सावज....
रक्ताने माखलेलं त्याचं सर्वांग, लाल लाल डोळे, रक्त टपकणारी लांबलचक नखं आणि सुळे, असलं भयानक रूप बघून गाडीतल्या बायकांच्या तोंडून एक किंचाळी आपसूक बाहेर पडली. ह्याने गाडीकडे नापसंतीचा एक कटाक्ष टाकला. पण नुकत्याच केलेल्या शिकारीमुळे अंगभर साहजिक सुस्ती आलेली होती. त्याने आस्ते कदम रस्ता क्रॉस केला. गाडीतल्या लोकांनी निःश्वास टाकला.
शीट यार व्हिडीओ शूट करायला हवं होतं, भानावर आल्यावर त्यांना जाणवलं. पण तोपर्यंत तो दिसेनासा झाला होता. मग जीप देखील आपल्या मार्गे निघून गेली.
***********************************
तू थोडे दिवस ऑफिसला नाही गेलास तर चालणार नाही का?
मी घरून निघताना काळजीपोटी आईने विचारलेला हा नेहमीचा प्रश्न.
आई सुट्टी घेऊन किती दिवस असं घरी बसून राहायचं तूच सांग. असं वरचेवर दांड्या मारणं मला नाही परवडणार....माझंसुद्धा ठरलेलं उत्तर.
फार फार तर काय तुला नोकरीवरून काढून टाकतील ना! जाऊदे एक जॉब गेला दुसरा मिळेल.. पण जीवापेक्षा मोठं काही नाही.. मला रोखण्याचा आईचा केविलवाणा प्रयत्न.
आई मी एकटा कुठे आहे? सोबत शेजारचा सुरज आहे. नको काळजी करुस. तसं देखील गेल्या पंधरा दिवसात कुठे काय घडलं आहे? मी शूज घालत घालत आईला बोललो आणि पटकन घराबाहेर पडलो. मला ठाऊक आहे, मी दिसेनासा होईपर्यंत आई दरवाजामध्ये उभी असणार आणि मग आत जाऊन देवाला प्रार्थना करणार माझ्या सलामतीसाठी.
मी रोशन... वय वर्ष ३१ सुरु.. काहीच महिन्यापूर्वी ह्या शहरात शिफ्ट झालोय. सध्या भाड्याचं घर आहे. घरी मी आणि माझी आई दोघंच असतो. एका केमिकल कंपनी मध्ये मी लॅब असिस्टंट म्हणून जॉबला आहे. नशिबाने इथून देखील मला माझी कंपनी जवळ पडते. बाईक असल्यामुळे रोज कंपनीमध्ये जाता येताना दहा किलोमीटरचा प्रवास काही त्रासदायक वाटत नाही. शिवाय आजकाल सूरज असतो माझ्या बरोबर. त्यामुळे पेट्रोल शेअरिंग होतं. तो देखील माझ्याच कंपनीमध्ये कामाला आहे.
पण सध्या एक खूप मोठा प्रॉब्लेम झाला आहे. आमच्या जायच्या यायच्या वाटेवर एक जंगल लागतं. तिथे हल्लीच एक नरभक्षक वाघ स्पॉट झाला आहे. त्यामुळे अंधार पडल्यावर ह्या रस्त्यावर चिटपाखरू नसतं. आम्ही देखील दिवसा उजेडीच घरी येतो. पण नाही म्हटलं तरी भीती असतेच मनात.
आमचा एक सहकारी हितेश, त्याचं पुढल्या आठवड्यात लग्न आहे. म्हणून त्याने कंपनी जवळच एका बार मध्ये आमच्यासाठी बॅचलर पार्टी अरेंज केली आहे आज. अनायासे आज शनिवार, त्यामुळे घरी जायला उशीर झाला तरी उद्या आराम करता येईलच.
दारू ती देखील फुकटातली म्हटल्यावर सगळे भुक्कड नेहमीच रेडी असतात. पण मी सुरजला म्हणत होतो आपण नाही थांबायचं. मला सर्वात जास्त टेन्शन रात्रीच्या वेळी जंगलाजवळून जायचं होतं. पण सुरज कसला ऐकतोय माझं. आपण एकेक पेग मारू आणि लगेच निघू. तो तोंडदेखलं बोलतोय हे मला समजत होतं. एकदा टेबलवर बसल्यावर उलटी होईपर्यंत हा पिणार.. मला गॅरेंटी होती.
एकदा वाटलं निघून यावं, येईल सुरज त्याच्या हिशोबाने. पण सुरजला असं सोडून यायला मन धजावत नव्हतं. रात्रीच्या वेळी दारूने झिंगलेला सुरज एकटा कसा घरी येणार? त्याला रात्रभर आसरा देईल असं देखील कुणी नव्हतं. म्हणून नाईलाजानेच मला थांबावं लागलं.
पार्टी सुरु व्हायला सात वाजले. सगळेच जण हावरटासारखं खात पीत होते. मी आपला एक ग्लास घेऊन बसलो होतो पुढ्यात. आईचा दर दहा मिनिटांनी फोन येत होता, निघालास का निघालास का विचारायला. निघतोच आहे आता असं सांगून मी तीला दोन तास झुलवत होतो.
आता मलाच खूप अस्वस्थ वाटू लागलं होतं, कदाचित भीतीमुळेही असेल, पण घशाला कोरड जाणवत होती. हातापायात कडकपणा जाणवू लागला होता. डोकं जड झाल्यासारखं ठणकत होतं. अगदीच असह्य झालं आणि शेवटी मी उठलो. सुरज तू येत असलास तर पुढच्या पाच मिनिटात इथून निघायचं, नाही तर ये तुझं तू. मी माझी गाडी काढली. फायनल अल्टीमेटम दिल्यामुळे नाईलाजाने सुरजला निघावंच लागलं. खरं तर त्याला उभं राहणं देखील जमत नव्हतं. दोन मित्रानी आधार देऊन त्याला कसंबसं माझ्या पाठी बसवलं. त्याने माझ्या कमरेत हात टाकून स्वतःला माझ्या खांद्यावर झोकून दिलं.
मी शक्य तितक्या स्पीडने गाडी पळवत होतो. थोडयाच वेळात तो जंगलभाग आला. मी आजूबाजूला, पुढे मागे नजर टाकली. आमच्या दोघांशिवाय संपूर्ण रस्त्यावर कोणी नव्हतं.
मी गाडी साईडला लावली आणि उतरलो. सुरज गाढ झोपेत होता. त्याला एवढी नशा झालेली की मी उतरल्यावर तो खाली पडलेला देखील त्याला कळलं नाही. मी त्याला आधार देत उभं केलं आणि जंगलाच्या दिशेने खेचत नेलं. आता आम्ही बरंच आत आलेलो. आजूबाजूला किर्रर्र झाडी आणि भयावह अंधार.
सुरजला मी ढकलून दिलं त्यासरशी तो खाली पडला. डोक्याला दगड लागला असावा त्याच्या. त्यामुळे असह्य होऊन तो किंचाळला. पण त्याचा आवाज ऐकायला इथे होतंच कोण? माझ्या डोळ्यात आता रक्त जमा झालं होतं. माझ्या हाताची नखं बाहेर आली. सुळे बाहेर आले. मी सुरजवर झेपावलो, त्याच्या नरडीचा घोट घेतला. त्याचं गरम गरम रक्त पिऊन माझी तहान शमली. माझी नखं त्याच्या छातीचे, पोटाचे लचके तोडत होती. सुरज गुरासारखा ओरडत होता. थोडयाच वेळात तो शांत झाला. तासभर त्याचा फडशा पाडल्यावर मी देखील तृप्त झालो.
**********************************
आरामात डुलत डुलत मी जंगलातून बाहेर पडलो. अचानक भरदाव वेगाने एक जीप आली. ड्रायवरने अर्जंट ब्रेक मारला. काय झालं म्हणून जीपमधल्या लोकांनी समोर नजर टाकली.
रक्ताने माखलेलं माझं सर्वांग, लाल लाल डोळे, रक्त टपकणारी लांबलचक नखं आणि सुळे, असलं भयानक रूप बघून गाडीतल्या बायकांच्या तोंडून एक किंचाळी आपसूक बाहेर पडली. मी गाडीकडे नापसंतीचा एक कटाक्ष टाकला. पण नुकत्याच केलेल्या शिकारीमुळे अंगभर साहजिक सुस्ती आलेली होती. मी आस्ते कदम रस्ता क्रॉस केला. बाईकला किक मारून रस्त्याला लागलो. जीप मधल्या लोकांनी निःश्वास टाकला.
शीट यार व्हिडीओ शूट करायला हवं होतं, भानावर आल्यावर त्यांना जाणवलं. पण तोपर्यंत मी तिथून निघालो होतो. मग जीप देखील आपल्या मार्गे निघून गेली.
आईचे कधीपासून फोन येत होते. तीला कॉल बॅक करून सांगितलं. आताच जंगलातून बाहेर पडलोय. दहा मिनिटात पोहचेनच घरी. अंघोळीला गरम पाणी काढून ठेव.
घरी गेल्यावर ती मला बोलून दाखवेलच, माणसाच्या रक्ताला चटावलेला नरभक्षक तू, जन्माला आलास तेव्हाच तूझ्या नरडीला नख लावायला हवं होतं मी. तूझ्यासारख्या मुलाला जन्माला घालण्यापेक्षा एखादा वरवंटा निपजला असता तरी चाललं असतं. बिचारी माझी आई...मला बोल बोल बोलेल, स्वतःला दुषण देत राहील. पण माझं कृत्य लपवून ठेवण्यासाठी जंग जंग पछाडेल. ह्या गावातून त्या गावात, एका शहरातून दुसऱ्या शहरात पाठीवर बिऱ्हाड घेऊन फिरत राहील.
पुढचा दिवस.....
ऑफिसच्या कँटीनमध्ये बसून आम्ही सर्वजण हळहळत होतो. माझ्या मागे गाडीवर बसलेल्या बेसावध सुरजवर वाघाने हल्ला केला आणि त्याला जंगलात ओढत नेलं. सुरजच्या मृत्यूचं सर्वाना पटेल असं चित्र उभं करण्यात मी यशस्वी झालो होतो.
म्हणून मी तुम्हाला म्हणत होतो, आम्ही नाही थांबत पार्टीसाठी, आम्हाला आमच्या रोजच्या वेळेवर घरी जाऊद्या. पण तुम्ही कोणी ऐकलं नाही. मी मित्रांवर आरोप करत होतो. त्यांच्या मनावर हा गिल्ट आता कायमचा राहणार होता. सगळे हळहळत होते. मी देखील दुःखातीरेकाने रडण्याचं नाटक करत होतो त्यांच्या समोर.
मात्र माझ्या जिभेवर अजूनही गरम गरम रक्ताची चव रेंगाळत होती.
समाप्त