवण तयार होत होते. शेकोटी पेटवून सर्वच तिथे जमा झाले. ते दोन्ही आदिवासी तरुण एका बाजुला बसुन गस्त देत होते. जंगली प्राणी बाहेर पडू लागले होते. त्यांचे आवाज आता एकदम स्पष्ट जाणवत होते. ते आवाज भयानक वाटत होते. त्यामूळे आंद्रे आणि स्टीव आपली हत्यारे सोबत घेउनच बसली होती.
जेवण तयार झाले तसे सर्वानी त्यावरती यथेच्छ ताव मारला. दिवसभर चालन दमलेले ते जेवण समोर येताच अगदी तुटून पडले होते. जेवण झाले आणि सर्व टेंटमधे जाऊ लागले तोच अचानक शांत असलेले जंगल भडकले. झाडे जोरजोरात हलू लागली. प्राणी जोरात ओरडू लागले. पक्षी सैरभैर झाले. सर्वच थोडे गोंधळले. काय होते आहे हेच कळत न्हवते. ते दोन आदिवासी तरुण एकदम सावध झाले होते आणि हतातली हत्यारे वार करण्यास सज्ज करुन तयार होते.
सैम : आन्द्रे हा सर्व काय प्रकार आहे? जंगल अचानक अशांत कसे काय झाले? आणि हवा नसताना ही.. ही झाडे इतक्या जोरात का हालत आहेत.?
आंद्रे : मित्रा हे जंगल आहे इथे असच होत असते.
आंद्रे : मित्रा हे जंगल आहे इथे असच होत असते.
हे वाक्य ऐकून सैम गप्प झाला. तोच त्याना मोठा आवाज आला... धाड... सर्वांच्या नजरा तिकडे फिरल्या. एक मोठा दगड वरतून घरंगळत आला होता आणि तो उंचावरून खाली पडल्यामुळे तो आवाज झाला होता. ते पाहून त्यांच्या जीवात जीव आला. अचानक ते दोन्ही आदिवासी तरुण मोठमोठ्याने ओरडू लागले. ते असे का करताहेत हे समजेना. आंद्रे पुढे झाला आणि त्याना रोखू लागला तसे त्यानी आंद्रेला जोरदार धक्का दिला. आन्द्रे खाली पडला. सैम आणि स्टीव पुढे जाणार तोच साराने त्यांना अडवले.
सारा : गाईज ते तिकडे पाहुन ओरडत आहेत. समोर पहा.
ती हाताने दाखवू लागली. समोरच्या ऊंच पर्वतावरिल एका सुळक्यात मोठा प्रकाश पसरला होता जो आकाशाकडे जात होता. तो प्रकाश इतका मोठा होता की खुप दुर असुनही तो एकदम जवळ आहे असा भासत होता.
सारा : कदाचित तो ज्वालामुखी असावा. त्यामूळे प्रकाश पसरला आहे.
लॉरा : हो. पण एक गोष्ट तुम्ही नोटिस केली का?
सैम : कोणती?
लॉरा : त्या प्रकाशात एक सावली मधे मधे दिसते आहे.
सर्वानी एकसारखे तिकडे पाहिले
स्टीव : यू आर राईट लॉरा. ती सावली दिसते आहे. आणि ती खुप वेगवेगळ्या हलचाली करते आहे.
जॉन : हो. पण तिथे आता कोण जाणार आहे.
सारा : गाईज तो ज्वालामुखी खुप दुर आहे त्यामूळे आपल्या डोळ्याना भास होत आहे.
सैम : ते सर्व ठिक आहे पण हे असे का ओरडत आहेत.
आंद्रे : ही त्यांची परंपरा आहे. ज्वालामुखी पाहिला की ते असेच करतात.
लॉरा : बापरे.. मी खुप घाबरले होते.
सारा : हो ना. मी ही खुपच घाबरले होते. हे जंगल जितके सुंदर आहे तितकेच भयानकदेखील आहे.
लॉरा : हो. पण एक गोष्ट तुम्ही नोटिस केली का?
सैम : कोणती?
लॉरा : त्या प्रकाशात एक सावली मधे मधे दिसते आहे.
सर्वानी एकसारखे तिकडे पाहिले
स्टीव : यू आर राईट लॉरा. ती सावली दिसते आहे. आणि ती खुप वेगवेगळ्या हलचाली करते आहे.
जॉन : हो. पण तिथे आता कोण जाणार आहे.
सारा : गाईज तो ज्वालामुखी खुप दुर आहे त्यामूळे आपल्या डोळ्याना भास होत आहे.
सैम : ते सर्व ठिक आहे पण हे असे का ओरडत आहेत.
आंद्रे : ही त्यांची परंपरा आहे. ज्वालामुखी पाहिला की ते असेच करतात.
लॉरा : बापरे.. मी खुप घाबरले होते.
सारा : हो ना. मी ही खुपच घाबरले होते. हे जंगल जितके सुंदर आहे तितकेच भयानकदेखील आहे.
"हे जंगल भयानकच आहे. तुम्ही मागे फिरा. तूम्हाला जे हवे आहे ते इथे मिळणे कठीण आहे. जीव प्यारा असेल तर चालते व्हा." एक मोठा कर्णकर्कश आवाज त्या सर्वांच्या कानी पडला. तो आवाज ऐकुन सर्वच सावध झाले. पण कोण बोलत आहे हेच कळत न्हवते.
स्टीव: कोणीतरी आपली दिशाभूल करत आहे. नक्कीच इथे खुप मोठा खजिना असणार म्हणून आपल्याला भीती दाखवली जात आहे.
जॉन : असेच काहिसे असणार.
सारा : पण आपण घाबरणार नाही.
सैम : चिल यार.. स्टीव तुझे बरोबर आहे.
लॉरा : गाईज मला हे थोड वेगळ वाटत आहे.
स्टीव : काय.. लॉरा.. तू वेडी आहेस का?
लॉरा : मी वेडी नाहीये मला जे वाटत ते मी बोलले.
जॉन : तुला काहीही वाटत नेहमी.
जॉन : असेच काहिसे असणार.
सारा : पण आपण घाबरणार नाही.
सैम : चिल यार.. स्टीव तुझे बरोबर आहे.
लॉरा : गाईज मला हे थोड वेगळ वाटत आहे.
स्टीव : काय.. लॉरा.. तू वेडी आहेस का?
लॉरा : मी वेडी नाहीये मला जे वाटत ते मी बोलले.
जॉन : तुला काहीही वाटत नेहमी.
सर्वजण जोर जोरात हसू लागले. तो ज्वालामुखी शांत झाला.. नाही शांत केला गेला. सर्व झोपण्यासाठी टेंट मधे गेले.
खवळलेला ज्वाला पर्वत अचानक कसा काय शांत झाला हा विचार लॉरा खुप वेळ करत होती.
जंगली रह्स्याने त्याचे अस्तित्व दाखवण्यास सुरवात केली कारण आता ही सर्व त्या हद्दीत आली होती. पण याना समजेल तर ना. ज्वालामुखी शांत केला होता.
चार्ल्स आणि डेव्हिड दगडावर बसुन हे सर्व पाहत होतेच. ते हसत होते. आता सुरु होईल एक नवीन भयाण पर्व......
तुम्ही वाचत रहा... कारण इथुन पुढे समजेल....The untold truth of amezone forest......
क्रमशः...