स्केच....
शकील.... अरे येतो आहेस ना??? सुनील त्याला गदागदा हलवून विचारत होता..
"रुक yaar..... सोने दे... "असं म्हणून शकीलने आपले पांघरून ओढले.पण सुनीलने त्याला जोरदार चिमटा काढला आणि शकील खडबडून जागा झाला...
"साले.... !!स्केचिंग ला जायचं लक्षात नाही का??
अबे हा... भूल गया था !..साला पवार सर मुझे गाली देगा अगर उसकी assignment की नही तो !!!
दोघांनी पटापट आपली कामे उरकली आणि ते दोघेही मनाशी काहीतरी ठरवून छत्रपती शिवाजी महाराज टर्मिनस ला येऊन पोहचले..
"रुक yaar..... सोने दे... "असं म्हणून शकीलने आपले पांघरून ओढले.पण सुनीलने त्याला जोरदार चिमटा काढला आणि शकील खडबडून जागा झाला...
"साले.... !!स्केचिंग ला जायचं लक्षात नाही का??
अबे हा... भूल गया था !..साला पवार सर मुझे गाली देगा अगर उसकी assignment की नही तो !!!
दोघांनी पटापट आपली कामे उरकली आणि ते दोघेही मनाशी काहीतरी ठरवून छत्रपती शिवाजी महाराज टर्मिनस ला येऊन पोहचले..
सुनील आर्ते व शकील गफूर दोघेही फाईन आर्टचे विद्यार्थी. प्रोफेसर पवार यांनी दोन महिन्यापूर्वीच assingnment दिली होती.. old and historical places ची स्केचिंग करायची होती.... सगळ्यांनी आपले स्केचेस सबमिट केले तरी हे दोघेही टिवल्या बावल्या करत राहिले... शेवटी दोन दिवसापूर्वी पवार सरांनी चांगली खरडपट्टी काढल्या नंतर दोघेही कामाला लागले..
फोर्ट परिसर तसा त्यांचा चांगलाच परिचयाचा.... दुपार पर्यंत मस्त पैकी timepass केल्या नंतर आता कसलं स्केचिंग करायचं असा विचार त्यांच्या मनात आला.. BMC building, CSMT, FLORA FOUNTAIN, HIGH COURT या अशा प्रत्येक जागेचं स्केचिंग करून ते दमले होते... काहीतरी वेगळं हवं होतं...
Yaar... Sunil... क्यों न हम कही और जगह चलते हैं??शकीलने मोबाईल वरील नजर न हलवता म्हटलं..
" कोठे जायचं आहे तुला?? आता दुपार होत आली... मूर्खा, तुझ्या सोबत राहून मी सुद्धा पागल बनत चाललोय... आज काम झालं नाही तर उद्या आपली खैर नाही. सर काही आपल्याला final exam ला बसू देत नाही??? "सुनील फार वैतागला होता....
हे वर्ष वाया घालवलं तर त्याचे बाबा त्याला घरातून हाकलूनच देणार होते.. आणि वरून शकील मित्र म्हणून त्यांचा ह्या जोडीवर आणखीन राग होता..शकीलमुळेच आपला मुलगा बिघडला आहे असे त्यांना वाटत होतं.. आणि हा शकील कोणत्याही बाबतीत serious कसा नाही..??? साला नौटंकी... ह्याचं बरंय !!!गडगंज संपत्तीचा एकटा वारस आहे...मी काय करतोय याच्याबरोबर "??.सुनील स्वतः शीच बोलत होता...
सुनील, देख हम आज "मुकेश मिल "चलते हैं... ए pics देख.. स्साला.. ऐसे स्केचेस बनाउंगा... !!की वो सर देखतें रह जायेंगे... त्याने मोबाईल मधले मुकेश मिल चे फोटो सुनीलला दाखवले..
"पागल हैं तू?? मालूम नही?? It is a haunted place"....सोच मत.. वहा जाना नही हैं "सुनिल चांगलाच वैतागला... पण शकीलला आज तिथेच जायचं होतं. त्याने सुनीलला तिथे जाण्या साठी बळेबळेच तयार केले... व ती दुकली मुकेश मिल मध्ये जाऊन थडकली...
" कोठे जायचं आहे तुला?? आता दुपार होत आली... मूर्खा, तुझ्या सोबत राहून मी सुद्धा पागल बनत चाललोय... आज काम झालं नाही तर उद्या आपली खैर नाही. सर काही आपल्याला final exam ला बसू देत नाही??? "सुनील फार वैतागला होता....
हे वर्ष वाया घालवलं तर त्याचे बाबा त्याला घरातून हाकलूनच देणार होते.. आणि वरून शकील मित्र म्हणून त्यांचा ह्या जोडीवर आणखीन राग होता..शकीलमुळेच आपला मुलगा बिघडला आहे असे त्यांना वाटत होतं.. आणि हा शकील कोणत्याही बाबतीत serious कसा नाही..??? साला नौटंकी... ह्याचं बरंय !!!गडगंज संपत्तीचा एकटा वारस आहे...मी काय करतोय याच्याबरोबर "??.सुनील स्वतः शीच बोलत होता...
सुनील, देख हम आज "मुकेश मिल "चलते हैं... ए pics देख.. स्साला.. ऐसे स्केचेस बनाउंगा... !!की वो सर देखतें रह जायेंगे... त्याने मोबाईल मधले मुकेश मिल चे फोटो सुनीलला दाखवले..
"पागल हैं तू?? मालूम नही?? It is a haunted place"....सोच मत.. वहा जाना नही हैं "सुनिल चांगलाच वैतागला... पण शकीलला आज तिथेच जायचं होतं. त्याने सुनीलला तिथे जाण्या साठी बळेबळेच तयार केले... व ती दुकली मुकेश मिल मध्ये जाऊन थडकली...
"Mukesh mill "...एक old , historical and haunted place... कुलाबा येथून जवळच होती ही मिल..!! साधारण 10/15 मिनिटे लागली असतील त्यांना... बाहेरून एक सर्व साधारण मिल सारखीच होती ती... गेट मधून ते दोघेही आत आले...केव्हढं अजस्त्र गेट होतं ते !!! गेटचा करकर असा विचित्र आवाज येऊन गेट उघडले..गेट उघडता क्षणीच घूं घूं करत थंड हवेचा झोत त्यांना आतमध्ये ढकलून गेला... गेटच्या आतील वातावरण अगदीच थंड होतं.. आणि भीतीदायकही !!जिवंतपनाचं काहीच लक्षण दिसत नव्हतं समोर भव्य अशी मिल पसरली होती.. एके काळी ऐश्वर्यसंपन्न असणारी ती मिल आज भकास दिसत होती.. एक भीतीदायक गूढ वलय सभोवती वाटत होतं. चारी बाजूला खुरटं गवत वाढलं होतं..मोठमोठाली खिडक्यांची तावदाने जळून गेली होते.. अजस्त्र दरवाजे निखळून पडले होते.. काळकभिन्न अशी ती अजस्त्र मिल पूर्णपणे जळून गेली होती.. एके काळी आग ओकणाऱ्या उंचच उंच चिमन्या आता थिजून गेल्या होत्या... असं वाटतं होतं जणू कोणी तरी आपला जबडा आ वासून उभं आहे..भर दुपारी सुद्धा तिथे स्मशान शांतता होती.. सभोवती होणारी पानांची सळसळही अंगावर काटा आणत होती. तिथं कोणाचं तरी अस्तित्व होतं हे नक्की..
सुनीलला खूप भीती वाटली... तो शकीलचा हात पकडून त्याला मागे ओढू लागला.. पण शकील मात्र आपल्याच नादात होता... आपल्या शबनम पिशवी तून स्केचिंगचे सामान काढत होता... सुनील हताश होऊन शांत बसला.शकील काहीच ऐकणार नव्हता. आता स्केचिंग सुरु करण्याशिवाय गत्यंतर नव्हते..
संध्याकाळ झाली होती.. दोघेही आपल्या कामात अगदी व्यग्र होते.. वेळेचं भानही त्यांना उरलं नव्हतं..इतक्यात एक मोठा लोंढा पळत पळतच गेटबाहेर पडल्या सारखा वाटला.. गेट धाड्कन बंद झाले.. सुनील त्या आवाजानं दचकला.. दचकून त्याने शकील कडे पाहिलं.. तो स्केचिंग मध्येच दंग होता.. सहा वाजून गेले असावेत.. संधीप्रकाशात ती वास्तू आणखी भयंकर दिसत होती.. जागोजागी भिंती उखडल्या गेल्या होत्या.. कोणे एके काळी ती वास्तू वैभवाचे प्रतीक असावं पण आता त्याची पार रया गेली होती.. जागोजागी ढासळनाऱ्या भिंती त्याच्या शिगांसह लोंबकळत होत्या .
एक विचित्र वातावरण निर्माण होत होतं. हीया.... सळक
हीं.. हीं. हीं.. दबक्या आवाजातलं हसू ऐकू येत होतं..
सुनील पुरता घाबरला. "शकील चल जाऊ, पुरे आता" तो परत जायची घाई करू लागला.. पण शकीलचे त्याच्याकडे लक्षचं नव्हते. त्याचे हात लीलया कॅनव्हास वर फिरत होते व त्यातून "मुकेश मिल "चं एक सुरेख स्केच तयार होत होतं..
सुनीलला खूप भीती वाटली... तो शकीलचा हात पकडून त्याला मागे ओढू लागला.. पण शकील मात्र आपल्याच नादात होता... आपल्या शबनम पिशवी तून स्केचिंगचे सामान काढत होता... सुनील हताश होऊन शांत बसला.शकील काहीच ऐकणार नव्हता. आता स्केचिंग सुरु करण्याशिवाय गत्यंतर नव्हते..
संध्याकाळ झाली होती.. दोघेही आपल्या कामात अगदी व्यग्र होते.. वेळेचं भानही त्यांना उरलं नव्हतं..इतक्यात एक मोठा लोंढा पळत पळतच गेटबाहेर पडल्या सारखा वाटला.. गेट धाड्कन बंद झाले.. सुनील त्या आवाजानं दचकला.. दचकून त्याने शकील कडे पाहिलं.. तो स्केचिंग मध्येच दंग होता.. सहा वाजून गेले असावेत.. संधीप्रकाशात ती वास्तू आणखी भयंकर दिसत होती.. जागोजागी भिंती उखडल्या गेल्या होत्या.. कोणे एके काळी ती वास्तू वैभवाचे प्रतीक असावं पण आता त्याची पार रया गेली होती.. जागोजागी ढासळनाऱ्या भिंती त्याच्या शिगांसह लोंबकळत होत्या .
एक विचित्र वातावरण निर्माण होत होतं. हीया.... सळक
हीं.. हीं. हीं.. दबक्या आवाजातलं हसू ऐकू येत होतं..
सुनील पुरता घाबरला. "शकील चल जाऊ, पुरे आता" तो परत जायची घाई करू लागला.. पण शकीलचे त्याच्याकडे लक्षचं नव्हते. त्याचे हात लीलया कॅनव्हास वर फिरत होते व त्यातून "मुकेश मिल "चं एक सुरेख स्केच तयार होत होतं..
शकील.... चल अब घर जायेंगे... !!सुनीलला का कोणास ठाऊक खूप अस्वस्थ वाटू लागलं..काही वेळात अचानक शकील सारं गुंडाळून आत मध्ये जाऊ लागला.. नको, नको म्हणत सुनीलही त्याच्यापाठोपाठ
ओढल्या सारखा आत जाऊ लागला.. अंधारात सरावल्यासारखं शकील वावरत होता. आणि सुनीलला प्रत्येक गोष्टीची भीती वाटत होती.. भीतीने त्याचा घसा कोरडा पडला होता... समोर अस्पष्ट हालचाली जाणवू लागल्या होत्या..
ओढल्या सारखा आत जाऊ लागला.. अंधारात सरावल्यासारखं शकील वावरत होता. आणि सुनीलला प्रत्येक गोष्टीची भीती वाटत होती.. भीतीने त्याचा घसा कोरडा पडला होता... समोर अस्पष्ट हालचाली जाणवू लागल्या होत्या..
आतमध्ये मोठमोठे दालन होते.. प्रत्येक दालन हा तेव्हा वेग वेगळा विभाग असावा... कोणे एके काळी खूप गजबजाटात असणाऱ्या ह्या वास्तूत आज एक विचित्र शांतता भासत होती.. अचानक सुनीलला जाणवलं.. अनेक डोळे जणू त्या दोघांवर नजर ठेऊन होते. त्यांची प्रत्येक हालचाल टिपली जात होती, चोहोकडे सुटणारा सोसाट्याचा वारा जणू कोणीतरी आहे तिथे असं सांगत होतं...
शकील त्या भीतीदायक वास्तूचं अवलोकन करण्यात गुंग होता.. अंधार पडत चालला होता.फिरता फिरता तो मिलच्या मागच्या बाजूला आला.. एक मोठासा हॉल असावा तो..!! पार्टीशन असावं पण आता त्या पार्टीशनचा पुरता भुगा झाला होता.. तिथं पाऊल टाकताच शकीलला काहीतरी वेगळं जाणवलं.. तिथल्या खुर्चीच्या सांगाड्यावर पाठमोरे कोणी तरी होतं. शकीलची चाहूल लागताच ती काळी सावली गर्र्कन फिरली.. रक्ताने माखलेला हिडिस चेहरा, बाहेर आलेली पांढरी बुबळें, पायापर्यंत लोंबकळणारे मांस.. शकील जागीच थिजला.."क्यों आये हो यहाँ?? Go back,go back "ती काळी आकृती किंचाळत होती... किंचाळतच ती शकीलच्या दिशेने येऊ लागली.. गुरगुरत अंगावर येणारी ती काळी आकृती शकील पासून काही अंतरावरच अचानक स्तब्ध झाली आणि दुसऱ्याच क्षणात जशी हवेत विरून गेली... त्यांच्या मागोमाग काही सावल्याही फिरत असल्याचा भास झाला ... कसाबसा शकील तेथून बाहेर पडला आणि समोरच असलेल्या सुनीलला धडकला... लगेच कर्कश आवाज करत समोरचा एक दरवाजा उघडला आणि आतमध्ये एक दृश्य दिसू लागले...
शकील त्या भीतीदायक वास्तूचं अवलोकन करण्यात गुंग होता.. अंधार पडत चालला होता.फिरता फिरता तो मिलच्या मागच्या बाजूला आला.. एक मोठासा हॉल असावा तो..!! पार्टीशन असावं पण आता त्या पार्टीशनचा पुरता भुगा झाला होता.. तिथं पाऊल टाकताच शकीलला काहीतरी वेगळं जाणवलं.. तिथल्या खुर्चीच्या सांगाड्यावर पाठमोरे कोणी तरी होतं. शकीलची चाहूल लागताच ती काळी सावली गर्र्कन फिरली.. रक्ताने माखलेला हिडिस चेहरा, बाहेर आलेली पांढरी बुबळें, पायापर्यंत लोंबकळणारे मांस.. शकील जागीच थिजला.."क्यों आये हो यहाँ?? Go back,go back "ती काळी आकृती किंचाळत होती... किंचाळतच ती शकीलच्या दिशेने येऊ लागली.. गुरगुरत अंगावर येणारी ती काळी आकृती शकील पासून काही अंतरावरच अचानक स्तब्ध झाली आणि दुसऱ्याच क्षणात जशी हवेत विरून गेली... त्यांच्या मागोमाग काही सावल्याही फिरत असल्याचा भास झाला ... कसाबसा शकील तेथून बाहेर पडला आणि समोरच असलेल्या सुनीलला धडकला... लगेच कर्कश आवाज करत समोरचा एक दरवाजा उघडला आणि आतमध्ये एक दृश्य दिसू लागले...
शकील.... चल अब घर जायेंगे... !!सुनीलला का कोणास ठाऊक खूप अस्वस्थ वाटू लागलं..काही वेळात अचानक शकील सारं गुंडाळून आत मध्ये जाऊ लागला.. नको, नको म्हणत सुनीलही त्याच्यापाठोपाठ
ओढल्या सारखा आत जाऊ लागला.. अंधारात सरावल्यासारखं शकील वावरत होता. आणि सुनीलला प्रत्येक गोष्टीची भीती वाटत होती.. भीतीने त्याचा घसा कोरडा पडला होता... समोर अस्पष्ट हालचाली जाणवू लागल्या होत्या..
आतमध्ये मोठमोठे दालन होते.. प्रत्येक दालन हा तेव्हा वेग वेगळा विभाग असावा... कोणे एके काळी खूप गजबजाटात असणाऱ्या ह्या वास्तूत आज एक विचित्र शांतता भासत होती.. अचानक सुनीलला जाणवलं.. अनेक डोळे जणू त्या दोघांवर नजर ठेऊन होते. त्यांची प्रत्येक हालचाल टिपली जात होती, चोहोकडे सुटणारा सोसाट्याचा वारा जणू कोणीतरी आहे तिथे असं सांगत होतं...
शकील त्या भीतीदायक वास्तूचं अवलोकन करण्यात गुंग होता.. अंधार पडत चालला होता.फिरता फिरता तो मिलच्या मागच्या बाजूला आला.. एक मोठासा हॉल असावा तो..!! पार्टीशन असावं पण आता त्या पार्टीशनचा पुरता भुगा झाला होता.. तिथं पाऊल टाकताच शकीलला काहीतरी वेगळं जाणवलं.. तिथल्या खुर्चीच्या सांगाड्यावर पाठमोरे कोणी तरी होतं. शकीलची चाहूल लागताच ती काळी सावली गर्र्कन फिरली.. रक्ताने माखलेला हिडिस चेहरा, बाहेर आलेली पांढरी बुबळें, पायापर्यंत लोंबकळणारे मांस.. शकील जागीच थिजला.."क्यों आये हो यहाँ?? Go back,go back "ती काळी आकृती किंचाळत होती... किंचाळतच ती शकीलच्या दिशेने येऊ लागली.. गुरगुरत अंगावर येणारी ती काळी आकृती शकील पासून काही अंतरावरच अचानक स्तब्ध झाली आणि दुसऱ्याच क्षणात जशी हवेत विरून गेली... त्यांच्या मागोमाग काही सावल्याही फिरत असल्याचा भास झाला ... कसाबसा शकील तेथून बाहेर पडला आणि समोरच असलेल्या सुनीलला धडकला... लगेच कर्कश आवाज करत समोरचा एक दरवाजा उघडला आणि आतमध्ये एक दृश्य दिसू लागले...
एक मोठं लांबलचक दालन होतं.. तिथे खूप machinery दिसत होत्या. खूप सारे कामगार काम करत होते... मशीनच्या पट्ट्याची ती लयबद्द हालचाल.... कामगारांची एकाच वेळी हलणारे हात... अनेक धाग्याने विणलं जाणारं मऊसूत कापडं... क्षणभर त्या दोघांचा त्या वर विश्वास बसेना...भराभर काम होत होतं, समोर कापडाचा ढीग जमा होतं होता.. फक्त मशीनचाच आवाज येत होता... एखाद्या यंत्रासारखे सारे काम करत होते... समोर दिसणार चित्र खरं की खोटं असं वाटेपर्यंत.... एकच भयाण किंकाळी ऐकू आली आणि.... आणि....
झरझर त्या साऱ्या मशिन्सने पेट घेतला... त्या मशीन्स, ते विणलेले कापड क्षणात पेट घेऊ लागले... त्या लपेटणाऱ्या आगीत सारे होरपळू लागले.... सगळीकडे धूर पसरला.! गुदमरून टाकणारा धूर... जणू आग ओकत होता !! त्या कामगारांना श्वास घेणे अवघड जाऊ लागले.... आग सगळीकडे पसरत चालली.. आणि त्या आगीच्या विळख्यात सारेच सापडले... गडबड, गोंगाट आणि भाजल्यामुळं मारलेल्या किंकाळ्या.... सर्वच भंडावून सोडणार होतं.. कामगारांना काही कळायच्या आत सगळं संपलं होतं.. उरली ती फक्त राख !!!!एका क्षणात त्या कामगारांचे जळलेले सांगाडे उरले !!!!एका मिनिटात सारं संपलं होतं... सर्र्कन काटा आला अंगावर ते पाहून.... !!!नकळत सुनीलच्या तोंडातून किंकाळी बाहेर पडली मात्र....
ते पेटणारे सांगाडे सुनीलच्या दिशेकडे येऊ लागले...
"शकील..... शकील..!!!!" सुनील ने मदतीसाठी त्याला हाक दिली पण...ती हाक त्याच्या घशातचं अडकली.. !!!शकील आजूबाजूला कोठेही नव्हता...
शकील त्या भीतीदायक वास्तूचं अवलोकन करण्यात गुंग होता.. अंधार पडत चालला होता.फिरता फिरता तो मिलच्या मागच्या बाजूला आला.. एक मोठासा हॉल असावा तो..!! पार्टीशन असावं पण आता त्या पार्टीशनचा पुरता भुगा झाला होता.. तिथं पाऊल टाकताच शकीलला काहीतरी वेगळं जाणवलं.. तिथल्या खुर्चीच्या सांगाड्यावर पाठमोरे कोणी तरी होतं. शकीलची चाहूल लागताच ती काळी सावली गर्र्कन फिरली.. रक्ताने माखलेला हिडिस चेहरा, बाहेर आलेली पांढरी बुबळें, पायापर्यंत लोंबकळणारे मांस.. शकील जागीच थिजला.."क्यों आये हो यहाँ?? Go back,go back "ती काळी आकृती किंचाळत होती... किंचाळतच ती शकीलच्या दिशेने येऊ लागली.. गुरगुरत अंगावर येणारी ती काळी आकृती शकील पासून काही अंतरावरच अचानक स्तब्ध झाली आणि दुसऱ्याच क्षणात जशी हवेत विरून गेली... त्यांच्या मागोमाग काही सावल्याही फिरत असल्याचा भास झाला ... कसाबसा शकील तेथून बाहेर पडला आणि समोरच असलेल्या सुनीलला धडकला... लगेच कर्कश आवाज करत समोरचा एक दरवाजा उघडला आणि आतमध्ये एक दृश्य दिसू लागले...
एक मोठं लांबलचक दालन होतं.. तिथे खूप machinery दिसत होत्या. खूप सारे कामगार काम करत होते... मशीनच्या पट्ट्याची ती लयबद्द हालचाल.... कामगारांची एकाच वेळी हलणारे हात... अनेक धाग्याने विणलं जाणारं मऊसूत कापडं... क्षणभर त्या दोघांचा त्या वर विश्वास बसेना...भराभर काम होत होतं, समोर कापडाचा ढीग जमा होतं होता.. फक्त मशीनचाच आवाज येत होता... एखाद्या यंत्रासारखे सारे काम करत होते... समोर दिसणार चित्र खरं की खोटं असं वाटेपर्यंत.... एकच भयाण किंकाळी ऐकू आली आणि.... आणि....
झरझर त्या साऱ्या मशिन्सने पेट घेतला... त्या मशीन्स, ते विणलेले कापड क्षणात पेट घेऊ लागले... त्या लपेटणाऱ्या आगीत सारे होरपळू लागले.... सगळीकडे धूर पसरला.! गुदमरून टाकणारा धूर... जणू आग ओकत होता !! त्या कामगारांना श्वास घेणे अवघड जाऊ लागले.... आग सगळीकडे पसरत चालली.. आणि त्या आगीच्या विळख्यात सारेच सापडले... गडबड, गोंगाट आणि भाजल्यामुळं मारलेल्या किंकाळ्या.... सर्वच भंडावून सोडणार होतं.. कामगारांना काही कळायच्या आत सगळं संपलं होतं.. उरली ती फक्त राख !!!!एका क्षणात त्या कामगारांचे जळलेले सांगाडे उरले !!!!एका मिनिटात सारं संपलं होतं... सर्र्कन काटा आला अंगावर ते पाहून.... !!!नकळत सुनीलच्या तोंडातून किंकाळी बाहेर पडली मात्र....
ते पेटणारे सांगाडे सुनीलच्या दिशेकडे येऊ लागले...
"शकील..... शकील..!!!!" सुनील ने मदतीसाठी त्याला हाक दिली पण...ती हाक त्याच्या घशातचं अडकली.. !!!शकील आजूबाजूला कोठेही नव्हता...
चोहोबाजूने सुनील त्या जळत्या सांगाड्यानी घेरला गेला होता.. आगीने त्या साऱ्यांचं शरीराच मांस जळून गेलं होतं.... डोळ्यांच्या खोबणीतून रक्त पाझरत होतं... एका सुरात सारे सुनील भोवती फेर धरून नाचत होते... सुनील मनातल्या मनात देवाचा धावा करू लागला... त्याच्या चेहऱ्यावर त्यांची सावली गडद होत चालली... ते आता त्याचा घास घेणार इतक्यात.... कोणीतरी वेगानं त्या जळत्या सांगाड्यांवर आपटलं होतं... पण पडता पडता त्या ने सुनीलला त्या जागेवरून दूर ढकलले. एक मोठा कानठळ्या बसणारा आवाज आला आणि क्षणार्धात ते सारे त्याच्यावर तुटून पडले... एका क्षणात साऱ्यांची राख झाली..
"सुनील... सुनील.... यार... कबसे उस door की तरफ क्या देख रहा हैं... होश में तो हो????? शकील त्याला गदागदा हलवत होता.... सुनीलने डोळे उघडले, तो घामाने चिंब झाला होता... भीतीने छाती वरखाली होत होती... त्याला खरंच कळेना ते दृश्य खरं होत की हे खरं.. तो भीतीने थरथरू लागला.. त्याच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले.. ती व्यक्ती कोण होती??
सुनील... चल निकलते है.. Don't take tension yaar....,I m always with you.. तुझे यहांसे सहीसलामत बाहर ले जाऊंगा "शकील त्याला समजावत होता... शकीलला बघून त्याच्या जीवात जीव आला..
त्याच्या हाताला धरून शकीलने त्याला बाहेर काढलं.. सुनीलला त्याचा स्पर्श खूपच थंड वाटला.. पण तिकडे दुर्लक्ष करून तो त्या वास्तुबाहेर जायची घाई करू लागला... बाहेर चांदणं पडलं होतं.. त्या चांदण्यात ती वास्तू आणखीन भयानक वाटत होती.. कसेही करून बाहेर पडायचं असं सुनील ने ठरवलं..निघताना मध्ये मध्ये खूप विचित्र अनुभव येत होते.. कोणीतरी आपला पाठलाग करत आहे, आपल्याला मागे खेचत आहे असे सारखं भासत होतं.. त्याने शकीलचा हात घट्ट धरला आणि तो पूर्ण ताकदीनिशी गेट बाहेर पडला... तो बाहेर पडणार इतक्यात त्याची नजर मिल च्या वरच्या मजल्यावर गेली... शकील तिथे शांत पणे उभा राहून त्याला हात करीत होता.. घाबरून त्याने आपल्या बाजूला पहिले.... एक धूसर पांढरी आकृती हळू हळू विरळ झाली....आणि जाऊन शकीलमध्ये सामावली... शकीलच स्केचबुक सुनील च्या पायावर पडलं होतं.. त्यानं काढलेले मुकेश मिल चं स्केच त्या अंधारातही चमकत होतं ..
त्याच्या हाताला धरून शकीलने त्याला बाहेर काढलं.. सुनीलला त्याचा स्पर्श खूपच थंड वाटला.. पण तिकडे दुर्लक्ष करून तो त्या वास्तुबाहेर जायची घाई करू लागला... बाहेर चांदणं पडलं होतं.. त्या चांदण्यात ती वास्तू आणखीन भयानक वाटत होती.. कसेही करून बाहेर पडायचं असं सुनील ने ठरवलं..निघताना मध्ये मध्ये खूप विचित्र अनुभव येत होते.. कोणीतरी आपला पाठलाग करत आहे, आपल्याला मागे खेचत आहे असे सारखं भासत होतं.. त्याने शकीलचा हात घट्ट धरला आणि तो पूर्ण ताकदीनिशी गेट बाहेर पडला... तो बाहेर पडणार इतक्यात त्याची नजर मिल च्या वरच्या मजल्यावर गेली... शकील तिथे शांत पणे उभा राहून त्याला हात करीत होता.. घाबरून त्याने आपल्या बाजूला पहिले.... एक धूसर पांढरी आकृती हळू हळू विरळ झाली....आणि जाऊन शकीलमध्ये सामावली... शकीलच स्केचबुक सुनील च्या पायावर पडलं होतं.. त्यानं काढलेले मुकेश मिल चं स्केच त्या अंधारातही चमकत होतं ..
काल्पनिक कथा by श्रद्धा भट
तुमची कथा ऑडिओ मध्ये बनवू शकतो का
ReplyDelete