Welcome to the jungle of amezone.......
आंद्रेच्या या वाक्याने सर्वच भानावर आले. इतक विहंगम असे ते द्रुश्य होते त्या जंगलाचे की कोणीही अगदी सहज हरवून जाव. सायंकाळची वेळ होती त्यामूळे मुख्य प्रवास उद्या सकाळीच सुरु करावा लागणार हे सर्वानाच माहिती होते. आंद्रेने सर्वांची रहायची सोय आपल्याच फ़ार्महाऊस वर केली होती. जे अगदीच जंगलाच्या सुरवातीला होते आणि नदीच्या किनारी. पुर्ण लाकडी बांबूनी बनवलेले ते फ़ार्महाऊस खुपच सुंदर आणि अलिशान असच होते. सारा आणि लॉरा साठी वेगळी रुम होती आणि सैम, स्टीव जॉन याना एक रुम होती. आंद्रेने त्या रात्री सर्वासाठी मस्त मांसहारी जेवणाची मेजवानी सादर केली जी त्या जंगलातील नैसर्गिक मसाले आणि नुकत्याच मारलेल्या एका रानटी प्राण्याचे होते. त्याची चव ही नेहमीच्या जेवणापेक्षा जास्त रुचकर होती.
स्टीव : माझ्या आयुष्यात मी पहिल्यांदा असे रुचकर जेवण जेवत आहे आणि मित्रा आंद्रे ज्या पध्दतीने हे जेवण बनवले आहे. खर सांगतो मित्रा लाजवाब आहे.
जॉन : मी स्टीवच्या मताशी सहमत आहे..
सारा : मी सुध्दा.. आणि मीच काय लॉरा आणि सैम सुध्दा तुझ्या मताशी सहमत आहेत स्टीव.
आंद्रे : धन्यवाद.. खरे तर हे सर्व श्रेय माझ्या पत्नीला दिले पाहीजे जीने हे आजचे जेवण बनवले आहे. तिच्या हाताला खरच खुप मस्त चव आहे. ती एक चांगली सुगरण आहे.
सारा : नक्कीच ती आहे. आम्ही सर्व आभारी आहोत.
यांच सर्वांच जेवण पार पडले आणि सर्व बाहेर नदीच्या किनारी असणार्या मोकळ्या जागेत एकत्र जमले.
जॉन : मी स्टीवच्या मताशी सहमत आहे..
सारा : मी सुध्दा.. आणि मीच काय लॉरा आणि सैम सुध्दा तुझ्या मताशी सहमत आहेत स्टीव.
आंद्रे : धन्यवाद.. खरे तर हे सर्व श्रेय माझ्या पत्नीला दिले पाहीजे जीने हे आजचे जेवण बनवले आहे. तिच्या हाताला खरच खुप मस्त चव आहे. ती एक चांगली सुगरण आहे.
सारा : नक्कीच ती आहे. आम्ही सर्व आभारी आहोत.
यांच सर्वांच जेवण पार पडले आणि सर्व बाहेर नदीच्या किनारी असणार्या मोकळ्या जागेत एकत्र जमले.
आंद्रे : सारा उद्या सकाळी आपल्याला निघायच आहे पण मला आपण नक्की कोठे जाणार आहोत हे अजुन कळले नाहीये. सो प्लीज तू मला एकवेळ पुर्ण कल्पना दिली तर मला त्या ठिकाणचा मार्ग निश्चीत करणे सोपे होईल.
सारा : हो मी तुला ते सांगणारच होते पण तो प्रवास ते जंगल आणि मग जेवण यामधे ते राहूनच गेले. माझ्या काकांनी या जंगल मधे जो उंच पर्वत आहे ना त्या पर्वतमधे काही अशा गुहा आहेत ज्या खुपच रहस्यमय आहेत असा उल्लेख त्यानी डायरीमधे केला आहे. त्या गुहामधे आजवर कोणीही जावू शकले नाही कारण तसा कोणी प्रयत्न केलेला नाही. आपल्याला त्या गुहामधे जायच आहे.
आंद्रे : ओह.. सारा हे आधीच सांगायच ना. मी ही या गुहाबद्दल ऐकले आहे पण तिकडे कधीच जाणे नाही झाले. पण माझ्याकडे जी माणसे आहेत त्याना तो मार्ग नक्कीच माहिती असेल. ते आपल्याला मार्ग दाखवतील.
पण एक गोष्ट सर्वानी लक्षात ठेवा आपण त्या गुहा शोधायला चाललो आहे हे त्या लोकाना आत्ताच कळता कामा नये.
सैम : का? का सांगू नये?
आंद्रे : मित्रा या गुहाबद्दल इथे खुप भीतीदायक कथा आणि रहस्यकथा ऐकायला मिळतात. त्यांच्या मते तिथे सैतान राहतो आणि तो तिथे जाणार्या कोणाला जीवंत सोडत नाही. आजवर खुप लोक तिकडे गेले आहेत पण ते परत कधीच नाही आले. त्यामूळे हे लोक तिकडे जाणे टाळतात आणि कोणाला जाऊ देत नाहीत.
स्टीव : (हसत हसत) सैतान.. अरे वाह.. मलाही आवडेल सैतान पहायला. सर्वच हसू लागले.
सारा : आंद्रे आपल्याला तिकडे जायचा मार्ग कसा आहे आणि किती वेळ लागेल?
यावर आंद्रेने लगेच त्या जंगलचा नकाशा समोरच्या टेबलवर पसरला तसे सर्व टेबलभोवती गोळा झाले.
आंद्रे : प्रथम आपल्याला बोटीने इथुन प्रवास सुरु करावा लागेल.(तो नकाशावर दाखवू लागला) इथुन सुरवात झाली की या मोठ्या नागमोडी वळणापर्यंत आपण बोटीने जाऊ शकू. तिथून पुढे आपल्याला पायी प्रवास करावा लागेल. कारण इथुन पुढे ऊंच भाग सुरु होतो आणि बोटीला खुप अडथळे निर्माण होतात. (तो नकाशात हाताने ठिकाणे दाखवत होताच) उद्याचा पुर्ण दिवस प्रवास केला की आपण इथे पोहचू. याठिकाणी आदिवासी समाज वस्ती आहे आपण तिथे मुक्काम करु शकतो आणि तिथूनच पुढे आपल्याला गुहेकडे जाण्याचा मार्ग कळेल.
सारा : ओके गाईज. चला आराम करुन घ्या. आपण सकाळी निघूयात. गुड नाईट ऑल.
सर्वानी एकमेकाना रात्रीच्या शुभेच्छा दिल्या आणि झोपायला निघुन गेले.
**********
सकाळी लवकरच सर्व तयार झाले. आंद्रेने बोट सुरु केली आणि जंगल सफ़ारी सुरु झाली. जॉन फोटो क्लिक करण्यात गुंग होता. लॉरा एका बाजुला बसुन त्या जंगली सफरिचा आनंद घेत होती. स्टीव आंद्रेसोबत बोट चालवन्यात मदत करत होता. बोटीच्या सर्वात पुढच्या टोकाला सैम आणि सारा उभे होते. नदीवर सकाळच्या प्रहरी सौम्य असे धुके पसरले होते आणि ते हळूहळू निवळत चालले होते. वेगवेगळे पक्षी किलबिलाट करित आकाशाकडे झेपावत होते. नदीच्या दोन्ही बाजुला दाट हिरवेगर्द जंगल पसरले होते. नजरेत जेवढे ते जंगल सामावुन घेता येईल तेवढे सामावुन घेण्याचा प्रयत्न हे जंगलप्रेमी करत होते. त्या नदीचे पात्र खुपच मोठे होते आणि पाणी एकदम शांत वाहत होते. हवेतील तो मोहक गारवा. निसर्गाने केलेली रंगीबेरंगी फुलांची ती उधळण त्या जंगलात मनाला आंनद देत होती. मधेच एखाद्या जंगली प्राण्याचे ओरडने ऐकू येत होते. आवाजावरुनच आंद्रे तो प्राणी कोणता आहे हे सांगत होता. सर्वाना अगदीच प्रसन्न वाटत होते. अमेझोन जंगल आणि ती अमेझोन नदी मनाला आणखीन भुरळ घालत होती.
सारा : हो मी तुला ते सांगणारच होते पण तो प्रवास ते जंगल आणि मग जेवण यामधे ते राहूनच गेले. माझ्या काकांनी या जंगल मधे जो उंच पर्वत आहे ना त्या पर्वतमधे काही अशा गुहा आहेत ज्या खुपच रहस्यमय आहेत असा उल्लेख त्यानी डायरीमधे केला आहे. त्या गुहामधे आजवर कोणीही जावू शकले नाही कारण तसा कोणी प्रयत्न केलेला नाही. आपल्याला त्या गुहामधे जायच आहे.
आंद्रे : ओह.. सारा हे आधीच सांगायच ना. मी ही या गुहाबद्दल ऐकले आहे पण तिकडे कधीच जाणे नाही झाले. पण माझ्याकडे जी माणसे आहेत त्याना तो मार्ग नक्कीच माहिती असेल. ते आपल्याला मार्ग दाखवतील.
पण एक गोष्ट सर्वानी लक्षात ठेवा आपण त्या गुहा शोधायला चाललो आहे हे त्या लोकाना आत्ताच कळता कामा नये.
सैम : का? का सांगू नये?
आंद्रे : मित्रा या गुहाबद्दल इथे खुप भीतीदायक कथा आणि रहस्यकथा ऐकायला मिळतात. त्यांच्या मते तिथे सैतान राहतो आणि तो तिथे जाणार्या कोणाला जीवंत सोडत नाही. आजवर खुप लोक तिकडे गेले आहेत पण ते परत कधीच नाही आले. त्यामूळे हे लोक तिकडे जाणे टाळतात आणि कोणाला जाऊ देत नाहीत.
स्टीव : (हसत हसत) सैतान.. अरे वाह.. मलाही आवडेल सैतान पहायला. सर्वच हसू लागले.
सारा : आंद्रे आपल्याला तिकडे जायचा मार्ग कसा आहे आणि किती वेळ लागेल?
यावर आंद्रेने लगेच त्या जंगलचा नकाशा समोरच्या टेबलवर पसरला तसे सर्व टेबलभोवती गोळा झाले.
आंद्रे : प्रथम आपल्याला बोटीने इथुन प्रवास सुरु करावा लागेल.(तो नकाशावर दाखवू लागला) इथुन सुरवात झाली की या मोठ्या नागमोडी वळणापर्यंत आपण बोटीने जाऊ शकू. तिथून पुढे आपल्याला पायी प्रवास करावा लागेल. कारण इथुन पुढे ऊंच भाग सुरु होतो आणि बोटीला खुप अडथळे निर्माण होतात. (तो नकाशात हाताने ठिकाणे दाखवत होताच) उद्याचा पुर्ण दिवस प्रवास केला की आपण इथे पोहचू. याठिकाणी आदिवासी समाज वस्ती आहे आपण तिथे मुक्काम करु शकतो आणि तिथूनच पुढे आपल्याला गुहेकडे जाण्याचा मार्ग कळेल.
सारा : ओके गाईज. चला आराम करुन घ्या. आपण सकाळी निघूयात. गुड नाईट ऑल.
सर्वानी एकमेकाना रात्रीच्या शुभेच्छा दिल्या आणि झोपायला निघुन गेले.
**********
सकाळी लवकरच सर्व तयार झाले. आंद्रेने बोट सुरु केली आणि जंगल सफ़ारी सुरु झाली. जॉन फोटो क्लिक करण्यात गुंग होता. लॉरा एका बाजुला बसुन त्या जंगली सफरिचा आनंद घेत होती. स्टीव आंद्रेसोबत बोट चालवन्यात मदत करत होता. बोटीच्या सर्वात पुढच्या टोकाला सैम आणि सारा उभे होते. नदीवर सकाळच्या प्रहरी सौम्य असे धुके पसरले होते आणि ते हळूहळू निवळत चालले होते. वेगवेगळे पक्षी किलबिलाट करित आकाशाकडे झेपावत होते. नदीच्या दोन्ही बाजुला दाट हिरवेगर्द जंगल पसरले होते. नजरेत जेवढे ते जंगल सामावुन घेता येईल तेवढे सामावुन घेण्याचा प्रयत्न हे जंगलप्रेमी करत होते. त्या नदीचे पात्र खुपच मोठे होते आणि पाणी एकदम शांत वाहत होते. हवेतील तो मोहक गारवा. निसर्गाने केलेली रंगीबेरंगी फुलांची ती उधळण त्या जंगलात मनाला आंनद देत होती. मधेच एखाद्या जंगली प्राण्याचे ओरडने ऐकू येत होते. आवाजावरुनच आंद्रे तो प्राणी कोणता आहे हे सांगत होता. सर्वाना अगदीच प्रसन्न वाटत होते. अमेझोन जंगल आणि ती अमेझोन नदी मनाला आणखीन भुरळ घालत होती.
वेळ कसा जात आहे ते कोणालाच समजत न्हवते कारण ते जंगल आणि तिथले नजारे पाहत असताना वेळेचे भान मात्र कोणालाच राहीले नाही. दरवेळी फक्त आपली जागा बदलायची आणि निरिक्षण करायचे इतकेच काम जो तो करत होता. निसर्ग काय असतो हे आज त्यानी अनुभवला असावा कदाचित. इतके ते तल्लीन होते. फोटो.. गप्पा... नजारे... मज्जा.. जेवण.. करत करत संध्याकाळी ते त्या ठिकाणी पोहचले जिथून पुढे त्याना पायी चालाव लागणार होते. तिथून वरती पाहिले तर काही अंतरावर नदी खुप वरतून कोसळते आहे असे दिसले. ते द्रुश्य खुपच मनमोहक होते. तिथे पोहचताच त्यानी पाहिले की काही लोक तिथे आधीच हजर होते. बोट थांबताच आंद्रे पुढे झाला आणि त्यांच्या जंगली भाषेत बोलू लागला जी याना कोणालाच कळली नाही. ती लोक दिसायला खुपच विचित्र होती. कमरेभोवती सोडल तर अंगावर कोणतेही कापड न्हवते त्यांच्या. आदिवासी असतात ते हेच याची खात्री साराला तरी झाली होती. कानात मोठ्या रिंगा. हातात धागे.. नाकात काहीतरी गोल अडकवलेले. आणि डोक्याला पिसे बांधलेली. रंगाने एकदम काळी होती. डोळे मात्र मोठेच्या मोठे. त्यांच बोलणे झाले.
आंद्रे : हे आपल्याला त्यांच्या कबिल्यापर्यंत नेण्यासाठी आले आहेत. चला.
सर्व त्यांच्या मागे चालू लागले. काही अंतर चालताच ते पोहचले..
********
इकडे जंगल जागे झाले. चार्ल्स आणि डेव्हिड पुन्हा एकत्र आले.
चार्ल्स : जंगलात परदेशी पाहूणे आलेले जाणवत आहे.
डेव्हिड: हो ना. तू पाहिल ना ती झाडे आज एकमेकाना खुप काही सांगत होती.
चार्ल्स: हो मी पाहिल. नक्कीच ती लोक उद्या इथे येतील. आपण त्याना आडवायच काम करु.
तोच अचानक झाडे थरथरली तशी ती दोघे पळायच्या तयारिला लागले. पण एक भयानक आवाज आला..
"पळताय कुठे रे वेड्यांनो. थांबा. सांगा त्याना जेव्हा इथे येतील. परत फिरा."
तो आवाज ऐकुन ती दोन भुते आज पुन्हा घाबरली आणि तिथून पळून गेली....
आंद्रे : हे आपल्याला त्यांच्या कबिल्यापर्यंत नेण्यासाठी आले आहेत. चला.
सर्व त्यांच्या मागे चालू लागले. काही अंतर चालताच ते पोहचले..
********
इकडे जंगल जागे झाले. चार्ल्स आणि डेव्हिड पुन्हा एकत्र आले.
चार्ल्स : जंगलात परदेशी पाहूणे आलेले जाणवत आहे.
डेव्हिड: हो ना. तू पाहिल ना ती झाडे आज एकमेकाना खुप काही सांगत होती.
चार्ल्स: हो मी पाहिल. नक्कीच ती लोक उद्या इथे येतील. आपण त्याना आडवायच काम करु.
तोच अचानक झाडे थरथरली तशी ती दोघे पळायच्या तयारिला लागले. पण एक भयानक आवाज आला..
"पळताय कुठे रे वेड्यांनो. थांबा. सांगा त्याना जेव्हा इथे येतील. परत फिरा."
तो आवाज ऐकुन ती दोन भुते आज पुन्हा घाबरली आणि तिथून पळून गेली....
क्रमशः...