जंगल आता सामसुम होऊ लागले. रात्र झाली आणि सर्वत्र अंधार पसरला होता. सर्वजण त्या आदिवासी वस्ती वरती पोहचले होते. जेव्हा ते तिथे पोहचले तेव्हा सर्व कबिला त्याना पहायला जमा झाला होता. कारण गोरे लोक त्यानी कमीच पाहिले होते कदाचित. त्यांची ती लहान मुले या गोर्या लोकाना पाहून कावरीबावरी झाली होती. पण साराने त्याना सोबतची चोकोलेट खायला देऊन खुश केल लगेच. जॉन फोटो घेतच होता. त्याना आराम करण्यास आणि फ्रेश होण्यासाठी तेथील कबिला सरदारने आन्द्रेच्या सांगण्यावरुन आधीच तयारी केली होती. ते फ्रेश व्हायला आत गेले.
लॉरा : किती भयानक शांतता आहे ना या जंगलात. आणि काळोख ही तितकाच गडद आहे. इतकी भयाण शांतता मी आज पहिल्यांदाच अनुभवत आहे.
सारा : हो ना. खुपच शांतता आहे इथे. तरिही हे लोक किती सहज इथे रहात आहेत.
लॉरा : त्याना कदाचित याची सवय झालेली दिसते म्हणुनच ते इतक्या सहजतेने इथे रहात असणार.
सारा : हो. तुझे बरोबर आहे.
सारा : हो ना. खुपच शांतता आहे इथे. तरिही हे लोक किती सहज इथे रहात आहेत.
लॉरा : त्याना कदाचित याची सवय झालेली दिसते म्हणुनच ते इतक्या सहजतेने इथे रहात असणार.
सारा : हो. तुझे बरोबर आहे.
आता त्या फ्रेश होऊ लागल्या. त्या समाजातील काही महिलानी त्याना खास बनावटीची वस्त्रे परिधान करण्यास दिली जी अतिशय उबदार होती. कारण जंगलात पडणारी रात्रीची थंडी ही खुपच भयानक असते. ती वस्त्रे परिधान करुन त्या बाहेर आल्या. सैम जॉन स्टीव आणि आन्द्रे यानाही स्पेशल वस्त्रे देण्यात आली होती. स्टीव तेथील लहान मुलासोबत पंजा खेळत होता. जॉन कैमरा काय असतो आणि फोटो कसे क्लिक करतो याचे नमुने दाखवत होता. सैम तेथील तरुण मुलाशी गप्पा मारत होता. अर्थात भाषेची अडचण येत होती पण शारिरीक हलचाली आणि चेहर्यावरील हावभाव यावरून योग्य तो अंदाज ते सर्व बांधत होते. आन्द्रे सरदारसोबत मुख्य जागेवर बसला होता आणि त्यांची महत्वपूर्ण चर्चा चालू होती. लॉरा तेथील महिलासोबत मिसळून गेली. ती त्यांचे राहणीमान, आवड अशा काही गोष्टी जाणुन घेऊ लागली. सारा मात्र पुढे झाली तसा सैम तिच्याकडे आला.
सैम : सारा मला वाटत आपण पुढील मार्ग कसा आहे यावर चर्चा करावी. आंद्रेला तस मी बोललो आहे. तुझे काय मत आहे?
सारा : मला ही तेच वाटत आहे. मी तेच बोलण्यासाठी चालले आहे तू ही सोबत चल.
ते दोघे सरदार आणि आन्द्रे जिथे बसले होते तिथे पोहचले. तसे सरदारने तेथील काही लोकाना जागा मोकळी करण्यास सांगितले आणि सारा व सैम यांना बसण्याची हातानेच खुण केली. त्या दोघाना पिण्यासाठी तेथील खास दारु देण्यात आली. एक एक घोट घेत त्यांच्या गप्पा सुरु झाल्या.
सारा : आन्द्रे मला वाटते तू आपल्याला जिथे जायच आहे तो मार्ग याना विचार.
आन्द्रे : हो मी बोलत आहे. (आणि तो सरदारला बोलू लागला. अर्थात ती भाषा ही वेगळीच आहे. इथे आपण मराठी मधेच मांडत आहे) सरदार आम्हाला एका अशा ठिकाणी जायचे आजे जे खुपच रहस्यमय असे आहे.
सरदार : नक्कीच तुम्ही त्या रहस्यमय गुहेबद्दल बोलत असणार
आन्द्रे : हो अगदी बरोबर. आम्हाला तिथेच जायचे आहे.
सारा : मला ही तेच वाटत आहे. मी तेच बोलण्यासाठी चालले आहे तू ही सोबत चल.
ते दोघे सरदार आणि आन्द्रे जिथे बसले होते तिथे पोहचले. तसे सरदारने तेथील काही लोकाना जागा मोकळी करण्यास सांगितले आणि सारा व सैम यांना बसण्याची हातानेच खुण केली. त्या दोघाना पिण्यासाठी तेथील खास दारु देण्यात आली. एक एक घोट घेत त्यांच्या गप्पा सुरु झाल्या.
सारा : आन्द्रे मला वाटते तू आपल्याला जिथे जायच आहे तो मार्ग याना विचार.
आन्द्रे : हो मी बोलत आहे. (आणि तो सरदारला बोलू लागला. अर्थात ती भाषा ही वेगळीच आहे. इथे आपण मराठी मधेच मांडत आहे) सरदार आम्हाला एका अशा ठिकाणी जायचे आजे जे खुपच रहस्यमय असे आहे.
सरदार : नक्कीच तुम्ही त्या रहस्यमय गुहेबद्दल बोलत असणार
आन्द्रे : हो अगदी बरोबर. आम्हाला तिथेच जायचे आहे.
यावर त्या सरदाराच्या चेहर्यावरील भाव अचानक बदलले. तो सैम आणि सारा कडे पाहत नकारात्मक अशी मान हलवू लागला.
सरदार : शहाणे असाल तर तिकडे जायचा विचार सुद्धा मनात तुम्ही आणू नका. खुपच भयानक असा तो मार्ग आहे आणि तेथील रहस्यही तितकेच भयानक आहे. आन्द्रे माझ्या मित्रा हे लोक परदेशाहून इथे आले आहेत. पण तू तरी येथीलच आहेस. तुला माहिती आहेच त्या रहस्यमय गुहेचे रहस्य आजवर कोणीच शोधू शकले नाही. आणि जे लोक त्यासाठी येथवर आले ते परत कधीच आले नाही. का म्हणुन तुम्ही विषाची परिक्षा घेत आहात. तुम्ही तिकडे न गेलेले चांगलेच.
आंद्रे : सरदार मला तुमच म्हणणे अगदीच पटते आहे पण मला ही कुतुहल आहे ली त्या गुहेत असे काय रहस्य आहे. आम्ही सक्षम आहोत त्या मार्गाने जायला. तुम्ही फक्त तो मार्ग सांगावा ही एकच विनंती.
सरदार : मी मार्ग सांगू शकतो मला त्यात काहिच अडचण नाहिये मित्रा फक्त काळजी वाटते म्हणून बोललो. उद्या सकाळी आपण तिकडे जाऊ. मी तुम्हाला तेथे जायच्या मुख्य मार्गापर्यंत घेऊन जाईन तिथून पुढे मात्र तुम्हालाच जाव लागेल. आम्ही त्या भागात जात नाही.
आंद्रे : ठिक आहे सरदार. मी आपला खरच खुप आभारी आहे. सारा.. सरदार आपल्याला योग्य तो मार्ग दाखवतील.
सारा आणि सैम यामुळे खुश झाले. त्यानंतर रात्रीचे जेवण उरकून सर्व लोक नाचगाण्यामधे गुंतले. त्या आदिवासी वस्तीतील ते क्षण खरेच खुप छान होते आणि जॉनने ते आपल्या कैमरा मधे कैद केले.
आंद्रे : सरदार मला तुमच म्हणणे अगदीच पटते आहे पण मला ही कुतुहल आहे ली त्या गुहेत असे काय रहस्य आहे. आम्ही सक्षम आहोत त्या मार्गाने जायला. तुम्ही फक्त तो मार्ग सांगावा ही एकच विनंती.
सरदार : मी मार्ग सांगू शकतो मला त्यात काहिच अडचण नाहिये मित्रा फक्त काळजी वाटते म्हणून बोललो. उद्या सकाळी आपण तिकडे जाऊ. मी तुम्हाला तेथे जायच्या मुख्य मार्गापर्यंत घेऊन जाईन तिथून पुढे मात्र तुम्हालाच जाव लागेल. आम्ही त्या भागात जात नाही.
आंद्रे : ठिक आहे सरदार. मी आपला खरच खुप आभारी आहे. सारा.. सरदार आपल्याला योग्य तो मार्ग दाखवतील.
सारा आणि सैम यामुळे खुश झाले. त्यानंतर रात्रीचे जेवण उरकून सर्व लोक नाचगाण्यामधे गुंतले. त्या आदिवासी वस्तीतील ते क्षण खरेच खुप छान होते आणि जॉनने ते आपल्या कैमरा मधे कैद केले.
********
सकाळी पहाटेच सरदारने सर्वाना निघण्याची तयारी करावयास लावली. कबिलामधील दोन तरुण त्यांच्या सोबत त्या गुहेकडे जाण्यास तयार झाले. सर्वानी आपल्या बैग पैक केल्या. गरजेच्या सर्व वस्तू सोबत त्यानी घेतल्या. आंद्रे ने सोबत बंदूक घेतली होतीच आणि स्टीवने ही पिस्तूल सोबत घेतले. ते आदिवासी तरुण हातात मोठे चाकू घेऊन होते. सर्वांचा निरोप घेतला गेला.
ते तरुण पुढे झाले आणि त्यांच्या पाठी सरदार.. सारा.. सैम... लॉरा.. स्टीव.. जॉन.. आणि आन्द्रे असे ते एकामागोमाग एक चालू लागले. चालताना आंद्रेने सर्वाना सावध रहायला सांगितले. जंगलात विषारी साप, झाडे, छोटे छोटे कीटक जे खुपच धोकादायक असू शकतात तरी सावध रहा आणि चालत रहा असा सल्ला दिला. सकाळच्या कोवळ्या उन्हात चलतांना खुपच मस्त वाटत होते. ते आदिवासी तरुण वाटेत आडवे येणारे सर्व अडथळे हातातील चाकूने दुर करत होते आणि मार्ग मोकळा करत होते. जंगलातले प्राणी अधूनमधून त्यांच्या अस्तित्वाची जाणीव करुन देत होते.
सकाळी पहाटेच सरदारने सर्वाना निघण्याची तयारी करावयास लावली. कबिलामधील दोन तरुण त्यांच्या सोबत त्या गुहेकडे जाण्यास तयार झाले. सर्वानी आपल्या बैग पैक केल्या. गरजेच्या सर्व वस्तू सोबत त्यानी घेतल्या. आंद्रे ने सोबत बंदूक घेतली होतीच आणि स्टीवने ही पिस्तूल सोबत घेतले. ते आदिवासी तरुण हातात मोठे चाकू घेऊन होते. सर्वांचा निरोप घेतला गेला.
ते तरुण पुढे झाले आणि त्यांच्या पाठी सरदार.. सारा.. सैम... लॉरा.. स्टीव.. जॉन.. आणि आन्द्रे असे ते एकामागोमाग एक चालू लागले. चालताना आंद्रेने सर्वाना सावध रहायला सांगितले. जंगलात विषारी साप, झाडे, छोटे छोटे कीटक जे खुपच धोकादायक असू शकतात तरी सावध रहा आणि चालत रहा असा सल्ला दिला. सकाळच्या कोवळ्या उन्हात चलतांना खुपच मस्त वाटत होते. ते आदिवासी तरुण वाटेत आडवे येणारे सर्व अडथळे हातातील चाकूने दुर करत होते आणि मार्ग मोकळा करत होते. जंगलातले प्राणी अधूनमधून त्यांच्या अस्तित्वाची जाणीव करुन देत होते.
हळू हळू दिवस पुढे सरकत होता पण जंगलही आता घनदाट झाले होते. त्यामूळे सुर्यप्रकाश म्हणावा तसा जाणवत न्हवता. ज्या मार्गाने हे लोक चालले होते त्याच्या शेजारुन एक छोटीशी पाण्याची नहर वाहत होती आणि तिचा खळखळ आवाज कानाला मस्त वाटत होता.
अचानक लॉराच्या अंगावर काहितरी वरुन पडले तशी लॉरा हडबडली. तिने पाहिल की एक भला मोठा साप वरून पडला होता आणि तो सरळ तिच्या पाठीवर असणार्या सैक वर होता. ती आरडाओरडा करणारच होती इतक्यात आंद्रेने लगेच आवाज दिला..
अचानक लॉराच्या अंगावर काहितरी वरुन पडले तशी लॉरा हडबडली. तिने पाहिल की एक भला मोठा साप वरून पडला होता आणि तो सरळ तिच्या पाठीवर असणार्या सैक वर होता. ती आरडाओरडा करणारच होती इतक्यात आंद्रेने लगेच आवाज दिला..
आंद्रे : लॉरा.. अजिबात हलू नको जशी आहे तशीच थांब. तू हलचाल केली तर तो साप तुला दंश करु शकतो.
लॉरा : ओह माय गॉड.. मी.. मी.. आहे शांत.. पण याला लवकर इथुन हटव.
तिची अवस्था अगदीच बेकार झाली होती कारण जरी ती खुप फिरली असली तरी जंगलचा अनुभव थोडा भयाण असतोच. अशाही स्थितीत जॉन मात्र त्या सापाचे आणि लॉराचे फोटो घेत होता. आणि ते पाहुन लॉरा जास्तच चिडत होती. आंद्रे पुढे जाणार त्याआधीच एक आदिवासी तरुण पुढे आला आणि त्याने तो साप अलगद लीलया हातात घेतला. साप हटवताच लॉरा जॉन कडे धावली. त्या तरुणाने तो साप त्याच्या गळ्यात अडकवला आणि हसत हसत पुढे निघाला. ते पाहुन बाकी सर्व लॉराकडे पाहत हसू लागले आणि लॉराही हसू लागली.
लॉरा : ओह माय गॉड.. मी.. मी.. आहे शांत.. पण याला लवकर इथुन हटव.
तिची अवस्था अगदीच बेकार झाली होती कारण जरी ती खुप फिरली असली तरी जंगलचा अनुभव थोडा भयाण असतोच. अशाही स्थितीत जॉन मात्र त्या सापाचे आणि लॉराचे फोटो घेत होता. आणि ते पाहुन लॉरा जास्तच चिडत होती. आंद्रे पुढे जाणार त्याआधीच एक आदिवासी तरुण पुढे आला आणि त्याने तो साप अलगद लीलया हातात घेतला. साप हटवताच लॉरा जॉन कडे धावली. त्या तरुणाने तो साप त्याच्या गळ्यात अडकवला आणि हसत हसत पुढे निघाला. ते पाहुन बाकी सर्व लॉराकडे पाहत हसू लागले आणि लॉराही हसू लागली.
पुढे त्याना एक मोठी चढण लागली. तिथे झाडी थोडी विरळ होती त्यामुळे उन्हाच्या झळा जाणवत होत्या. त्यामूळे ती चढण पार करताना सर्वांची चांगलीच दमछाक झाली. हळूहळू आणि पाण्याची सोबत घेत सर्वानी ती चढण पार केली. आता ते अशा ठिकाणी होते जिथे दोन मोठे दगड एकमेकाना रेलून उभे होते. शेजारिच एक छोटा ओढा वाहत होता.
सरदार : मित्र आंद्रे मी इथुन परत फिरतो आहे. इथुन पुढे त्या रहस्यमय गुहेचा मार्ग सुरु होतो. तुम्हाला इथून वरती जाव लागेल. मार्ग तसा खुपच धोकायदायक आहे आणि म्हणूनच माझे हे दोन तरुण तुमच्या सोबत राहतील. ते तुम्हाला गुहे पर्यंत घेऊन जातील. इथुन पुढे मुक्काम करणेस जागा नाहीये तरी आजची रात्र इथेच मुक्काम करा आणि उद्या सकाळी पुढे जा.
असे सांगून सरदारने त्या दोन्ही तरुणाना काही सुचना केल्या. त्याने सारा.. सैम.. लॉरा.. आंद्रे.. जॉन.. स्टीव सर्वांचा निरोप घेतला आणि मागे फिरला.
असे सांगून सरदारने त्या दोन्ही तरुणाना काही सुचना केल्या. त्याने सारा.. सैम.. लॉरा.. आंद्रे.. जॉन.. स्टीव सर्वांचा निरोप घेतला आणि मागे फिरला.
आजची रात्र इथेच काढायची अस ठरवून ते मुक्कामाच्या तयारीला लागले..
क्रमशः...