समुद्र- भाग दोन
योगिनी (प्रकरण एक )
टेबलावर डायरी होती...तोल जावून मी एकदम दचकुन खाली बसले.हळूहळू भिंतीचा आसरा घेत डायरी आणि दुर्बिणीकडे भयभीत नजरेने पाहत उभी राहिले.वाऱ्याच्या वेगात डायरीची पानं जोरजोरात फडफडत होती.माझा श्वास आतल्या आत कोंडल्यामुळे मला रडताही येत नव्हतं.मी घाबरत घाबरत हात डायरीजवळ नेऊ लागले.गच्च डोळे मिटत दोन्ही हात फडफडणार्या डायरीच्या पानांवर ठेवले.त्या क्षणी माझ्या मनात कोणतेच विचार येत नव्हते.मी शून्य मनस्थितीत पोचले होते तिथं प्रश्नोत्तरं, निर्णय क्षमता , जाणिवांना काहीच अर्थ नव्हता.माझ्या मते मृत्यूचा अनुभव ही असाच असावा.पण एक लक्षात आलं की हे जे काही आहे ते चांगलं नाहीए.कदाचित मृत्यूला सापळा ही असू शकतो म्हणूनच ही शून्य मनस्थिती...
मी डायरीच्या पानावरुन हात हळूहळू बाजूला काढला आणि डायरी वाचू लागले....
जोरात झटका बसावा तसं डायरीकडे पाहू लागले.हे चांगलं की वाईट काहीच कळत नव्हतं.तिच्या बरोबर पुढे काय झालं असेल हे मला जाणून घ्यायचं होतं पण डायरीची पुढची सगळी पानं कोरी करकरीत होती...मला तिच्याबद्दल का जाणून घ्यायचंय हे कळत नव्हतं.माझी खूप चिडचिड होत होती.काय करू काहीच सुचत नव्हतं.तितक्यात माझं लक्ष दुर्बिणीकडे गेलं.दुर्बिण बघताक्षणी माझी चिडचिड कमी होऊन एक अनामिक भीती वाटू लागली.मी थरथरल्या हातानं दुर्बिण उचलली आणि समुद्रात पाहू लागले.
खडकावर दोन पाय दिसले.मी हळूहळू दुर्बिण वर सरकवू लागले तसं त्याच्या मजबूत मांड्यातल्या ताणलेल्या शिरा, भरदार मजबूत छाती, पिळदार दंड आणि त्याचे ते गर्द निळे डोळे दिसले....
तो खडकावर उभा राहुन निर्विकारपणे माझ्याकडे पाहत होता.माझ्यात भीतीचा लवलेश ही शिल्लक नव्हता.मी निर्लज्जपणे त्याच्या नग्न शरीराला न्याहाळत होते .त्या शरीराबद्दल माझ्या मनात एक आसक्ती निर्माण होऊ लागली.मला हवा असलेल वेदनादायी सूख या पिळदार शरीराकडून मिळू शकतो.शीइइ .....एवढं घाणेरडी आहे मी ? का.. यात घाणेरडे असं काय आहे ? माझ्या आनंदाची fantasy आहे ही.पण आजपर्यंत मी हे स्वतःला सांगू शकत नव्हते.एका क्षणिक सुखासाठी मी नैतिकतेची पायरी ओलांडू पाहत होते.पण माझं अंतर्मन मला मागे खेचत होतं.या क्षणिक सुखामागे धोका आहे हे जाणवू लागलं तसं मी दुर्बिण खाली ठेवली.दुर्बिण ड्रॉवरमध्ये ठेवणार तोच माझं लक्ष मोरपीस लावलेली नक्षीदार जुनाट लेखणी दिसली.मी लेखणी हातात घेऊ न्याहाळू लागले.ही एवढी जुनी लेखणी ..नाही जुनी नाही पुरातन..ती ही एकदम सुस्थितीत.
मी कसला विचार करत होते माहित नाही पण मी लेखणी हातात धरून डायरीच्या कोऱ्या पानांकडे बघत होते.आणि बघता बघता कधी लिहू लागले कळलंच नाही...अचानक दारावर बेल वाजली तशी मी एकदम दचकले.मिनिटभर मी दाराकडे विस्फारलेल्या डोळ्यांनी पाहत होते.बाहेर तो तर नसेल ? दारावर बेल पुन्हा वाजली.माझ्या तोंडातून आवाज निघत नव्हता कसंबसं धाडस आणून खोल विहिरीतून पाणी काढावं तसं आवाज बाहेर आला .कोण आहे ? तितक्यात बाहेरून एक भारदस्त आवाज आला.madam hatway मधून आलोय .इंटरनेट connection..
त्याच्या भारदस्त आवाजात एक गोड जादू होती.माझ्यातली भीती नाहीशी होऊन एक उत्सुकता निर्माण झाली होती.मी जाऊन दार उघडलं आणि मी त्याच्याकडे पाहतच उभी राहिले.
madam तूम्ही कंप्लेंट केली होती ...
त्याच्या बोलण्याकडे माझं लक्षच नव्हतं.त्याला आत या म्हणायचं पण लक्षात राहिलं नाही.शेवटी त्यानेच विचारलं
मी आत येऊ ? मी भानावर येत गोंधळून हो आत या म्हणाले.त्याने रुटर कुठंय विचारलं तरी माझं लक्ष नव्हतं मी हरवल्या सारखं त्याला पाहत होते.
मी एवढा सुंदर पुरुष आजपर्यंत कधी बघितला नव्हता.आणि आजपर्यंत बघताक्षणी कुणी कधी आवडलाही नव्हता.खूपच मोहक आणि आकर्षक व्यक्तिमत्व होतं त्याचं.खरं सांगायचं तर मला असाच जोडीदार हवा होता.अगदी काही क्षणांत त्याने मला अधीन केलं होतं.काही क्षणापूर्वी मी खूप अस्वस्थ होते पण आता खूप छान वाटतं होतं.तो मला इंटरनेट प्रॉब्लेम्स बद्दल त्याच्या भारदस्त जादुई आवाजात विचारत होता.खरंतर माझ्या सारख्या घरंदाज स्त्रीला असं परपुरुषाबद्दल विचार करणं म्हंजे अशोभनीय आहे पण त्याच्यापुढे माझा नाईलाज होत होता.मी त्याला नाव विचारताच त्याने अगदी नम्रपणे त्याचं नाव सांगितलं.ohh सॉरी मी माझं तुम्हांला नावच सांगितलं नाही.त्यावर मी त्याला खोडकरपणे म्हणाले मग सांगा.
त्याने मिश्किलपणे गोड हसत महेश ,माझं नाव महेश...
महेश तु चहा घेणार की कॉफी ? मी अगदी सहजपणे विचारलं.पुरुषांनाही इतकं गोड हसता येतं ? जसं महेशने आपले जाडजूड ओठ पसरत कॉफी म्हटलं तेव्हा तो किती आकर्षक दिसला होता.त्या आकर्षणान अचानक माझ्या ओटीपोटाखाली एक गोड संवेदना झाली तसं मी गोंधळून हलकं स्मित करत किचनमध्ये वाट धरली.एक वेगळीच चलबिचल होत होती.असं एकदम कुणीही एका क्षणांत इतका आवडू शकतो? मला काहीच कळत नव्हतं.कॉफी तयार झाल्यावर मी बाहेर आले तर महेशच काम आटपल होतं.सगळं साहित्य बॅगेत भरत होता.मला पाहताच महेश झालेल्या कामाबद्दल बोलू लागला.madam आता काही प्रॉब्लेम्स होणार नाही थोडा नेटवर्क इश्यू होता सोल्व झाला.मी पासवर्ड लिहून ठेवतो.पण माझं त्याच्या बोलण्याकडे लक्षच नव्हतं.महेशच्या शर्टाची वरची दोन बटणं उघडी असल्यानं त्याच्या छातीवर कोरलेला टॅटू अर्धवट दिसत होता.त्याच्या छातीवर कोरलेला टॅटू मला पहायचा होता.कसा दिसत असेल त्याच्या भरदार नितळ छातीवर? या विचारांनी मला स्वतःचीच लाज वाटली.माहित नाही मला काय झालं मी कॉफी घेऊन सरळ त्याच्या बाजूला सोफ्यावर बसले आणि त्याच्या डोळ्यात बघत शांतपणे म्हणाले कॉफी घे नाहीतर थंड होईल.माझ्या अशा अनपेक्षित वागण्याने महेशचा उडालेला गोंधळ पाहून मनातल्या मनात खूप हसू येत होतं.मी बाजूला असल्यानं महेशला कॉफी प्यायलाही जमत नव्हतं एकदम अवघडल्यासारखा झाला होता आणि त्याला तसं पाहून मला आतून खूप आनंद होत होता.त्याने कॉफी बाजूला ठेवली आणि म्हणाला मी तुमचा washroom वापरू शकतो.मी त्याच्या डोळ्यात बघत शांतपणे म्हणाले ya sure..इथून उजव्या बाजूला ...तो कसंबसं उठत washroomला गेला.मला महेशच्या अवघडलेपणावर असुरी आनंद होत होता.असं वाटतं होतं मी याच्यावर अधिकार गाजवू शकते.पण कसला अधिकार? माझं मन मला वेगवेगळे प्रश्नं विचारत होतं.आणि माझ्याकडून एकच उत्तर येत होतं."होय ,मला अधिकार गाजवायचाय त्याच्या शरीरावर....त्याच्या पिळदार शरीराला साखळदंडाने बांधून वेदना देऊन ..मला हव्या तशा पद्धतीनं...त्याला संपूर्णपणे माझ्या ताब्यात , माझ्या अधिपत्याखाली ठेऊन मला हवं ते मिळवायचंय ...होय, मला असं सूख हवंय.मला पहिल्यांदा कळलं की मला कशाप्रकारच सूख हवंय.पण विनय हे कधीच समजू शकला नसता म्हणूनच त्याला मी हे सांगू शकले नाही.मी जर तसं सांगितलं असतं तर त्यानं मला चरित्रहीन समजायलाही मागे पुढे पाहिलं नसतं.विनय बायकोकडून स्वतःपुरते लैंगिक सूख मिळवणारा फक्त एक पुरुष वाटतो मला.अरसिक पुरुष .ज्याला फक्त स्वतःच्या लैंगिक इच्छा असतात आणि म्हणूनच विनय मला कधीच आवडला नाही.माझ्या लैंगिक इच्छा ,भावनांना तो कधीच समजू शकला नसता त्यासाठी रसिक मन असावं लागतं.
oh shit ..बाथरूम मधून महेशचा आवाज आला म्हणून मी धावत बाथरूमला गेले तर नळ लीक होऊन पाणी over फ्लो होत होतं.महेश पूर्ण भिजला होता.काही केल्या नळ बंद होत नव्हता आणि पाणी वेगात बाहेर उडत होतं.महेश बिचकत बोलू लागला मी नळ बंद करायला गेलो आणि नळ तुटला im sorry mdm.मी अगदी शांतपणे म्हणाले योगिनी ,माझं नाव योगिनी आहे म्हणत शॉवर चालू केला.शॉवरच्या पाण्याखाली कावरा बावरा होतं महेश भिजू लागला.mdm काय केलं तूम्ही हे...मी त्याच्या समोर जावून भिजत उभी राहिले आणि त्याच्या डोळ्यात बघत म्हणाले मी अजुन काहीच केलं नाही...घाबरत महेश मला madam बोलणार तितक्यात मी त्याच्या ओठांवर माझं बोट ठेवत म्हणाले shhhh तुला सांगितलं ना मला madam बोलू नको ...योगिनी बोल...मी त्याला एकदम बिलगून उभी होते आमच्या दोघांवर शॉवरच थंड पाणी पडत होतं.मला त्याच्या छातीवरचा टॅटू पहायचा होता. मी हळूहळू त्याच्या शर्टाची बटणं काढू लागले.मला काय होत होतं माहित नाही पण मला हे करताना खूप आनंद होत होता.बघता बघता मी त्याच्या अंगावरचा शर्ट दोन्ही हातांनी फाडून काढला.महेशच्या छातीवर कोरलेला रेखीव टॅटूमुळे महेश खूपच आकर्षक दिसत होता.महेश माझ्याकडे आश्चर्याने पाहत होता आणि त्याच्या तसं पाहण्याने मला एक असुरी आनंद होत होता.मी माझ्या साडीचा पदर खाली टाकला आणि महेशच्या अगदी जवळ गेले,माझा चेहरा त्याच्या चेहऱ्याजवळ होता, आमच्या दोघांच्या ओठात अगदी सूक्ष्म अंतर होतं, नाकातून निघणारा गरम श्वास दोघांनाही जाणवत होता.दोघंही एकमेकांच्या डोळ्यात बघत होतो.मी सांगायच्या आधीच महेश आज्ञेनुसार पूर्ण नग्न झाला.महेश हळूहळू माझ्या अधीन होत होता आणि तो आनंद त्याच्या चेहऱ्यावर दिसत होता.मी स्टँडवरचा टॉवेल घेऊन त्याच्या डोळ्यावर घट्ट बांधला.आता इथून पुढचा सगळा खेळ मला रंगवायचाय मी पूर्ण निर्वस्त्र होऊन त्याला घट्ट बिलगले आणि चुंबनाचा वर्षाव करू लागले.मला त्याच्या पिळदार शरीराला वेदना द्यायच्या होत्या म्हणून मी त्याच्या ओठांवर , छातीवर चावा देऊ लागले.महेशला वेदनेतून आत्यंतिक आनंद होत होता.तो पूर्णपणे स्वतःला माझ्या ताब्यात देत होता.महेश जमिनीवर झोपला तसं मी त्याच्या अंगावर गेले आणि चुंबनाचा वर्षाव करू लागले.मी त्याच्या डोळ्याला बांधलेले टॉवेल काढले आणि त्याच्या छातीवर एक पाय ठेऊन उभी राहिले.आता तो मला पूर्ण नग्न पाहू शकत होता.मला नग्न पाहून महेश जास्तच उत्तेजीत झाला होता.त्याने मला स्वतःच्या अंगावर ओढले आणि माझे चुंबन घेत घेत मला खाली नेणार तितक्यात मी त्याला ढकललं आणि त्याला माझ्याखाली ठेवले.मी त्याच्या दोन्ही हातांच्या बोटात माझी बोटं मिळवत हात गच्च दाबले आणि त्याला पूर्णपणे माझ्या नियंत्रणात ठेवले.शॉवरच्या थंडगार पाण्यात बेभान होऊन मी आनंद ओरबाडून घेत होते.महेशला वेदनेने विव्हळताना पाहून माझ्या उत्तेजना वाढत होत्या.वेग.. प्रचंड वेग ...कधीही न थांबणार्या अतिवेगवान गतीनं मी उपभोग घेत होते आणि शेवटी त्या परमोच्च .. उत्कट... क्षणाला पोचताच मोठी धाप टाकून मी खाली कोसळले.....
बरीच वर्षे माझ्या अंतर्मनात दाबून ठेवलेली अतृप्त इच्छा नकळतपणे कागदावर उतरवून वासनेच्या जोखडातून मुक्त झाल्यासारखं वाटू लागलं.लिखाणातून मी माझ्या विचलित मनावर मात केली.मला या वासनेच्या कोषातून मुक्त होण्याचा नवीन मार्ग सापडला होता.मला आता कशाचीच भीती वाटत नव्हती कारण मी माझ्या कमकुवत बाजूवर मात केली होती.माझ्या मनाला आत्म्याला एक स्थिरता मिळाली होती.लिखाणातून मी माझ्या कोंडलेल्या इच्छा पूर्ण करत होते.मी रोज लिखाण करू लागले आणि माझ्या प्रणयाच्या भावनांना मोकळी करू लागले.डायरी,लेखणी आणि दुर्बिण ड्रॉवरमध्ये ठेवली.मी ते पुन्हा बाहेर कधीच काढलं नाही.लिखाणातून मी रोज मला हवं असलेलं सूख जे प्रत्यक्षात मिळणं कठीण होतं ते कुठलाही धोका न पत्करता मिळवत होते.दिवसेंदिवस माझं लिखाण ही बहरत होतं.माझ्या आयुष्यातली एकटेपणाची पोकळी भरून गेली होती.मी खूप आनंदी आणि समाधानी झाले होते.काही दिवसानंतर विनय परत आला.आठवडाभरा नंतर आम्ही पुण्याला आमच्या स्वतःच्या घरात रहायला गेलो कायमचं...
पण अलिबागच्या त्या बंगल्यातून निघताना वाटलं की त्या डायरीत सावधानतेचा इशारा द्यायला हवा.कारण आमच्या नंतर कुणी ना कुणी तिथं रहायला येईलंच आणि ते ही या मोहजाळात अडकत जातील .पण नको...ती डायरी न उघडलेलीच बरी.आणि मी त्या बंगल्यातून कायमची बाहेर निघाले.पण एक प्रश्न सतत सतावत होता आणि तो म्हंजे यानंतर इथं जो कुणी येईल तो या गर्तेतून सुटेल? .....की तो आणखी खोल खोल रुतत जाईल ?
मी डायरीच्या पानावरुन हात हळूहळू बाजूला काढला आणि डायरी वाचू लागले....
जोरात झटका बसावा तसं डायरीकडे पाहू लागले.हे चांगलं की वाईट काहीच कळत नव्हतं.तिच्या बरोबर पुढे काय झालं असेल हे मला जाणून घ्यायचं होतं पण डायरीची पुढची सगळी पानं कोरी करकरीत होती...मला तिच्याबद्दल का जाणून घ्यायचंय हे कळत नव्हतं.माझी खूप चिडचिड होत होती.काय करू काहीच सुचत नव्हतं.तितक्यात माझं लक्ष दुर्बिणीकडे गेलं.दुर्बिण बघताक्षणी माझी चिडचिड कमी होऊन एक अनामिक भीती वाटू लागली.मी थरथरल्या हातानं दुर्बिण उचलली आणि समुद्रात पाहू लागले.
खडकावर दोन पाय दिसले.मी हळूहळू दुर्बिण वर सरकवू लागले तसं त्याच्या मजबूत मांड्यातल्या ताणलेल्या शिरा, भरदार मजबूत छाती, पिळदार दंड आणि त्याचे ते गर्द निळे डोळे दिसले....
तो खडकावर उभा राहुन निर्विकारपणे माझ्याकडे पाहत होता.माझ्यात भीतीचा लवलेश ही शिल्लक नव्हता.मी निर्लज्जपणे त्याच्या नग्न शरीराला न्याहाळत होते .त्या शरीराबद्दल माझ्या मनात एक आसक्ती निर्माण होऊ लागली.मला हवा असलेल वेदनादायी सूख या पिळदार शरीराकडून मिळू शकतो.शीइइ .....एवढं घाणेरडी आहे मी ? का.. यात घाणेरडे असं काय आहे ? माझ्या आनंदाची fantasy आहे ही.पण आजपर्यंत मी हे स्वतःला सांगू शकत नव्हते.एका क्षणिक सुखासाठी मी नैतिकतेची पायरी ओलांडू पाहत होते.पण माझं अंतर्मन मला मागे खेचत होतं.या क्षणिक सुखामागे धोका आहे हे जाणवू लागलं तसं मी दुर्बिण खाली ठेवली.दुर्बिण ड्रॉवरमध्ये ठेवणार तोच माझं लक्ष मोरपीस लावलेली नक्षीदार जुनाट लेखणी दिसली.मी लेखणी हातात घेऊ न्याहाळू लागले.ही एवढी जुनी लेखणी ..नाही जुनी नाही पुरातन..ती ही एकदम सुस्थितीत.
मी कसला विचार करत होते माहित नाही पण मी लेखणी हातात धरून डायरीच्या कोऱ्या पानांकडे बघत होते.आणि बघता बघता कधी लिहू लागले कळलंच नाही...अचानक दारावर बेल वाजली तशी मी एकदम दचकले.मिनिटभर मी दाराकडे विस्फारलेल्या डोळ्यांनी पाहत होते.बाहेर तो तर नसेल ? दारावर बेल पुन्हा वाजली.माझ्या तोंडातून आवाज निघत नव्हता कसंबसं धाडस आणून खोल विहिरीतून पाणी काढावं तसं आवाज बाहेर आला .कोण आहे ? तितक्यात बाहेरून एक भारदस्त आवाज आला.madam hatway मधून आलोय .इंटरनेट connection..
त्याच्या भारदस्त आवाजात एक गोड जादू होती.माझ्यातली भीती नाहीशी होऊन एक उत्सुकता निर्माण झाली होती.मी जाऊन दार उघडलं आणि मी त्याच्याकडे पाहतच उभी राहिले.
madam तूम्ही कंप्लेंट केली होती ...
त्याच्या बोलण्याकडे माझं लक्षच नव्हतं.त्याला आत या म्हणायचं पण लक्षात राहिलं नाही.शेवटी त्यानेच विचारलं
मी आत येऊ ? मी भानावर येत गोंधळून हो आत या म्हणाले.त्याने रुटर कुठंय विचारलं तरी माझं लक्ष नव्हतं मी हरवल्या सारखं त्याला पाहत होते.
मी एवढा सुंदर पुरुष आजपर्यंत कधी बघितला नव्हता.आणि आजपर्यंत बघताक्षणी कुणी कधी आवडलाही नव्हता.खूपच मोहक आणि आकर्षक व्यक्तिमत्व होतं त्याचं.खरं सांगायचं तर मला असाच जोडीदार हवा होता.अगदी काही क्षणांत त्याने मला अधीन केलं होतं.काही क्षणापूर्वी मी खूप अस्वस्थ होते पण आता खूप छान वाटतं होतं.तो मला इंटरनेट प्रॉब्लेम्स बद्दल त्याच्या भारदस्त जादुई आवाजात विचारत होता.खरंतर माझ्या सारख्या घरंदाज स्त्रीला असं परपुरुषाबद्दल विचार करणं म्हंजे अशोभनीय आहे पण त्याच्यापुढे माझा नाईलाज होत होता.मी त्याला नाव विचारताच त्याने अगदी नम्रपणे त्याचं नाव सांगितलं.ohh सॉरी मी माझं तुम्हांला नावच सांगितलं नाही.त्यावर मी त्याला खोडकरपणे म्हणाले मग सांगा.
त्याने मिश्किलपणे गोड हसत महेश ,माझं नाव महेश...
महेश तु चहा घेणार की कॉफी ? मी अगदी सहजपणे विचारलं.पुरुषांनाही इतकं गोड हसता येतं ? जसं महेशने आपले जाडजूड ओठ पसरत कॉफी म्हटलं तेव्हा तो किती आकर्षक दिसला होता.त्या आकर्षणान अचानक माझ्या ओटीपोटाखाली एक गोड संवेदना झाली तसं मी गोंधळून हलकं स्मित करत किचनमध्ये वाट धरली.एक वेगळीच चलबिचल होत होती.असं एकदम कुणीही एका क्षणांत इतका आवडू शकतो? मला काहीच कळत नव्हतं.कॉफी तयार झाल्यावर मी बाहेर आले तर महेशच काम आटपल होतं.सगळं साहित्य बॅगेत भरत होता.मला पाहताच महेश झालेल्या कामाबद्दल बोलू लागला.madam आता काही प्रॉब्लेम्स होणार नाही थोडा नेटवर्क इश्यू होता सोल्व झाला.मी पासवर्ड लिहून ठेवतो.पण माझं त्याच्या बोलण्याकडे लक्षच नव्हतं.महेशच्या शर्टाची वरची दोन बटणं उघडी असल्यानं त्याच्या छातीवर कोरलेला टॅटू अर्धवट दिसत होता.त्याच्या छातीवर कोरलेला टॅटू मला पहायचा होता.कसा दिसत असेल त्याच्या भरदार नितळ छातीवर? या विचारांनी मला स्वतःचीच लाज वाटली.माहित नाही मला काय झालं मी कॉफी घेऊन सरळ त्याच्या बाजूला सोफ्यावर बसले आणि त्याच्या डोळ्यात बघत शांतपणे म्हणाले कॉफी घे नाहीतर थंड होईल.माझ्या अशा अनपेक्षित वागण्याने महेशचा उडालेला गोंधळ पाहून मनातल्या मनात खूप हसू येत होतं.मी बाजूला असल्यानं महेशला कॉफी प्यायलाही जमत नव्हतं एकदम अवघडल्यासारखा झाला होता आणि त्याला तसं पाहून मला आतून खूप आनंद होत होता.त्याने कॉफी बाजूला ठेवली आणि म्हणाला मी तुमचा washroom वापरू शकतो.मी त्याच्या डोळ्यात बघत शांतपणे म्हणाले ya sure..इथून उजव्या बाजूला ...तो कसंबसं उठत washroomला गेला.मला महेशच्या अवघडलेपणावर असुरी आनंद होत होता.असं वाटतं होतं मी याच्यावर अधिकार गाजवू शकते.पण कसला अधिकार? माझं मन मला वेगवेगळे प्रश्नं विचारत होतं.आणि माझ्याकडून एकच उत्तर येत होतं."होय ,मला अधिकार गाजवायचाय त्याच्या शरीरावर....त्याच्या पिळदार शरीराला साखळदंडाने बांधून वेदना देऊन ..मला हव्या तशा पद्धतीनं...त्याला संपूर्णपणे माझ्या ताब्यात , माझ्या अधिपत्याखाली ठेऊन मला हवं ते मिळवायचंय ...होय, मला असं सूख हवंय.मला पहिल्यांदा कळलं की मला कशाप्रकारच सूख हवंय.पण विनय हे कधीच समजू शकला नसता म्हणूनच त्याला मी हे सांगू शकले नाही.मी जर तसं सांगितलं असतं तर त्यानं मला चरित्रहीन समजायलाही मागे पुढे पाहिलं नसतं.विनय बायकोकडून स्वतःपुरते लैंगिक सूख मिळवणारा फक्त एक पुरुष वाटतो मला.अरसिक पुरुष .ज्याला फक्त स्वतःच्या लैंगिक इच्छा असतात आणि म्हणूनच विनय मला कधीच आवडला नाही.माझ्या लैंगिक इच्छा ,भावनांना तो कधीच समजू शकला नसता त्यासाठी रसिक मन असावं लागतं.
oh shit ..बाथरूम मधून महेशचा आवाज आला म्हणून मी धावत बाथरूमला गेले तर नळ लीक होऊन पाणी over फ्लो होत होतं.महेश पूर्ण भिजला होता.काही केल्या नळ बंद होत नव्हता आणि पाणी वेगात बाहेर उडत होतं.महेश बिचकत बोलू लागला मी नळ बंद करायला गेलो आणि नळ तुटला im sorry mdm.मी अगदी शांतपणे म्हणाले योगिनी ,माझं नाव योगिनी आहे म्हणत शॉवर चालू केला.शॉवरच्या पाण्याखाली कावरा बावरा होतं महेश भिजू लागला.mdm काय केलं तूम्ही हे...मी त्याच्या समोर जावून भिजत उभी राहिले आणि त्याच्या डोळ्यात बघत म्हणाले मी अजुन काहीच केलं नाही...घाबरत महेश मला madam बोलणार तितक्यात मी त्याच्या ओठांवर माझं बोट ठेवत म्हणाले shhhh तुला सांगितलं ना मला madam बोलू नको ...योगिनी बोल...मी त्याला एकदम बिलगून उभी होते आमच्या दोघांवर शॉवरच थंड पाणी पडत होतं.मला त्याच्या छातीवरचा टॅटू पहायचा होता. मी हळूहळू त्याच्या शर्टाची बटणं काढू लागले.मला काय होत होतं माहित नाही पण मला हे करताना खूप आनंद होत होता.बघता बघता मी त्याच्या अंगावरचा शर्ट दोन्ही हातांनी फाडून काढला.महेशच्या छातीवर कोरलेला रेखीव टॅटूमुळे महेश खूपच आकर्षक दिसत होता.महेश माझ्याकडे आश्चर्याने पाहत होता आणि त्याच्या तसं पाहण्याने मला एक असुरी आनंद होत होता.मी माझ्या साडीचा पदर खाली टाकला आणि महेशच्या अगदी जवळ गेले,माझा चेहरा त्याच्या चेहऱ्याजवळ होता, आमच्या दोघांच्या ओठात अगदी सूक्ष्म अंतर होतं, नाकातून निघणारा गरम श्वास दोघांनाही जाणवत होता.दोघंही एकमेकांच्या डोळ्यात बघत होतो.मी सांगायच्या आधीच महेश आज्ञेनुसार पूर्ण नग्न झाला.महेश हळूहळू माझ्या अधीन होत होता आणि तो आनंद त्याच्या चेहऱ्यावर दिसत होता.मी स्टँडवरचा टॉवेल घेऊन त्याच्या डोळ्यावर घट्ट बांधला.आता इथून पुढचा सगळा खेळ मला रंगवायचाय मी पूर्ण निर्वस्त्र होऊन त्याला घट्ट बिलगले आणि चुंबनाचा वर्षाव करू लागले.मला त्याच्या पिळदार शरीराला वेदना द्यायच्या होत्या म्हणून मी त्याच्या ओठांवर , छातीवर चावा देऊ लागले.महेशला वेदनेतून आत्यंतिक आनंद होत होता.तो पूर्णपणे स्वतःला माझ्या ताब्यात देत होता.महेश जमिनीवर झोपला तसं मी त्याच्या अंगावर गेले आणि चुंबनाचा वर्षाव करू लागले.मी त्याच्या डोळ्याला बांधलेले टॉवेल काढले आणि त्याच्या छातीवर एक पाय ठेऊन उभी राहिले.आता तो मला पूर्ण नग्न पाहू शकत होता.मला नग्न पाहून महेश जास्तच उत्तेजीत झाला होता.त्याने मला स्वतःच्या अंगावर ओढले आणि माझे चुंबन घेत घेत मला खाली नेणार तितक्यात मी त्याला ढकललं आणि त्याला माझ्याखाली ठेवले.मी त्याच्या दोन्ही हातांच्या बोटात माझी बोटं मिळवत हात गच्च दाबले आणि त्याला पूर्णपणे माझ्या नियंत्रणात ठेवले.शॉवरच्या थंडगार पाण्यात बेभान होऊन मी आनंद ओरबाडून घेत होते.महेशला वेदनेने विव्हळताना पाहून माझ्या उत्तेजना वाढत होत्या.वेग.. प्रचंड वेग ...कधीही न थांबणार्या अतिवेगवान गतीनं मी उपभोग घेत होते आणि शेवटी त्या परमोच्च .. उत्कट... क्षणाला पोचताच मोठी धाप टाकून मी खाली कोसळले.....
बरीच वर्षे माझ्या अंतर्मनात दाबून ठेवलेली अतृप्त इच्छा नकळतपणे कागदावर उतरवून वासनेच्या जोखडातून मुक्त झाल्यासारखं वाटू लागलं.लिखाणातून मी माझ्या विचलित मनावर मात केली.मला या वासनेच्या कोषातून मुक्त होण्याचा नवीन मार्ग सापडला होता.मला आता कशाचीच भीती वाटत नव्हती कारण मी माझ्या कमकुवत बाजूवर मात केली होती.माझ्या मनाला आत्म्याला एक स्थिरता मिळाली होती.लिखाणातून मी माझ्या कोंडलेल्या इच्छा पूर्ण करत होते.मी रोज लिखाण करू लागले आणि माझ्या प्रणयाच्या भावनांना मोकळी करू लागले.डायरी,लेखणी आणि दुर्बिण ड्रॉवरमध्ये ठेवली.मी ते पुन्हा बाहेर कधीच काढलं नाही.लिखाणातून मी रोज मला हवं असलेलं सूख जे प्रत्यक्षात मिळणं कठीण होतं ते कुठलाही धोका न पत्करता मिळवत होते.दिवसेंदिवस माझं लिखाण ही बहरत होतं.माझ्या आयुष्यातली एकटेपणाची पोकळी भरून गेली होती.मी खूप आनंदी आणि समाधानी झाले होते.काही दिवसानंतर विनय परत आला.आठवडाभरा नंतर आम्ही पुण्याला आमच्या स्वतःच्या घरात रहायला गेलो कायमचं...
पण अलिबागच्या त्या बंगल्यातून निघताना वाटलं की त्या डायरीत सावधानतेचा इशारा द्यायला हवा.कारण आमच्या नंतर कुणी ना कुणी तिथं रहायला येईलंच आणि ते ही या मोहजाळात अडकत जातील .पण नको...ती डायरी न उघडलेलीच बरी.आणि मी त्या बंगल्यातून कायमची बाहेर निघाले.पण एक प्रश्न सतत सतावत होता आणि तो म्हंजे यानंतर इथं जो कुणी येईल तो या गर्तेतून सुटेल? .....की तो आणखी खोल खोल रुतत जाईल ?
पुढील प्रकरण (स्वामी योगेंद्र )
...क्रमशः
लेखक -K sawool
लेखक -K sawool